Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
προσθήκη περιεχομένου |
προσθήκη περιεχομένου |
||
Γραμμή 17:
=== Απόψεις ===
Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος συνέδεσε ιστορικά την [[αρχαία Ελλάδα|αρχαιότητα]] με τη νεότερη Ελλάδα μέσω του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντίου]]. Τις ίδιες απόψεις είχε υποστηρίξει νωρίτερα ο ιστορικός [[Σπυρίδων Ζαμπέλιος]], στην εισαγωγή του στον τόμο της έκδοσης των [[δημοτικό τραγούδι|δημοτικών τραγουδιών]], το 1852, καθώς επίσης και ο Βρετανός [[Τζορτζ Φίνλεϊ]] τo 1851 στο ''"History of Greece, from its Conquest by the Crusaders to its Conquest by the Turks"'' και ο Γερμανός [[Γιόχαν Βίλχελμ Τσινκάιζεν]].<ref>Δημαράς, 1986, σελ. 99 κ. εξ</ref> Ήταν από τους πρώτους εκφραστές της [[Μεγάλη Ιδέα|Μεγάλης Ιδέας]].<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=wH52BQAAQBAJ&pg=PT111&dq=%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82%20%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82&f=false|title=Οι Έλληνες: Τετράδια Πατριδογνωσίας|last=Σκανδαλίδης|first=Κώστας|authorlink=Κώστας Σκανδαλίδης|publisher=Εκδόσεις Καστανιώτη|year=2012|isbn=9789600354768|location=Αθήνα}}</ref> Σύμφωνα με τον Παπαρρηγόπουλο, ο ελληνισμός δεν έσβησε ολοκληρωτικά με την ήττα των Ελλήνων από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ., αλλά συνέχισε να υπάρχει και μάλιστα κατόρθωσε να αναγεννηθεί με τη σύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία δεν ήταν εκφυλισμένο υπόλειμμα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, αλλά αποτελούσε την αναβίωση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Ως εναρκτήριο σημείο του Νέου Ελληνισμού προσδιόρισε το 1204, δηλαδή την [[Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204)|άλωση της Κωνσταντινούπολης]] από τους [[Φράγκοι|Φράγκους]] της [[Δ΄ Σταυροφορία|Δ΄ Σταυροφορίας]]. Διαφώνησε με τον ιστορικό [[Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ]], ο οποίος στο έργο του ''«Ιστορία της χερσονήσου του Μωρέως κατά τον μεσαίωνα»'' (1830 και 1836) υποστήριζε ότι ο ελληνικός πληθυσμός είχε εξαφανιστεί τον 6ο αι. μ.Χ., ύστερα από την κάθοδο [[σλάβοι|σλαβικών φύλων]], επομένως οι νεότεροι Έλληνες δεν είχαν καμία φυλετική συγγένεια με τους αρχαίους.<ref>{{
Επίσης, ο Παπαρρηγόπουλος ήταν ο πρώτος που μελέτησε αναλυτικά την περίοδο της βασιλείας των [[Δυναστεία Ισαύρων|Ισαύρων]], καθώς και ο πρώτος που αναγνώρισε θετικά στοιχεία στις μεταρρυθμίσεις τους. Κατέκρινε πολλά ιστορικά πρόσωπα για την φιλοτουρκική τους στάση, όπως τον [[Ιωάννης ΣΤ´ Καντακουζηνός|Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνό]], ενώ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τον [[Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων|Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα]] ως τον ''«Έλληνα [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστή]] της ιε΄ εκατονταετηρίδος»''. Ο κύριος λόγος για τον οποίο απέδιδε μεγάλη σημασία στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν το γεγονός ότι πίστευε πως αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του αρχαίου και του νέου ελληνισμού, καθώς η απόδειξη της ενότητας του ελληνικού έθνους ήταν βασική επιδίωξη του Παπαρρηγόπουλου. Για τον Παπαρρηγόπουλο ''«(...) Ἑλληνικόν ἔθνος ὀνομάζονται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅσοι ὁμιλοῦσι τὴν Ἑλληνικὴν γλῶσσαν, ὡς ίδίαν αὐτῶν γλώσσαν.»''<ref>{{Cite book|title=Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους|last=Παπαρρηγόπουλος|first=Κωνσταντίνος|publisher=χ.ε.|year=1870|location=Αθήνα|page=33}}</ref> {{πηγή|Ένας επιπλέον λόγος για τον οποίο ο Παπαρρηγόπουλος θεωρούσε σημαντικό το Βυζάντιο ήταν και η επίτευξη της πολιτικής ενότητας των Ελλήνων, που απουσίαζε από την αρχαία Ελλάδα. Στις απόψεις του Παπαρρηγόπουλου για την εθνική ενότητα αναγνωρίζεται η επίδραση της [[Μεγάλη Ιδέα|Μεγάλης Ιδέας]], αλλά και της διδασκαλίας του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνο Σχινά, με τον οποίο ο Παπαρρηγόπουλος είχε στενή σχέση.}}
Γραμμή 29:
Πολλές από τις επικρίσεις έγιναν από τοπικιστικό πνεύμα: ο [[Μαργαρίτης Δήμιτσας]] διορθώνει στα 1874, στοιχεία σχετικά με τη [[Μακεδονία]]. Ο [[Θεόδωρος Δηλιγιάννης]] το 1876 διατυπώνει παρατηρήσεις σχετικά με τον [[Μωριάς|Μωριά]], ενώ ο Π. Βεργώτης επισημαίνει ελλείψεις της Ιστορίας του Παπαρρηγόπουλου σχετικά με τα [[Επτάνησα]]. Ο [[Παύλος Καρολίδης]], δυσφορεί, το 1888, για την αυστηρή κριτική του ιστοριογράφου περί των αρχαίων [[Μικρά Ασία|Μικρασιατών]]. Ο [[Νικόλαος Δραγούμης]], επίσης, διαφώνησε με τα στοιχεία που παρέθετε σχετικά με την ένωση των Επτανήσων με το Ελληνικό κράτος.<ref>Δημαράς, 1986, σελ. 319-322</ref>
=== Συγγραφικό έργο ===
Τα σημαντικότερα από τα έργα του είναι τα εξής<ref>{{Cite book|url=https://books.google.gr/books?id=dup4BgAAQBAJ&pg=PA72&dq=Konstantinos+Paparrigopoulo&hl=el&sa=X&redir_esc=y#v=onepage&q=Konstantinos%20Paparrigopoulo&f=false|title=National Romanticism: The Formation of National Movements: Discourses of Collective Identity in Central and Southeast Europe 1770–1945|last=Trencsenyi|first=Balazs|last2=Kopecek|first2=Michal|publisher=Central European University Press|year=2006|isbn=9789637326608|location=Budapest|page=73}}</ref>:
{{refbegin|30em}}
* ''Περί τῆς ἐποικίσεως σλαβικῶν τινῶν φυλῶν εἰς τήν Πελοπόννησον'' (1843)
* ''Τό τελευταῖο ἔτος της ὲλληνικῆς ἐλευθερίας'' (1844)
* ''Ἑγχειρίδιον: Ἱστορία τοῦ Ἐλληνικοῦ Ἒθνους'' (1853)
* ''Ἑγχειρίδιον τῆς γενικῆς ἱστορίας'' (1849-52)
* ''L'Église orthodoxe d'Orient. Réponse à notre époque'' (1879)
* ''Ἱστορικαί πραγματεῖαι'' (1858)
* ''Ἱστορία τοῦ Ἐλληνικοῦ Ἒθνους'' (1860-74)
* ''Ὁ μεσαιωνικός ὲλληνισμός καί ἡ στάσις τοῦ Νίκα, κατά τόν κ. Παῦλον Καλλιγᾶ'' (1868)
* ''Histoire de la civilisation hellénique'' (1878)
* ''Ὁ στρατάρχης Γεώργιος Καραϊσκάκης καἰ ἄλλα ἱστορικά ἕργα'' (1889)
{{refend}}
== Δημοσιογραφική καριέρα ==
Γραμμή 52 ⟶ 67 :
* [http://www.ekebi.gr/magazines/showimage.asp?file=159718&code=2777&zoom=800 Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο: 100 χρόνια από το θάνατό του], ''[[Νέα Εστία]]'', τομ .130, τχ.1546.
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* [http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/63619 Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στον ''Πανδέκτη''], του [[Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών|Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών]].
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Παπαρρηγοπουλος Κωνσταντινος}}
| |||