Δημήτρης Χορν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 11:
Η πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο ''«Γειτόνισσες»'' του πατέρα του και η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με την νονά του, στη ''«Νόρα»'' του [[Ίψεν]] κάνοντας ένα απο τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. Με την νονά του, θα ξαναπαίξει ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, το 1954, στο έργο του [[Όσκαρ Ουάιλντ]] ''«Μια γυναίκα χωρίς σημασία»'' <ref>http://www.mcf.gr/el/micheal_cacoyannis/Directing/Theatre/?ev=mia_cinaika_horis_simasia</ref>
Την τρίτη του εμφάνισή του στο θέατρο, την κάνει σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίζεται στο θίασο της [[Μαρίκα Κοτοπούλη|Μαρίκας Κοτοπούλη]], στο θερινό θέατρο Παρκ, στο έργο ''«Μαμά Κολιμπρί»'' του Μπατάιγ. <ref>http://www.os3.gr/arhive_afieromata/gr_afieromata_Dimitris_Horn.html</ref>
Το [[1937]] εισάγεται στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του [[Κώστας Βάρναλης|Βάρναλη]], ''«Οι μοιραίοι»'' και ένα απόσπασμα απο το ποίημα του [[Ιωάννης Γρυπάρης|Γρυπάρη]] ''«Ο πραματευτής»''.<br />
Αποφοιτά το [[1940]] και συμμετέχει για πρώτη φορά επαγγελματικά, στην ''«Νυχτερίδα»'' του [[Γιόχαν Στράους]] με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη. <ref>http://penseur1.blogspot.gr/2016/03/blog-post_10.html</ref><br />
Το [[1942]] και σε ηλικία μόλις 21 ετών, θα κάνει τον πρώτο του γάμο, με την Ρίτα Φιλίππου.<br />
Γραμμή 20:
Το [[1951]] φεύγει με υποτροφία ενός έτους του Βρεττανικού Ινστιτούτου για την Αγγλία. Μετά την Αγγλία φεύγει για την Αμερική όπου και ενημερώνεται για την παγκόσμια θεατρική κίνηση. <ref>http://www.theatromathia.gr/theaterland/horn_gr.html</ref>
 
Γυρίζοντας, το [[1952]] συγκροτεί θίασο με τον [[Γιώργος Παππάς|Γιώργο Παππά]] και την [[Έλλη Λαμπέτη]]. Απο εδώ χρονολογείται ο έρωτάς και η σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη που θα κρατήσει για τα επόμενα 7 χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με την Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή. [[Κυριακάτικο ξύπνημα]] του [[Μιχάλης Κακογιάννης|Μιχάλη Κακογιάννη]] το [[1954]], την [[Η κάλπικη λίρα|Κάλπικη λίρα]] του Γιώργου Τζαβέλλα το [[1955]] «και το [[Το κορίτσι με τα μαύρα]] και πάλι του Μιχάλη Κακογιάννη το [[1956]].<br />
ΞακουστήΔημοφιλής ήταν και η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο "«Ο Ταχυδρόμος Έφτασε»". Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του [[Κώστας Πρετεντέρης|Κώστα Πρετεντέρη]]. ΟΕνώ Δημήτρηςσυμμετείχε Χορνκαι "άφησε"σε καιπολλά δεκάδεςραδιοφωνικά μαγνητοφωνήσειςθεατρικά θεατρικών έργωνέργα. <br />
Το [[1958]] γυρίζει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο, την ταινία ''«[[Μια ζωή την έχουμε]]»'' σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα. Το 1959 χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη και συνεχίζει την θεατρική του πορεία μόνος.
Το [[1960]] γυρίζει την ταινία «Μια του κλέφτη» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την [[Κάκια Αναλυτή]]. Με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου, στο [[Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960|Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης]] την ίδια χρονιά <ref>http://90lepta.com/m1091.html</ref>
 
Το [[1961]] κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α' ανδρικου ρόλου - στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «[[Αλίμονο στους νέους|Αλοίμονο στους νέους]]» του Σακελλάριου, ενώ το [[1962]] συμμετέχει στην ταινία (ένα είδος ντοκυμαντέρ) ''«Η Αθήνα τη νύχτα»'' <ref>http://90lepta.com/m892.html</ref>
 
Το [[1967]], χρόνια μετά το τέλος της σχέσης του με την Λαμπέτη παντρεύτηκε την [[Άννα Γουλανδρή]] (χήρα [[Αλέξανδρος Παπάγος|Παπάγου]]), η οποία είχε ήδη δύο παιδιά. Έζησαν μαζί μέχρι το θάνατο της το [[1988]].Παρά τις ιδιοτροπίες του, ο συνδυασμός του ταλέντου με τη γοητεία και τη φινέτσα των τρόπων του τον ανέδειξε ως έναν από τους κορυφαίους [[Έλληνες]] [[ηθοποιός|ηθοποιούς]].Λέγεται πως κάποτε μετά από το τέλος μιας παράστασης στην οποία πρωταγωνιστούσε, ζήτησε συγγνώμη για την "άθλια" ερμηνεία του από τους θεατές, οι οποίοι παρ' όλα αυτά τον καταχειροκρότησαν.