Βαρδούσια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο κύριος όγκος των Βαρδουσίων υψώνεται στα εδάφη της επαρχίας [[Δωρίδα|Δωρίδας]] του νομού Φωκίδας, ενώ μικρό τμήμα του στα βόρεια υπάγεται στο νομό Φθιώτιδας. Τα Βαρδούσια αποτελούνται από τρία συγκροτήματα κορυφών, το βόρειο, το δυτικό και το νότιο. Το βόρειο συγκρότημα χαρακτηρίζεται από ομαλές κορφές, το δυτικό παρουσιάζει πολλές απόκρημνες και ανεξάρτητες μεταξύ τους κορυφές, ενώ το νότιο, που είναι και το υψηλότερο, σχηματίζει μία απόκρημνη και μεγάλη σε μήκος κορυφογραμμή. Είναι από τις ελάχιστες οροσειρές της Ελλάδας που έχουν αλπικό χαρακτήρα. Η οροσειρά ορίζεται από τους ποταμούς [[Μόρνος|Μόρνο]], [[Εύηνος (ποταμός)|Εύηνο]] και Κοκκινοπόταμο και έχει πλούσια [[χλωρίδα]]. Μεγάλο τμήμα της επιφάνειας της καλύπτεται από δάση [[ελάτη|ελάτης]], [[βελανιδιά|βελανιδιάς]] και κέδρων ([[Γιουνίπερος|αρκεύθων]]) ενώ στα εκτεταμένα υψίπεδα που σχηματίζονται ανάμεσα στις κορυφές βόσκουν μεγάλα κοπάδια [[πρόβατο|προβάτων]] και γιδιών. Πολλά σημεία του βουνού είναι κατάλληλα για [[ορειβασία]] ενώ στις πλαγιές των Σκόρδων λειτουργούν δύο ορειβατικά καταφύγια.

Ψηλές κορυφές των Βαρδουσίων είναι ο Κοκκινιάς (2.404 mμ.), η Πυραμίδα (2.348 mμ.), η Μεγάλη Σούφλα (περ. 2.340 mμ.), η Πλάκα (περ. 2.320 mμ.), το Βουνό της Χωμήριανης ή Μεγάλη Χούνη (2.294 mμ.), η Αλογόραχη (2.265 mμ.), το Βουνό της Κωστάριτσας (2.216 mμ.), το Κάτω Ψηλό (περ. 2.140 mμ.), το Γιδοβούνι (2.065 mμ.), το Σινάνι (2.055 mμ.) και άλλες.

Στα χρόνια της [[Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]] στα Βαρδούσια έδρασαν και προφυλάχτηκαν, στις λεγόμενες ''αποκλείστρες'', οι εξεγερμένοι κάτοικοι των γύρω χωριών.