Κυβισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Ο '''κυβισμός''' είναι [[Τέχνη|καλλιτεχνικό]] ρεύμα της [[Ζωγραφική|ζωγραφικής]] και της [[Γλυπτική|γλυπτικής]], στην [[Ευρώπη]] του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα]]. Αναπτύχθηκε κυρίως από το 1907 έως το 1914 χάρη στους διάσημους ζωγράφους
[[Πάμπλο Πικάσσο]] και [[Ζωρζ Μπρακ]].
Ακολούθησαν και άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες όπως ο [[Ζαν Μετζινγκέρ]] (''Jean Metzinger''), ο [[Άλμπερτ Γκλεζέ]] (''Albert Gleizes''), ο [[Ρομπέρ Ντελωναί]], ο Ανρί Λε Φοκοννιέ (''Henri Le Fauconnier'') και ο [[Φερνάν Λεζέ]] (''Fernand Léger''). Η κορύφωση της περιόδου του αναλυτικού κυβισμού βρίσκεται ανάμεσα στο 1907 και στο 1912. Ακολουθεί ο συνθετικός κυβισμός το 1912 ο οποίος χαρακτιρίζεται από τα κολάζ του [[Ζωρζ Μπρακ|Ζωρζ Μπράκ]]. Κατά τη διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου (1914-1917) υπήρξε μία παύση
στο συνθετικό κυβισμό αλλά το 1917, χάρη στον Ζωρζ Μπρακ, τον [[Χουάν Γκρις|Χουάν Γκρίς]] (''Juan Gris'') και την οικονομική βοήθεια που προσέφερε ο έμπορας έργων τέχνης Λεόνς Ροζεμπεργκ (''Léonce Rosenberg'') ο κυβισμός ανθίζει εκ νέου μέχρι τη δεκαετία του 1920. Στα μέσα αυτής της δεκαετίας με την έλευση της αφηρημένης τέχνης και του σουρεαλισμού, ο κυβισμός αρχίζει να οπισθοχωρεί. Παρ' όλα αυτά, παράλληλα με τα νεότερα έργα τέχνης τους, ο Πικάσσο, ο Μπράκ, ο Γκλέιζε και ο Μετζινγκέρ κατά περιόδους γυρνούν πίσω στον κυβισμό. Ακόμα και αν ο κυβισμός είναι γνωστότερος στο πεδίο της ζωγραφικής, η γλυπτική έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή του. Μετά τον Πικάσσο ο οποίος είναι και ο εκκινητής της κυβιστικής γλυπτικής από το 1909, ακολουθούν σημαντικοί γλύπτες όπως ο [[Ζακ Λιπσίτζ]] ("''Jacques Lipchitz''"), ο Χένρι Λόρενς ("''Henry Laurens''"), ο Ρειμόν Ντουσάν-Βιγιόν ("''Raymond Duchamp-Villon''") ο Οσίπ Ζάντκιν ("''Ossip Zadkine''") και ο Πάμπλο Γκαργκάλλο ("''Pablo Gargallo''").
| |||