Αιμορροΐδες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα ακριβή αίτια των συμπτωματικών αιμορροΐδων είναι άγνωστα.<ref name=CE2009/> Υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων που θεωρείται ότι παίζουν κάποιο ρόλο, όπως: ακανόνιστα συνήθεια εντέρων ([[δυσκοιλιότητα]] ή [[διάρροια]]), έλλειψη σωματικής άσκησης, διατροφικοί παράγοντες (δίαιτες χαμηλές σε φυτικές ίνες), αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση (παρατεταμένη πίεση, [[ασκίτις]]ασκίτης, σχηματισμός ενδοκοιλιακής μάζας ή [[εγκυμοσύνη]]), γενετικοί παράγοντες, απουσία βαλβίδων εντός των αιμορροϊδικών φλεβών και το γήρας.<ref name=Kaidar2007/><ref name=Review09/> Άλλοι παράγοντες που θεωρείται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν την [[παχυσαρκία]], παρατεταμένο κάθισμα,<ref name=World09/> [[χρόνιος βήχας]] και [[δυσλειτουργία του πυελικού εδάφους]].<ref name=ASCRS2011/> Ωστόσο, τα στοιχεία που στηρίζουν αυτούς τους συσχετισμούς είναι ανεπαρκή.<ref name=ASCRS2011/>. Κατά την [[εγκυμοσύνη]], η πίεση που ασκεί το [[έμβρυο]] στην κοιλία και οι ορμονικές αλλαγές προκαλούν τη διόγκωση των αιμορροϊδικών αγγείων. Ο τοκετός οδηγεί επίσης σε αυξημένες ενδοκοιλιακές πιέσεις.<ref>{{cite web|url=http://digestive.niddk.nih.gov/ddiseases/pubs/hemorrhoids/ |title=Hemorrhoids |accessdate={{date|2010-03-18}} |author=National Digestive Diseases Information Clearinghouse |year=2004 |month=November |work=[[National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases]] (NIDDK), [[NIH]] }}</ref> Οι έγκυες γυναίκες σπάνια χρειάζονται χειρουργικές επεμβάσεις, αφού τα συμπτώματα συνήθως υποχωρούν μετά τον τοκετό.<ref name=Review09/>

Τα στρώματα των αιμορροΐδων αποτελούν μέρος της φυσιολογικής ανθρώπινης ανατομίας και γίνονται παθολογική ασθένεια μόνο όταν υποστούν μη φυσιολογικές αλλαγές.<ref name=World09/> Υπάρχουν τρία κύρια προστατευτικά στρώματα στη φυσιολογική [[κοπροδόχος λήκυθος|κοπροδόχο λήκυθο]].<ref name=Review09/> Αυτά βρίσκονται κανονικά στην αριστερή πλευρική, στη δεξιά εμπρόσθια και στη δεξιά εμπρόσθια θέση.<ref name=Kaidar2007/> Δεν αποτελούνται από [[αρτηρίες]] ή [[φλέβες]] αλλά αιμοφόρα αγγεία που αποκαλούνται [[ημιτονοειδή (αιμοφόρα αγγεία)|ημιτονοειδή]], [[συνδετικό ιστό]] και [[λείος μυς|λείο μυ]].<ref name=ASCRS2011>{{cite book|last=Beck|first=David|title=The ASCRS textbook of colon and rectal surgery|year=2011|publisher=Springer|location=New York|isbn=9781441915818|pages=174–177|url=http://books.google.ca/books?id=DhQ1A35E8jwC&pg=PA174|edition=2nd ed.}}</ref> Τα τοιχώματα των ημιτονοειδών δεν περιέχουν [[μυϊκός ιστός|μυϊκό ιστό]], όπως οι φλέβες.<ref name=World09/> Αυτό το σύνολο αιμοφόρων αγγείων είναι γνωστό ως [[αιμορροϊδικό πλέγμα]].<ref name=ASCRS2011/>. Τα αιμορροϊδικά προστατευτικά στρώματα είναι σημαντικά για την [[πρωκτική ακράτεια|εγκράτεια]]. Συμβάλουν κατά 15–20% στην πίεση της πρωκτικής σύγκλεισης σε κατάσταση ηρεμίας και προστατεύει τους μύες του [[σφιγκτήρας του πρωκτού|σφιγκτήρα του πρωκτού]] κατά τη δίοδο των κοπράνων.<ref name=World09/> Όταν κάποιος σκύβει, η ενδοκοιλιακή πίεση αυξάνεται και τα αιμορροϊδικά στρώματα αυξάνονται σε μέγεθος, ώστε να διατηρηθεί κλειστός ο πρωκτός.<ref name=Kaidar2007/> Θεωρείται ότι τα αιμορροϊδικά συμπτώματα παρουσιάζονται όταν αυτές οι αγγειακές δομές γλιστρούν προς τα κάτω ή όταν η φλεβική πίεση αυξάνεται υπερβολικά.<ref name=AFP2006/> Στα αιμορροϊδικά συμπτώματα ενδέχετιαενδέχεται να εμπλέκεται επίσης η αυξημένη πίεση στο [[σφιγκτήρας του πρωκτού|σφιγκτήρα του πρωκτού]].<ref name=Kaidar2007/> Προκύπτουν δύο είδη αιμορροΐδων: οι εσωτερικές από το [[άνω αιμορροϊδικό πλέγμα]] και οι εξωτερικές από το κάτω αιμορροϊδικό πλέγμα.<ref name=Kaidar2007/> Οι δύο αυτές περιοχές χωρίζονται από την [[κτενιαία γραμμή]].<ref name=Kaidar2007/>

* [[Αρχείο:AD11.jpg|thumb|Ακράτεια κοπράνων μετά τη διαδικασία Peter-Lord (ενδοπρωκτικό υπερηχογράφημα).]]'''(4) Μέθοδος Peter Lord:''' Σε περιπτώσεις υπερτονίας του σφικτήρα η οποία ενέχεται στην παθογένεια των αιμορροΐδων συνιστάται η '''έσω πλάγια σφιγκτηροτομή''' που προσφέρει σημαντική βελτίωση. Η αναίμακτη διά χειρών διαστολή του δακτυλίου (οκτώ δακτύλων) δεν συνιστάται από ορισμένους χειρουργούς, καθώς -κατά την γνώμη τους - μπορεί να προκαλέσει μη ελεγχόμενη ρήξη των σφιγκτήρων και τραυματική ακράτεια κοπράνων που είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί<ref>{{Cite web|url = http://www.proctology.gr/el/scientific_articles/akrateia-kopranon-meta-apo-diastoli-daktylioy|title = Ακράτεια κοπράνων μετά από διαστολή δακτυλίου}}</ref>. Ομως ο Peter Lord που εισήγαγε τη μέθοδο "διαστολής οκτώ δακτύλων" το 1975, ισχυρίζεται ότι η διαστολή αυτή προκαλεί ρήξη ινωδών δακτυλιοειδών δεσμίδων από χρόνια φλεγμονή (ίνωση) και ουδέποτε προκαλεί ρήξη μυικών ινών του σφιγκτήρα.<ref name="ReferenceB"/> Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται σπάνια στο Δυτικό ημισφαίριο<ref>[http://www.slideshare.net/ensteve/2-the-rise-and-fall-of-lords-anal-stretch 2. The Rise And Fall Of Lords Anal Stretch<!-- Bot generated title -->]</ref>,<ref>[http://link.springer.com/article/10.1007%2FBF02238595 Risk of sphincter damage and anal incontinence after anal dilatation for fissure-in-ano - Springer<!-- Bot generated title -->]</ref>.