Ορεινή Σερρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 12:
===Αρχαία και ρωμαϊκή εποχή===
Στο λόφο του «Προφήτη Ηλία», που βρίσκεται δύο περίπου χιλιόμετρα ΒΑ από την Ορεινή, έχει εντοπιστεί η θέση ρωμαϊκού οικισμού, ο οποίος ανήκε στην [[Οδομαντική]].<ref>Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της Ανατολικής Μακεδονίας κατά την αρχαιότητα, Θεσσαλονίκη 1976 (Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών), σ. 174</ref> Ο οικισμός ήταν χτισμένος στην κορυφή του λόφου, ενώ στην πλαγιά του (θέση «Νάγλεντα») εκτεινόταν η νεκρόπολη, στην οποία είχαν βρεθεί παλιότερα δυο ελληνικές επιγραφές των αυτοκρατορικών χρόνων.<ref>D. C. Samsaris, La vallée du Bas-Strymon á l’ époque impériale (Contribution épigraphique á la topographie, l’ onomastique, l’ histoire et aux cultes de la province romaine de Macédoine), Δωδώνη 18(1989), τεύχ. 1, σ. 264-265, αρ. 94 και 95</ref> Η ίδρυση του ορεινού αυτού οικισμού, που ανάγεται πιθανώς στους αρχαίους χρόνους, θα πρέπει να σχετιστεί με την εκμετάλλευση των βοσκότοπων και κυρίως των μεταλλείων της περιοχής, όπως μαρτυρεί η ανακάλυψη μεταλλουργείου σιδήρου πλάι στα ερείπια ρωμαϊκού κάστρου.<ref>[http://www.serres.gr/index.php
Το '''κάστρο''' ήταν χτισμένο σ’ έναν οχυρό από τη φύση λόφο της ΝΑ πλαγιάς της Βροντούς, πλάι στο ρέμα Μπάνιτσα και στο ομώνυμο ερειπωμένο χωριό, σε απόσταση 3-4 χλμ. ανατολικά από την αρχαία κώμη του «Προφήτη Ηλία». Όπως δείχνουν τα ερείπια, το τείχος του περιέβαλε σαν στεφάνι την κορυφή του λόφου, όπου κατέληγε ένας λιθόστρωτος δρόμος που ξεκινούσε από ένα σημείο κοντά στο 19ο χλμ. του δρόμου Σερρών-Βροντούς. Το κάστρο χρονολογείται στη ρωμαϊκή (αυτοκρατορική) εποχή και χτίστηκε ενδεχομένως στη θέση κάποιου αρχαιότερου. Σκοπός της ίδρυσής του ήταν η προστασία του '''μεταλλουργείου σιδήρου''' που ίχνη του (σκουριές από την καμίνευση του μεταλλεύματος κ.ά.) εντοπίστηκαν στη δυτική πλαγιά του λόφου. Από άποψη τυπολογίας, τα καμίνια φαίνεται πως αποτελούνταν από μικρούς λάκκους σκαμμένους στην πλαγιά αυτή του λόφου που ήταν εκτεθειμένη στους βοριάδες. Έτσι με το φύσημα του αέρα γινόταν η καμίνευση του σιδηρομεταλλεύματος, το οποίο συγκέντρωναν οι μεταλλωρύχοι από την γύρω περιοχή που ήταν πλούσια σε κοιτάσματα ορυκτού σιδήρου (σιδηρούχα άμμο και μαγνητίτη). Παρόλο που το μεταλλουργείο ήταν σύγχρονο με το κάστρο, ωστόσο θεωρείται πολύ πιθανό ότι αυτό είχε διαδεχτεί κάποιο αρχαιότερο, αφού οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, οι Θράκες [[Οδομάντες|Οδόμαντες]], φημίζονταν ως μεταλλωρύχοι. Το μεταλλουργείο εικάζεται πως λειτουργούσε ως τη βυζαντινή εποχή, ενώ στα νεότερα χρόνια μαρτυρούνται αρκετά μεταλλουργεία σιδήρου στη γειτονική περιοχή. Φαίνεται μάλιστα πως οι κάτοικοι της κοντινής [[Άνω Βροντού Σερρών|Άνω Βροντούς]], οι οποίοι στα χρόνια της τουρκοκρατίας ασχολούνταν συστηματικά με τη μεταλλουργία (σιδήρου), συνέχιζαν μια μακραίωνη επαγγελματική παράδοση ακόμη από την αρχαιότητα.<ref>[http://media.ems.gr/ekdoseis/makedonika/makedonika_19/ekd_pemk_19_Samsaris.pdf] Δ. Κ. Σαμσάρης, Αρχαίο κάστρο και μεταλλουργείο σιδήρου κοντά στο σημερινό χωριό Ορεινή Σερρών, Μακεδονικά 19(1979)240-251)</ref>
| |||