Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 7:
Σε ηλικία μόλις 20 ετών έλαβε το αξίωμα του «Πεσκήρ Αγά» και εξετέλεσε πολλές διπλωματικές αποστολές, μεταξύ των οποίων και στην [[Ύδρα]] προς συνεννόηση με τον Ρώσο ναύαρχο Σενιάβιν. Το [[1809]] διορίστηκε [[Βελής]] (κυβερνήτης) της [[Κιουτάχεια]]ς, απ' όπου πήρε και το προσωνύμιο Κιουταχής. Το [[1820]] στάλθηκε επικεφαλής τουρκικού στρατού εναντίον του αποστάτη [[Αλή πασάς|Αλή Πασά]] στα [[Ιωάννινα]], τον οποίο και κατόρθωσε να νικήσει ενώ μετά το τέλος της εκστρατείας διορίστηκε πασάς των [[Τρίκαλα|Τρικάλων]] και κατέπνιξε στο αίμα την αποστασία των Αγράφων (1821).
Με τη γενίκευση της επανάστασης, και αφού είχε νικήσει τους Έλληνες στη [[μάχη του Πέτα]], ο Κιουταχής διορίστηκε [[Σερασκέρης]] της Ρούμελης (διοικητής των στρατευμάτων της Ρούμελης) και ουσιαστικά ανέλαβε επικεφαλής της εκστρατείας που είχε ως σκοπό να προβεί σε γενικές εκκαθαρίσεις από κάθε επαναστατικό στοιχείο, ό,τι δεν κατάφεραν δηλαδή οι προκάτοχοί του, ο [[Ομέρ Βρυώνης]], ο [[Αμπάς Πασάς]], ο [[Ντίμπρα Πασάς]] και ο [[Μουσταφά πασάς
Στη συνέχεια ο Κιουταχής στράφηκε κατά της Αθήνας και πολιόρκησε για περίπου ένα χρόνο (Φθινόπωρο του 1826 - τέλη Μαΐου του 1827) τους επαναστάτες που ήταν κλεισμένοι στην Ακρόπολη. Μετά από πολλές μάχες στις οποίες διακρίθηκαν πολλοί Έλληνες οπλαρχηγοί και κυρίως ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων [[Γεώργιος Καραϊσκάκης]], ο Κιουταχής, στις [[24 Μαΐου]] του [[1827]], πέτυχε την παράδοση της Ακρόπολης.
| |||