Πόλεμος Μπόσιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ignoto (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 57:
Στις 9 Νοεμβρίου 1867 μια μυστική οργάνωση ιδρύθηκε από τους Σατσούμα και Τσοσού εν ονόματι του αυτοκράτορα, με σκοπό "την σφαγή του προδότη Γιοσινόμπου"<ref name=":0">Keene, Donald (2005). Emperor of Japan: Meiji and His World, 1852–1912. Columbia</ref>. Πριν από αυτό όμως, ο ίδιος ο Γιοσινόμπου παρέδωσε την εξουσία του στον Αυτοκράτορα, δεχόμενος να είναι "το όργανο διεκπεραίωσης των αυτοκρατορικών εντολών <ref>Satow, Ernest (1968) [1921]. A Diplomat in Japan. Tokyo: Oxford.</ref>. Το Σογκουνάτο Τογκουκάβα έφτασε στο τέλος του.
 
Μολονότι η παραίτηση του Γιοσινόμπου δημιούργησε ένα φαινομενικό κενό στα ανώτατα κλιμάκια της κυβέρνησης, η πολιτική του επιρροή εξακολουθούσε να υφίσταται. Είναι γεγονός ότι η δυναστεία των Τοκουγκάβα θα είχε σημαντική θέση και ρόλο στα γεγονότα των επόμενων ετών. Οι ουσιαστικές εμφύλιες συγκρούσεις άρχισαν όταν στις 3 Ιανουαρίου 1868 σκληροπυρηνικά μέλη των μέλη των Τσοσού και Σατσούμα κατέλαβαν το Αυτοκρατορικό Παλάτι του Κυότο και την επόμενη μέρα υπαγόρευσαν στον δεκαπεντάχρονο [[Αυτοκράτορας Μεϊτζί|αυτοκράτορα Μεϊτζί]] να δηλώσει ότι αναλαμβάνει την πλήρη εξουσία. Αν και η πλειοψηφία του Αυτοκρατορικούσυμβουλευτικού Συμβουλίουσώματος του αυτοκράτορα ήταν ευχαριστημένη με την συγκυρίααπ' ευθείας διακυβέρνηση από την αυλή και υποστήριζανέτειναν συγκυβέρνησηνα υποστηρίξουν την συνέχιση της συνεργασίας με τοντους ΣόγκουνΤοκουγκάβα (με το σύνθημα "δίκαιη κυβέρνηση"), υπήρχανo κάποιοιΣαϊγκό πουΤακαμόρι ήταναπείλησε υπέρμε τηςτην κατάργησηςκατάργηση του τίτλου του Σόγκουν και ήθελαντην ναδιαταγή κατάσχουν τιςκατάσχεσης των κτήσειςγαιών του Γιοσινόμπου<ref name=":0" />.
 
ΟΜολονότι Γιοσινόμπουενδοτικός στην αρχή δέχθηκεο ναΓιοσινόμπου, έχει χαμηλότερη θέση προκειμένου να συγκυβερνήσει με τον Αυτοκράτορα. Στιςστις 17 Ιανουαρίου 18681968 ανακοίνωσεδήλωσε ότι δεν δέχεταιδεσμεύεται αυτούςαπό τουςτο όρους,διάταγμα δεντης αναγνωρίζειΠαλινόρθωσης τον(της Αυτοκράτορααυτοκρατορικής ως ανώτερο τουεξουσίας) και απαίτησεζήτησε νατην ακυρωθείανάκλησή η απόφαση συγκυβέρνησηςτου. Λίγες μέρες αργότερα, στιςΣτις 24 Ιανουαρίου, οργάνωσεαποφάσισε επίθεσηνα επιτεθεί στο Κυότο, που τότε ελέγχοντανελεγχόταν από δυνάμεις των Τσοσού και Σατσούμα. Αυτή η απόφαση δημιουργήθηκευπαγορεύθηκε αφούαπό την έμαθεπληροφορία ότι είχαν γίνει πολλοί εμπρησμοί στην πόλη [[Έντο]], αρχής γενομένης από τα πέριξ του πύργου του Έντο, της κύριας κατοικίας των Τοτουγκάβα. Υπαίτιος για αυτό θεωρήθηκε ένας ρόνινσαμουράι τωνπροσκείμενος στους Σατσούμα που την ίδια μέρα επιτέθηκε σε δημόσιο γραφείο. ΓιαΤην να ανταποκριθούν σε αυτές τις συγκυρίες,επομένη δυνάμεις του Σόγκουν επιτέθηκαν στην κατοικία του ηγέτηνταϊμυό (άρχοντα) των Σατσούμα πουΤακαμόρι βρισκόταν στηνστο Έντο. Επίσης, εκείόπου βρισκόντουσανκρύβονταν πολλοί αντισογκουνικοί που δημιουργούσαν προβλήματα στον Σόγκουν, υπό την καθοδήγηση του νταϊμυό. Η κατοικία κάηκε ολοσχερώς και υπήρξαν πολλοί νεκροίοπαδοί του Τακαμόρι σκοτώθηκαν και εκτελέστηκαν<ref>Trudy Ring. ''International Dictionary of Historic Places: Asia and Oceania''. σελίδα 651.</ref>.
 
== Πρώτες συγκρούσεις ==
[[Αρχείο:Tokugawa Yoshinobu leaving for Edo.jpg|μικρογραφία|297x297εσ|Ο Γιοσινόμπου φεύγει από την Μάχη Τομπά-Φουσίμι ηττημένος. Διακρίνεται πίσω το φλεγόμενο κάστρο του.]]
Στις 27 Ιανουαρίου 1868, δυνάμεις του Σόγκουν επιτέθηκαν σε συνδυασμένες δυνάμεις των Τσοσού και Σατσούμα κοντά στηνστις τοποθεσίες Τομπά και Φουσίμι, στην νότια είσοδο του Κυότο. Ένα μέρος από τους 15.000 στρατιώτεςάντρες που είχε η στρατιά του Σόγκουν είχανείχε εκπαιδευτεί από τους Γάλλους, αλλά η πλειονότητα ήταν παραδοσιακοί [[Σαμουράι]]. Οι δυνάμεις των Τσοσού και Σατσούμα ήταν λιγότεροι μεμικρότερες (μόλις 5.000 στρατιώτες.άντρες), Η στρατιά των Τσοσού-Σατσούμαπλήρως όμως ήταν πλήρως εκσυγχρονισμένηκσυγχρονισμένες. Είχαν κανόνιαπυροβόλα [[Χάουιτσερ]]καμπύλης τροχιάς (howitzer), [[Τυφέκιο|τυφέκια]] και λίγα πολυβόλα [[Γκάτλινγκ]] πολυβόλα<ref>{{Cite book|title=Advanced Skills in Executive Protection|last=Hunsicker|first=A.|publisher=Universal Publishers|year=20 Μαρτίου 2010|isbn=1599428490|location=Αγγλία|page=4}}</ref>. Η πρώτη ημέρα της μάχης δεν ήταν αποφασιστική. Την δεύτερη ημέρα οι δυνάμεις Τσοσού-Σατσούμα ύψωσαν την Αυτοκρατορικήαυτοκρατορική σημαία και όρισαν ωςκατ' όνομα διοικητή της στρατιάς έναν συγγενή του Αυτοκράτορα. Έτσι,καθιστώντας αυτόςέτσι ήταντον οστρατό πρώτος επίσημος Αυτοκρατορικόςτους Στρατόςαυτοκρατορικό (''官軍'', ''κανγκούν'')<ref>Totman, Conrad. ''Collapse of the Tokugawa Bakufu'', 1862–1868. Honolulu: University of Hawai'i Press, 1980</ref>. ΤηνΕπί ίδιαπλέον, ημέρααρκετοί ελάσσονες νταϊμυό, πολλοίπιστοί μέχρι τότε στον σόγκουν, άρχισαν να αυτομολούν στο αυτοκρατορικό στρατόπεδο, παρακινημένοι από τους αυλικούς. φεουδαρχικοί ηγέτες μικρών φατριών πρόδωσαν τον Σόγκουν και τάχθηκαν με το μέρος του Αυτοκράτορα. ΚατάΈτσι αυτόνη τοναυτοκρατορική τρόποπαράταξη πλέονείχε ο Αυτοκρατορικός Στρατός είχετο πλεονέκτημα<ref>{{Cite book|title=Respect and Consideration|last=Denney|first=John|publisher=Radiance Press|year=14 Οκτωβρίου 2011|isbn=0956879802|location=Αγγλία|page=285-286}}</ref>.
 
Στις 7 Φεβρουαρίου ο Γιοσινόμπου συντετριμμένοςαποθαρρυμένος από τις προδοσίες και τιςτην αυτοκρατορικέςαυτοκρατορική κινήσειςκάλυψη προσέφυγετων στηναντιπάλων Έντο.του, Μαζίκατέφυγε μεστο αυτόνΈντο. υποχώρησανΤον καιακολούθησε οιο δυνάμειςστρατός του Σόγκουν, καθιστώνταςκι τηνέτσι μάχηη συμπλοκή Τομπά-Φουσίμι θεωρήθηκε νίκη της Αυτοκρατορικήςαυτοκρατορικής παράταξης, αν και ιστορικοί εκτιμούνεκτιμάται ότι την μάχη θα την είχε κερδίσει ο στρατός του Σόγκουν<ref>Hillsborough, Shinsengumi: ''The Shogun's Last Samurai Corps''</ref>. Το κάστρο της [[Οσάκα]] την επόμενη μέρα πυρπολήθηκε, δίνοντας και επίσημο τέλος στην μάχηκαταλήφθηκε<ref>{{Cite web|url=http://www.osakacastle.net/english/history/|title=Osaka Castle|last=|first=|date=|website=Επίσημος ιστότοπος του αρχ. μουσείου του κάστρου|publisher=|accessdate=1 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>.
 
Περίπου την ίδια περίοδο, στις 28 Ιανουαρίου 1868, έγινε η πρώτη ναυμαχία του πολέμου: η Ναυμαχία της [[Άγουα]] μεταξύ μέροςσκαφών του Αυτοκρατορικού στόλουσόγκουν και τουτων στόλου του ΣόγκουνΣατσούμα. Η μάχη παρόλο που δεν είχε μεγάλη σημασία και ούτε συμμετείχανναυμαχία, πολλάμικρής πλοίακλίμακος, έληξε υπέρ του Σόγκουνσόγκουν<ref>''The End of the Shoguns and the Birth of Modern Japan (Revised Edition),'' Lawrence J. Zwier, Mark E. Cunningham
</ref>.
[[Αρχείο:Great victory of Kangun Imperial forces.jpg|αριστερά|μικρογραφία|371x371εσ|Νίκη της Αυτοκρατορικής Παράταξης.]]
ΣτηνΣτο διπλωματικήδιπλωματικό μεριάπεδίο, υπουργοίοι εξωτερικώνεκπρόσωποι απότων πολλέςξένων χώρεςκρατών συγκεντρώθηκαν στο ανοικτόελεύθερο λιμάνι του Χυόγκο (σήμερα [[ΧιόγκοΚόμπε]]) τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους και ανακοίνωσαν ότι αναγνωρίζουν τοντο ΣόγκουνΣογκουνάτο ως την μόνη κανονικήνόμιμη κυβέρνηση της Ιαπωνίας. Ο Γιοσινόμπου πήρε ελπίδεςήλπισε από αυτές τις δηλώσεις περιμένοντας ότι οι μεγάλεςξένες δυνάμεις θα τον υποστήριζανπαρενέβαιναν στονυπέρ πόλεμοαυτού. Ωστόσο λίγες μέρες αργότερα αυτοκρατορική πομπήαντιπροσωπεία επισκέφθηκε τους υπουργούς ανακοινώνοντας ότι οτο ΣόγκουνΣογκουνάτο δενείχε υπήρχε πλέονκαταργηθεί, ότι τα λιμάνια θα ήταν ανοικτά βάσει των παγκόσμιωνδιεθνών συνθηκών και ότι οι ξένοι έμποροι θα δεχόντουσανήταν προστασία από τον Αυτοκράτοραπροστατευμένοι. ΓρήγοραΟι τότεεκπρόσωποι οιαποφάσισαν υπουργοί αποφάσισαντελικά να αναγνωρίσουν τον Αυτοκράτορα ωςτη νέα κυβέρνηση<ref>{{Cite book|title=Japan's Modern History, 1857-1937: A New Political Narrative|last=Banno|first=Junji|publisher=Routledge|year=2014|isbn=|location=Ιαπωνία|page=30-42}}</ref>.
 
ΠαρόλοΑλλά πουη οιέξαρση ξένοιτων υποστήριξανκατά ενεργάτων τονξένων αυτοκράτορα,αισθημάτων πολλάοδήγησε εθνικιστικάσε κινήματααρκετές πουεπιθέσεις εκτελούσανεναντίον ανοικτέςτους επιθέσειςκατά σετους ξένουςεπόμενους αναπτύχθηκανμήνες. ραγδαίαΈνδεκα υποβοηθούμεναΓάλλοι απόναύτες τοντης Σόγκουν.κορβέττας Σημαντική''Ντυπλέξ'' είναισκοτώθηκαν ηαπό περίπτωσησαμουράι της Τόσα στο επεισόδιο Σακάι, όπουτον πολλοίΜάρτιο Σαμουράιτου εθνικιστές1868. επιτέθηκανΔεκαπέντε καιμέρες σκότωσαναργότερα αρκετούςο ναυτικούςΒρετανός τουπρεσβευτής Γαλλικούσερ ΠολεμικούΧάρρυ ΝαυτικούΠαρκς δέχθηκε επίθεση από σαμουράι σε δρόμο του Κυότο.<ref>{{Cite web|url=http://www.japanvisitor.com/japanese-culture/history/sakai-incident|title=Sakai Incident 堺市事件|last=|first=|date=|website=Japanvisitor.com|publisher=|accessdate=1 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>.
 
== ΚυρίευσηΠαράδοση τηςτου Έντο ==
[[Αρχείο:Battle of Ueno 4 July 1868.jpg|μικρογραφία|394x394px|Αποτύπωση της Μάχης του Ουένο.]]
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του ίδιου έτους ο Γάλλος πρεσβευτής [[Λεόν Ροσέ]] δημιούργησε σχέδιο προκειμένου να σταματήσει η εισβολή στρατευμάτων του Αυτοκράτορα στην [[Ονταγουάρα]] που ήταν επίσης και το τελευταίο στρατηγικό σημείο πριν την πολή-κλειδί [[Έντο]]. Ο Σόγκουν όμως αποφάσισε να μην αφήσει το σχέδιο να τεθεί σε εφαρμογή και ο Ροσέ θυμωμένος παραιτήθηκε από την θέση του ως Γάλλος πρεσβευτής<ref>{{Cite web|url=http://www.uky.edu/Centers/Asia/SECAAS/Seras/2008/03_Irwin_2008.pdf|title=Sheikhs and Samurai: Léon Roches and the French Imperial Project|last=Irwin|first=Dana|date=|website=University of Kentucky|publisher=|accessdate=5 Σεπτεμβρίου 2016}}</ref>. Τον Μάρτιο πολλές χώρες υπέγραψαν σύμφωνο που αναγνώριζε σε αυτές πλήρη ουδετερότητα και απαγορεύτηκε η συμμετοχή στον Εμφύλιο Πόλεμο της Ιαπωνίας. Αυτή η συμφωνία επιτεύχθηκε χάρη στους διπλωματικούς ελιγμούς του Βρετανού Υπουργού [[Χάρρυ Πάρκς]]<ref>{{Cite web|url=http://www.theodora.com/encyclopedia/p/sir_harry_smith_parkes.html|title=Sir Harry Smith Parkes - Encyclopedia|website=www.theodora.com|accessdate=2016-09-05}}</ref>.