Ο Βασιλιάς των Λιονταριών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 96:
|πλάτος = 37%
|align = right}}
Η ανάπτυξη του ''Βασιλιά των Λιονταριών'' ξεκίνησε ταυτόχρονα με την ''[[Ποκαχόντας (ταινία, 1995)|Ποκαχόντας]]'', με τους περισσότερους εικονογραφιστές να διαλέγουν να δουλέψουν εκεί, πιστεύοντας ότι η ''Ποκαχόντας'' θα ήταν μεγαλύτερου κύρους και η πιο επιτυχημένη ταινία από τις δύο.<ref name="PlatinumEditionDVDOrigins" /> Οι συγγραφείς της ιστορίας της ταινίας, επίσης, δεν πίστευαν και πάρα πολύ σε αυτήν, με την Τσαπμαν να δηλώνει απρόθυμη να δεχτεί τη δουλειά "''επειδή η ιστορία δεν ήταν πάρα πολύ καλή''"<ref name="neuwirth" /> και τον συγγραφέα Μπέρνι Μάτισον να λέει στον συνεργάτη του, Τζο Ρανφτ, "''δεν ξέρω ποιος θα θέλει να δει αυτή την ταινία''".<ref name="mattinson">{{cite book|title=Walt's People -, Volume 9|editor=Ghez, Didier|author=Norman, Floyd|pages=463–464|publisher=Xlibris Corporation|year=2010|isbn=978-1-4500-8746-9}}</ref> Οι περισσότεροι από τους εικονογραφιστές που είχαν την εποπτεία των χαρακτήρων είτε έκαναν την πρώτη τους μεγάλη δουλειά στο να επιβλέπουν έναν χαρακτήρα είτε ενδιαφερόντουσαν πάρα πολύ στο να εικονογραφήσουν ένα ζώο.<ref name="pride" /> Δεκατρείς από αυτούς, ήταν υπεύθυνοι για τον καθορισμό των προσωπικοτήτων και την απόδοση των κύριων χαρακτήρων της ταινίας. Στους υπεύθυνους εικονογραφιστές των βασικών χαρακτήρων συμπεριλαμβάνονται οι Μαρκ Χεν για τον νεαρό Σίμπα, Ρούμπεν Α. Αγκουίνο για τον ενήλικο Σίμπα, Αντρέα Ντέζια για τον Σκαρ, Άρον Μπλέις για τη νεαρή Νάλα, Άντονι Ντε Ρόσα για την ενήλικη Νάλα και Τόνι Φούσιλ για τον Μουφάσα.<ref name="LionKingProduction"/> Περίπου είκοσι λεπτά της ταινίας, συμπεριλαμβανομένου και της όλης σκηνής του [[I Just Can't Wait to Be King|''I Just Can't Wait to Be King'']],<ref name="dvdcommentary">Allers, Roger; Hahn, Don, and Minkoff, Rob (1995). Laserdisc/DVD audio commentary for ''The Lion King''. Walt Disney Home Entertainment</ref> εικονογραφήθηκαν στα στούντιο Disney-MGM, στις εγκαταστάσεις της Φλόριντα. Σε τελική ανάλυση, περισσότεροι από 600 καλλιτέχνες, εικονογραφιστές και τεχνικοί δούλεψαν για το ''Βασιλιά των Λιονταριών'' κατά τη διάρκεια της παραγωγής.<ref name="mane" /> Εβδομάδες πριν την κυκλοφορία, η παραγωγή επηρεάστηκε από το σεισμό Νόρθριτς του 1994, ο οποίος προκάλεσε το κλείσιμο των στούντιο και οι εικονογραφιστές έπρεπε να τελειώσουν τη δουλειά τους στο σπίτι.<ref>{{cite web|url=http://voices.yahoo.com/producer-don-hahn-shares-his-experiences-working-on-9456197.html?cat=40|title=Producer Don Hahn Shares His Experiences Working on 'The Lion King'|first=Eric|last=Shirey|publisher=Yahoo!|date=28 Σεπτεμβρίου 2011|accessdate=24 Δεκεμβρίου 2011|archiveurl=http://web.archive.org/web/20120514142235/http://voices.yahoo.com/producer-don-hahn-shares-his-experiences-working-on-9456197.html?cat=40|archivedate=14 Μαΐου 2012}}</ref>
Οι εικονογραφιστές των χαρακτήρων μελέτησαν αληθινά ζώα ως αναφορά, όπως είχε γίνει και στην ταινία του 1942, ''[[Μπάμπι]]''. Ο Τζιμ Φόουλερ, αναγνωρισμένος εμπειρογνώμονας της άγριας ζωής, επισκέφτηκε τα στούντιο πολλές φορές για να συζητήσει τη συμπεριφορά των λιονταριών και άλλων κατοίκων της σαβάνας και να βοηθήσει τους εικονογραφιστές να αποδώσουν στις ζωγραφιές τους μια αυθεντικότητα.<ref name="art" /> Οι εικονογραφιστές μελέτησαν επίσης διάφορες κινήσεις ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον στον ζωολογικό κήπο του [[Μαϊάμι]], υπό την καθοδήγηση του εμπειρογνώμονα της άγριας ζωής, Ρον Μάγκιλ.<ref>{{cite web|title=FilMiami's Shining Star: Ron Magill|url=http://www.filmiami.org/news_11May_Ron.asp|website=FilmMiami|publisher=Miami-Dade County|accessdate=24 Μαΐου 2015}}</ref> Το σκηνικό της σαβάνας βασίζεται στο Εθνικό Πάρκο της Κένυας, το οποίο επισκέφτηκε το πλήρωμα της ταινίας. Χρησιμοποιήθηκαν διάφορα εστιακά μήκη και φακοί ώστε η εικόνα να διαφέρει από τη συνήθη απεικόνιση της Αφρικής στα ντοκυμαντέρ, τα οποία χρησιμοποιούν [[τηλεφακός|τηλεφακούς]] για να τραβούν πλάνα από μακρινές αποστάσεις. Η επική αίσθηση εμπνεύστηκε από σχέδια μελέτες του καλλιτέχνη Χανς Μπάτσερ —ο οποίος, ακολουθώντας την παράκληση του Σκρίμπνερ για ρεαλισμό, προσπάθησε να απεικονίσει φαινόμενα όπως η [[αναλαμπή φακού|αναλαμπή του φακού]] — και τη δουλειά των ζωγράφων Τσαρλς Μάριον Ράσελ, Φρέντερικ Ρένιγκτον και Μάξφιλντ Πάρις.<ref name="art" /><ref>{{cite book|page=66|title=Dream worlds: production design for animation|first=Hans P.|last=2007|publisher=Focal Press|isbn=0-240-52093-9}}</ref> Από τη στιγμή που οι χαρακτήρες δεν είναι ανθρωποποιημένοι, όλοι οι εικονογραφιστές έπρεπε να μάθουν να ζωγραφίζουν τετράποδα ζώα.<ref name="dvdcommentary" />
| |||