Γεώργιος Αθ. Γεωργιάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 11:
Οι θέσεις του Γεωργιάδη ήταν μετριοπαθείς και ερχόταν σε αντίθεση με αυτές της αριστερής πτέρυγας του ΣΕΚΕ, που επιθυμούσε την άμεση μπολσεβικοποίηση του κόμματος. Πάντως συμφωνούσε κι αυτός με την καθολική γραμμή του κόμματος που ετάσσετο κατά της μικρασιατικής εκστρατείας.
 
Στις 19 Φεβρουαρίου 1922 συνήλθε η Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΕΚΕ. Εκεί ο Γεωργιάδης μαζί με τους [[Γιάννης Κορδάτος|Γιάννη Κορδάτο]] και [[Αβραάμ Μπεναρόγια]] υποστήριξαν τη γενικότερη αναθεώρηση της γραμμής του κόμματος. Συμμαχώντας μαζί με τους [[Νίκος Δημητράτος|Νίκο Δημητράτο]], [[Αριστοτέλης Σίδερης|Αριστοτέλη Σίδερη]] και [[Αλβέρτος Κουριέλ|Αλβέρτο Κουριέλ]] επέτυχαν να υιοθετήσει το κόμμα τη θέση της '''Μακράς νομίμου υπάρξεως'''., σύμφωνα με την οποία:
 
"''Το Κόμμα διατρέχον ακόμη περίοδον οργανώσεως και προπαγάνδας, έχει ανάγκην μακράς νομίμου υπάρξεως''"<ref>Το ΚΚΕ. Επίσημα κείμενα, τόμος πρώτος, σελ.213</ref>. Το κόμμα με αυτή τη θέση εγκατέλειπε προσωρινά τον επαναστατικό προσανατολισμό του. Η θέση αυτή προκάλεσε την αντίθεση πολλών μελών και στελεχών του κόμματος και γρήγορα τέθηκε ζήτημα αναθεώρησής της, πράγμα που έγινε στο 1ο Έκτακτο Συνέδριο το Νοέμβριο του 1922. Στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚΕ.