Καιροσκοπισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
== Ο οπορτουνισμός στο ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα ==
Οπορτουνιστές (καιροσκόποι με μικροαστικές αντιλήψεις) χαρακτηρίστηκαν τα περισότερα μέλη της ιδρυτικής γενιάς του [[ΣΕΚΕ]], όπως οι [[Νίκος Δημητράτος]], [[Αριστοτέλης Σίδερης]], [[Γεώργιος Αθ. Γεωργιάδης|Γιώργος Γεωργιάδης]], [[Αβραάμ Μπεναρόγια]] και άλλοι. Τα μέλη αυτά χαρακτηρίστηκαν οπορτουνιστές και οι πολιτικές τους θέσεις οπορτουνιστικές γιατί θεωρούσαν πως δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για επαναστατική δράση του εργατικού κινήματος, αντιτάχθηκαν στη λεγόμενη μπολσεβικοποίηση του κόμματος και τη σύνδεσή του με την [[Κομιντέρν|Κομμουνιστική Διεθνή]].<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949, (2012), σελ.149-153</ref>
Στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΕΚΕ (Φεβρουαρίος 1922) υποστήριξαν τη γενικότερη αναθεώρηση της γραμμής του κόμματος και επέτυχαν να υιοθετήσει το κόμμα τη θέση της "'''Μακράς νομίμου υπάρξεως'''".
"''Το Κόμμα διατρέχον ακόμη περίοδον οργανώσεως και προπαγάνδας, έχει ανάγκην μακράς νομίμου υπάρξεως''"<ref>Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα, τόμος πρώτος, σελ.213</ref>. Το κόμμα με αυτή τη θέση εγκατέλειπε προσωρινά τον επαναστατικό προσανατολισμό του. Η θέση αυτή προκάλεσε την αντίθεση πολλών μελών και στελεχών του κόμματος και γρήγορα τέθηκε ζήτημα αναθεώρησής της, πράγμα που έγινε στο 1ο Έκτακτο Συνέδριο το Νοέμβριο του 1922.
Τα μέλη αυτά εκκινώντας από σοσιαλιστικές θέσεις δεν θέλησαν να υιοθετήσουν κομμουνιστικές και μάλλον παρέμειναν στν ιδεολογικό χώρο του θεωρητικού σοσιαλισμού. Τελικά διαγράφηκαν από το ΣΕΚΕ το 1923 και 1924 στο 2ο και 3ο έκτακτο Συνέδριο του κόμματος.<ref>Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918-1949, (2012), σελ.149-153</ref> Μετά τη διαγραφή τους συμμετείχαν σε κινήσεις για ίδρυση σοσιαλιστικών κομμάτων, που δεν τελεσφόρησαν ή ήταν βραχύβιες.
| |||