Γιάνης Κορδάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Απρίλιο του 1920 εκλέχτηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) και τον επόμενο μήνα ορίστηκε "αντιπρόσωπος του Κόμματος" στην εφημερίδα ''[[Ριζοσπάστης]]'',<ref>ΚΚΕ, ''Επίσημα κείμενα'', τόμ.Α', Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις: [Βουκουρέστι] 1964, σ.66.</ref> της οποίας ιδιοκτήτης και διευθυντής ήταν ο [[Γιάννης Πετσόπουλος]]. Εκλέχτηκε [[Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας#Γενικοί γραμματείς και πρώτοι γραμματείς της ΚΕ|γραμματέας]] του κόμματος το Μάιο του 1921 και παρέμεινε στη θέση μέχρι το Νοέμβριο του 1922, οπότε τον διαδέχτηκε ο [[Νίκος Σαργολόγος]].<ref>ΚΚΕ, ''Επίσημα κείμενα'', τόμ.Α', σ.200 και 264.</ref> Το

Τον Φεβρουάριο του 1924 ορίστηκε με τους [[Θωμάς Αποστολίδης|Θωμά Αποστολίδη]] και [[Σεραφείμ Μάξιμος|Σεραφείμ Μάξιμο]] στη λεγόμενη "τριμελή ΚΕ",<ref>ΚΚΕ, ''Επίσημα κείμενα'', τόμ.Α', σ.395.</ref> η οποία εκτελούσε χρέη επικεφαλής στο κόμμα μέχρι τη διεξαγωγή του 3ου Έκτακτου Συνεδρίου το Νοέμβριο-Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς. Το Νοέμβριο του 1922 ανέλαβε τη διεύθυνση του ''Ριζοσπάστη'', ο οποίος στο μεταξύ είχε γίνει κομματικό όργανο.<ref>Δέσποινα Παπαδημητρίου, "Ριζοσπάστης", λήμμα στην ''Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου, 1784-1974'', τόμ.Δ', Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών: Αθήνα 2008, σ.34.</ref>

To 1922 συνελήφθη δυο φορές, μαζί με άλλα ηγετικά στελέχη του κόμματος ([[Γεώργιος Αθ. Γεωργιάδης|Γ. Γεωργιάδης]], [[Γρηγόριος Παπανικολάου|Γρ. Παπανικολάου]], [[Αριστοτέλης Σίδερης|Αρ.Σίδερης]]) και της [[Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας|Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας]] (ΓΣΕΕ). Αρχικά στις 5 Ιουλίου, εξαιτίας της αντιπολεμικής αρθρογραφίας του ''Ριζοσπάστη'', και εκ νέου το Σεπτέμβριο κατόπιν της κατάρρευσης του [[Μικρασιατική εκστρατεία|Μικρασιατικού μετώπου]] και την εκδήλωση του αντι[[Μοναρχία|μοναρχικού]] [[Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922|κινήματος της 11ης Σεπτεμβρίου]] από τους [[Νικόλαος Πλαστήρας|Πλαστήρα]]-[[Στυλιανός Γονατάς|Γονατά]]-[[Δημήτριος Φωκάς|Φωκά]]. Η φιλοβασιλική [[Κυβέρνηση Νικολάου Τριανταφυλλάκου 1922|κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου]] απείλησε τους συλληφθέντες κομμουνιστές με θάνατο, επιχειρώντας μάταια να διαπραγματευτεί μαζί τους τη στήριξή της από το ΣΕΚΕ και την εκ μέρους του καταδίκη των βενιζελικών κινηματιών. Τελικά, η απόφαση εκτέλεσης ματαιώθηκε και οι τελευταίοι απελευθέρωσαν τους φυλακισμένους στις 5 Οκτωβρίου.<ref>''Σύντομη ιστορία του ΚΚΕ. Σχέδιο'', τόμ.Α΄, ΚΕ του ΚΚΕ: Αθήνα 1988, σ.48-49.</ref>