Κομητεία της Σερδάνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια του 11ου αιώνα, η Σερδάνια υιοθέτησε σε μεγάλο βαθμό την φεουδαρχία και τέθηκε κάτω από την επιρροή των κομητειών της [[Κομητεία της Τουλούζης|Τουλούζης]] και του [[Κομητεία της Φουά|Φουά]]. Οι μεν κόμειςκόμητες της Τουλούζης επιθυμούσαν να ελέγχουν το πέρασμα του Πουιμορέν στην Σερδάνια, ενώ αυτοί του Φουά επιθυμούσαν να ελέγχουν κάπως το συνόροσύνορο με το μουσουλμανικό βασίλειο της [[Λιέιδα|Αλ-Λαρίδα]]. Από την πλευρά τους, οι κόμεις της Σερδάνια βολιδοσκοπούσαν την ιερατική διοικητική εξουσία της ευρύτερης περιοχής της σημερινής Καταλονίας και του γαλλικού Μιντί. Στον έλεγχο εκ μέρους τους των σημαντικότατων μοναστηριών του Αγίου Μιχαήλ του Κουϊσά και του [[Μοναστήρι του Ριπόλ|Ριπόλ]] (ήδη από τον 10ο αιώνα), προστέθηκε η αγορά της κυριότητας των αρχιεπισκοπών της Ναρβόννης και του Ουρζέλ.

Οι κόμητες της Σερδάνια είχαν να αντιμετωπίσουν την αντιπαλότητα των φεουδαρχών των εδαφών της κομητείας. Αυτό οδήγησε σε εσωτερικούς πολέμους, όπως εναντίον των κυρίων του Ρουσιγιόν ενώ η συμμετοχή του κόμη Γουλίέλμου Ιορδάνη στην Α' Σταυροφορία αποδυνάμωσε κι άλλο την εξουσία τους στα εδάφη της κομητείας. Το 1058 ο κόμης Ραϋμούνδος σύνηψε συμμαχία με τον μεγάλο του αντίπαλο για την κυριαρχία της Καταλονίας, τον κόμη της Βαρκελώνης, εναντίον των μουσουλμάνων. Οι εσωτερικές ερίδεςέριδες και η ολοένα και αυξανόμενη δύναμη των γειτόνων, οδήγησαν το 1118 στην πώληση της Σερδάνιας στον κόμη της Βαρκελώνης και από τότε έπαψε να υφίσταται ως ανεξάρτητη κομητεία. Από τότε ο τίτλος του κόμη της Σερδάνια ενσωματώθηκε αρχικά στους τίτλους του κόμη της Βαρκελώνης, έπειτα στο [[Στέμμα της ΑραγονίαςΑραγωνίας|Στέμμα της ΑραγόναςΑραγώνας]] και τέλος ορισμένοι ισπανοίΙσπανοί βασιλείς, όπως ο Φίλιππος Β' και ο Φίλιππος Δ', έφεραν τον τίτλο του "βασιλέα της Σερδάνια".