Δημήτρης Λιαντίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στις [[23 Ιουλίου]] του [[1942]] στην Πολοβίτσα της ΛακεδαιμονίαςΠελοποννήσου. Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό [[Λιαντίνα Λακωνίας|Λιαντίνα]] της [[Λακωνία]]ς.{{παραπομπή}} Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε κλασσικές γνώσεις και ανθρωπολογία. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους [[Μολάοι Λακωνίας|Μολάους Λακωνίας]]. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο [[Μόναχο]], όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη [[γερμανική γλώσσα]], διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Παράλληλα μελετά αδιάκοπα τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ενώ υπήρξε και μέλος του σωματείου «Οδύσσεια», που υποστήριζε την καύση των νεκρών, σύμφωνα με τα πρότυπα της αρχαιότητας. Από το 1973 μέχρι το 1974 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις [[Θεσπιές Βοιωτίας]] και το 1974-75 στο Γυμνάσιο Αρρένων στη [[Θήβα]]. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».