Υπεροξείδιο του υδρογόνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ →top |
||
Γραμμή 100:
}}
Το '''υπεροξείδιο του υδρογόνου'''<ref>Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.</ref> ([[αγγλική γλώσσα|αγγλικά]] ''hdrogen peroxide''), κοινά γνωστά με τον όρο '''οξυζενέ,''' είναι [[ανόργανη ένωση|ανόργανη]] [[χημική ένωση]] που περιέχει [[υδρογόνο]] και [[οξυγόνο]], με [[χημικός τύπος|μοριακό τύπο]] '''Η<sub>2</sub>Ο<sub>2</sub>'''. Είναι το απλούστερο [[υπεροξείδια|υπεροξείδιο]], δηλαδή χημική ένωση που περιέχει [[χημικός δεσμός|δεσμό]] O-O, αποκαλούμενο και με τον όρο «υπεροξειδική γέφυρα», καθώς και το δεύτερο [[Οξιδάνια|οξιδάνιο]], μετά από το [[νερό]] (Η<sub>2</sub>Ο). Είναι επίσης ισχυρό [[οξειδοαναγωγή|οξειδωτικό]]. Το χημικά καθαρό υπεροξείδιο του υδρογόνου, στις [[κανονικές συνθήκες|κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος]], δηλαδή σε [[θερμοκρασία]] 25 °C και υπό [[πίεση]] 1 [[Ατμόσφαιρα (μονάδα)|atm]], είναι [[W:διαφάνεια|διαυγές]] [[υγρό]], λίγο πιο [[ιξώδες|πυκνόρρευστο]] από το νερό, αλλά για λόγους ασφάλειας συνήθως χρησιμοποιείται με τη μορφή υδατικών του διαλυμάτων, συνηθέστερα σε αραιές [[Εκφράσεις περιεκτικότητας και συγκέντρωσης διαλυμάτων|συγκεντρώσεις]] 3-6% στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]] και λίγο υψηλότερες στην [[Ευρώπη]].
Είχε συχνά περιγραφεί ότι πρόκειται για νερό με ένα περισσότερο άτομο οξυγόνου, αλλά αυτή η περιγραφή δίνει τη λανθασμένη εντύπωση ότι υπάρχει μεγάλη ομοιότητα ανάμεσα στις δυο ενώσεις. Στην πραγματικότητα, όμως, οι δυο ενώσεις διαφέρουν πολύ σημαντικά: το χημικά καθαρό υπεροξείδιο του υδρογόνου εκρήγνυται αν θερμανθεί ως τη θερμοκρασία βρασμού του, προκαλεί σοβαρά εγκαύματα, αν έρθει σε επαφή με το δέρμα και μπορεί να αναφλέξει αρκετά υλικά, αν έρθει σε απλή επαφή μαζί τους. Η χημεία του κυριαρχείται από την αστάθεια της υπεροξειδικής του γέφυρας.
Γραμμή 115 ⟶ 113 :
==Ιστορικά στοιχεία==
Το υπεροξείδιο του υδρογόνου περιγράφηκε για πρώτη φορά το [[1818]] από το [[Λουΐς Ζακ Θέναρντ]] (''Louis Jacques Thénard''), που το παρήγαγε με επίδραση [[υπεροξείδιο του βαρίου|υπεροξειδίου του βαρίου]]
Το χημικά καθαρό υπεροξείδιο του υδρογόνου θεωρούνταν ασταθές επί μακρύ χρονικό διάστημα, γιατί είχαν αποτύχει όλες οι αρχικές απόπειρες διαχωρισμού του από το νερό, που ήταν παρόν κατά τη σύνθεση του υπεροξειδίου του υδρογόνου. Ωστόσο, αυτή η αστάθεια οφειλόταν σε ίχνη προσμείξεων αλάτων μεταβατικών μετάλλων, που καταλύουν την διάσπαση του υπεροξειδίου του υδρογόνου. Καθαρό υπεροξείδιο του υδρογόνου διαχωρίστηκε για πρώτη φορά το [[1894]], σχεδόν [[80 (αριθμός)|80]] χρόνια μετά την ανακάλυψη της ένωσης, από τον [[Ρίχαρντ Βόλφφενσταϊν]] (''Richard Wolffenstein''), που το παρήγαγε με [[απόσταξη|απόσταξη σε κενό]]<ref>Richard Wolffenstein</ref>.
Γραμμή 137 ⟶ 135 :
Η σύγχρονη μέθοδος παρασκευής του υπεροξειδίου του υδρογόνου βασίζεται σε συνεχείς κύκλους αναγωγής αλκυλιωμένου παραγώγου της [[ανθρακοκινόνη|ανθρακινόνης]] προς την αντίστοιχη [[ανθρακοϋδροκινόνη]] και οξείδωση της τελευταίας πάλι προς ανθρακινόνη με ταυτόχρονη παραγωγή υπεροξειδίου<ref>[http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_H2O2.htm Η χημική ένωση του μήνα, υπεροξείδιο του Υδρογόνου]</ref>.
Παλαιότερα, το υπεροξείδιο του υδρογόνου παράγονταν [[βιομηχανία|βιομηχανικά]] με [[υδρόλυση]] [[υπεροξυδιθειικό αμμώνιο|υπεροξυδιθειικού αμμωνίου]] [(NH<sub>4</sub>)<sub>2</sub>S<sub>2</sub>O<sub>8</sub>]:
<div style="text-align:center;">
<math>\mathrm{(NH_4)_2S_2O_8 + 2H_2O \xrightarrow{} 2H_2O_2 + 2(NH_4)HSO_4}</math>
| |||