Σερδάνια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής ήταν μη ινδοευρωπαίοι, ομιλητές μιας γλώσσας κοντινής στα παλαιά βασκικά, που αναμείχθηκαν με ιβηρικά φύλα που κατεύθασαν από το νότο κι έγιναν γνωστοί στους Ρωμαίους ως [[Κερρητανοί]] (''Cerretani''<ref> Το εθνικό όνομα των Κερρητανών προέρχεται από το αρχικό όνομα της Λίβια, Cere, που με τη σειρά της σχετίζεται με την τοπική ρίζα ker ή kar που σχετίζεται με τη βασκική harri και σημαίνει πέτρα. βλ. Onomasticon Cataloniae, λήμμα «Cerdanya»</ref>). Με τη ρωμαϊκή κατάκτηση, ο κύριος οικισμός των Κερρητανών μετατράπηκε σε ρωμαϊκή πόλη με το όνομα ''Iulia Lybica'', που με την εξέλιξη των αιώνων κατέληξε να λέγεται ''Llívia''.
 
Ο εκρωμαϊσμός των κατοίκων της περιοχής υπήρξε ιδιαίτερα αργός και φαίνεται ότι οι κάτοικοι μιλούσαν την κερετανική γλώσσα μέχρι τον 8ο ή 9ο αιώνα, όταν και τα αντικατέστησαν με τα [[καταλανικά]]. Σταδιακά η Ιουλία Λίμπικα έχασε τον πρωταγωνιστικό της ρόλο, όντας από τα μέσα του 6ου αιώνα η κοντινή [[Λα Σέου δ' Ουρζέλ|Σέου δ' Ουρζέλ]] ο αστικός πυρήνας με τη μεγαλύτερη σημασία λόγω της εγκατάστασης εκεί της επισκοπής του Ουρζέλ. Μετέπειτα η Σερδάνια ενσωματώθηκε στα βησιγοτθικά βασίλεια της [[Βησιγοτθικό Βασίλειο της Τουλούζης|Τουλούζης]] και του [[Βησιγοτθικό Βασίλειο του Τολέδο|Τολέδο]], μέχρι την ενσωμάτωσή της στην [[Ισπανική ΜαρκίαΜαρκιωνία]] και την δημιουργία της ομώνυμης κομητείας.
 
Η [[Κομητεία της Σερδάνια]] (στα καταλανικά, ''Comtat de Cerdanya'') προέκυψε όπως και οι υπόλοιπες γειτονικές της κομητείες στα πλαίσια της φραγκικής Ισπανικής ΜαρκίαςΜαρκιωνίας και κατάφερε να επεκταθεί στις γύρω περιοχής του Κονφλέν και του Μπεργεδά. Οι κόμητέςκόμητες της προστάτεψαν πολλές γειτονικές μονές και αββαεία μέχρι που, λόγω της εξαφάνισης της δυναστείας τους, απορροφήθηκαν από την [[Kομητεία της Βαρκελώνης|κομητεία της Βαρκελώνης]].
 
Στη συνέχεια η συνθήκη των Πυρηναίων χώρισε στη μέση την περιοχή, με την Λίβια να παραμένει ισπανική λόγω του καθεστώτος της ως πόλης και ιστορικής πρωτεύουσας της Σερδάνια (η συνθήκη ανέφερε ότι θα αποδίδονται στην Γαλλία μόνο χωριά). Πλέον το γαλλικό τμήμα αναφέρεται ως ''la Cerdagne'' ή (πιο σπάνια) ως ''Cerdagne française'' και από ισπανική ως ''Alta Cerdanya'' ενώ αντίστοιχα η ισπανική πλευρά συνηθίζεται να αποκαλείται στα καταλανικά ''la Cerdanya''.