Μανιάκι Μεσσηνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
 
== Γενικά και ιστορικά στοιχεία ==
Ο οικισμός είναι κτισμένος σε υψόμετρο 590 μέτρων, σε απόσταση 33 χιλιομέτρων βόρεια της [[Πύλος|Πύλου]] και 44 χιλιομέτρων ΒΔ της, πρωτεύουσας του νομού, [[Καλαμάτα|Καλαμάτας]]<ref name=":0">{{Cite web|url=https://greece.terrabook.com/messinia/el/page/maniaki|title=Μανιάκι - Μεσσηνία|last=|first=|date=|website=greece.terrabook.com|publisher=Terrabook|accessdate=26 Οκτωβρίου 2016}}</ref>. Ιστορικά το Μανιάκι είναι γνωστό για τη σημαντική [[Μάχη στο Μανιάκι|μάχη]] που δόθηκε εκεί στις [[20 Μαΐου]] του [[1825]] ανάμεσα στους [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Έλληνες επαναστάτες]] υπό την ηγεσία του [[Παπαφλέσσας|Παπαφλέσσα]] και τον αιγυπτιακό στρατό υπό τον [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ πασά]]<ref>{{Cite web|url=http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=150443|title=ΜΑΝΙΑΚΙ 1825|last=Ζενάκος|first=Αυγουστίνος|date=6 Απριλίου 2003|website=tovima.gr|publisher=ΤΟ ΒΗΜΑ|accessdate=26 Οκτωβρίου 2016}}</ref>, η οποία έληξε με την ήττα των Ελλήνων και τον θάνατο εκατοντάδων αγωνιστών μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν και οι οπλαρχηγοί Παπαφλέσσας, [[Πιέρος Βοϊδής]]<ref>{{Cite book|title=Bίοι Πελοποννησίων ανδρών και των έξωθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων, κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως|last=Χρυσανθόπουλος|first=Φώτιος|authorlink=Φώτιος Χρυσανθόπουλος|publisher=Εκ του Τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου|year=1888|isbn=|location=Εν Αθήναις|page=253 - 254}}</ref>, [[Δημήτριος Δικαίος]]<ref>Χρυσανθόπουλος (1888). σελ. 79.</ref>, [[Παναγιώτης Κεφάλας]]<ref>Χρυσανθόπουλος (1888). σελ. 101.</ref> κλπ.
 
Το 1836 ο οικισμός αποτέλεσε κομμάτι του νεοσύστατου δήμου Σκάρμιγκας<ref>{{Cite web|url=http://www.xatzi-messinias.gr/index.php/history-blog/69-welcome-28|title=Δήμος Σκάρμιγκας - 1836|last=|first=|date=9 Απριλίου 2012|website=xatzi-messinias.gr|publisher=Το Χατζή Μεσσηνίας και οι ομορφιές του...|accessdate=26 Οκτωβρίου 2016}}</ref> και τέσσερα χρόνια αργότερα υπήχθη στο δήμο Βουφράσου της [[Επαρχία Πυλίας|επαρχίας Πυλίας]]. Το 1851 στο Μανιάκι ζούσαν 183 κάτοικοι (31 οικογένειες)<ref>{{Cite book|url=http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/a/d/6/metadata-91-0000023.tkl&do=244393_02.pdf&pageno=289&width=841&height=595&maxpage=368&lang=el|title=Τα Ελληνικά. ήτοι περιγραφή γεωγραφική, ιστορική, αρχαιολογική και στατιστική της αρχαίας και νέας Ελλάδος|last=Ρίζος Ραγκαβής|first=Ιάκωβος|publisher=Εκ του τυπογραφείου Κ. Αντωνιάδου|year=1854|isbn=|location=Εν Αθήναις|page=578}}</ref> ενώ με ΦΕΚ του 1931 ο οικισμός αναγνωρίστηκε ως έδρα κοινότητας της επαρχίας Πυλίας<ref>{{Cite web|url=http://web3.eetaa.gr:8080/metaboles/show_metaboles_ota.jsp?toponymio_code=5561|title=Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ: Κ. Μανιακίου Ν. Μεσσηνίας|last=|first=|date=|website=eetaa.gr|publisher=Ε.Ε.Τ.Α.Α|accessdate=26 Οκτωβρίου 2016}}</ref>. Το 1997, στα πλαίσια των μεταβολών που επήλθαν στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσω του [[Σχέδιο «Καποδίστριας»|σχεδίου ''Καποδίστριας'']], προσαρτήθηκε στο νεοσύστατο [[Δήμος Παπαφλέσσα|δήμο Παπαφλέσσα]] ενώ από το 2011 υπάγεται στον [[Πρόγραμμα «Καλλικράτης»|καλλικρατικό δήμο]] Πύλου - Νέστορος.
 
Το Μανιάκι διαθέτει τις εκκλησίες του Αγίου Γρηγορίου, του Αγίου Κωνσταντίνου καθώς και της Αναστάσεως του Κυρίου, η οποία κτίστηκε το 1911 με μέριμνα του μητροπολίτη Μεσσηνίας Μελετίου και στην οποία φυλάσσονται τα οστά των επαναστατών που σκοτώθηκαν στη μάχη του 1825<ref name=":0" />.
 
== Παραπομπές ==