Κωνσταντίνος Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στο [[Αργοστόλι]] το [[1793]] και ήταν ένα από τα τέσσερα τέκνα του Νικόλαου Μεταξά και της Διαμαντίνας Ανδρίτση. Σπούδασε νομικά στην [[Ιταλία]] και επιστρέφοντας στην [[Κεφαλονιά]] άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Κατά τις παραμονές της επανάστασης μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] και σε συνεργασία με τον τοπικό αρχιεπίσκοπο Γερμανό, οργάνωσε την επικείμενη εκστρατεία ντόπιων εθελοντών στην Πελοπόννησο<ref>Αναστασίου Ν. Γούδα, ''Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών'', Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου, Εν Αθήναις, 1875, τ. Ζ', σ. 157.</ref>. Κατά τον Μάιο, μαζί με τον ξάδελφό του, [[Ανδρέας Π. Μεταξάς|Ανδρέα Μεταξά]] υπήρξε ένας από τους επικεφαλής Κεφαλλονιτών εθελοντών που αποβιβάστηκαν στη [[Γλαρέντζα]] και έλαβαν μέρος στη [[Μάχη του Λάλα|πολιορκία του Λάλα]], κατά την οποία ο Μεταξάς υπήρξε ένας από τους διακριθέντες<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 157 - 158.</ref>. Αργότερα, συμμετείχε ως επικεφαλής των συμπατριωτών του στις μάχες γύρω από την πόλη της [[Πάτρα]]ς, προσβλήθηκε όμως από [[Τύφος|τύφο]] με αποτέλεσμα να μεταφερθεί για νοσηλεία στο [[Μεσολόγγι]]<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 158.</ref>. Το [[1822]], διορίστηκε από την Προσωρινή Διοίκηση ως υπουργός Δικαιοσύνης και στη συνέχεια αρμοστής των νησιών του [[Αιγαίο]]υ. Για τις υπηρεσίες του προβιβάστηκε τις αρχές του [[1823]] στο βαθμό του στρατηγού<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 159.</ref><ref name=Ele>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τ. 17ος, σ. 369.</ref>. Το ίδιο έτος διορίστηκε έπαρχος Δυτικής Ελλάδος<ref name=Ele/><ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160.</ref>. Με έδρα το [[Μεσολόγγι]], έθεσε τέρμα στις έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών της Δυτικής Ελλάδος και συνέβαλε στην απόκρουση των στρατευμάτων του [[Μουσταφά πασάς ΜπουσατλίΜπουσάτι ή Μουσταή|Μουστάη πασά της Σκόδρας]]<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160 - 161.</ref>. Το [[1825]], συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]] και τοποθετήθηκε στη θέση του φρούραρχου του [[Παλαμήδι|Παλαμηδίου]]<ref name=Ele/>. Όταν απομακρύνθηκε ο κίνδυνος προσβολής του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]], μετέβη στα νησιά του Αιγαίου όπου προέβη σε στρατολόγηση χιλίων περίπου ανδρών<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162.</ref>. Το [[1826]] καταπολέμησε την πειρατεία στο [[Αιγαίο]] και παράλληλα συμμετείχε σε πολεμικές συγκρούσεις στην [[Αττική]] επικεφαλής σώματων Επτανησίων και το [[1827]] συμμετείχε στο επιτελείο του στρατηγού Τσωρτς<ref name=Ele/><ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162 - 163.</ref>.