7.828
επεξεργασίες
μ (→Έλληνες) |
|||
=== Έλληνες ===
Με την εγκατάσταση Ελλήνων στη Νότια Ιταλία -κι ακόμα παραπέρα- κατά την [[αρχαϊκή εποχή]] ([[Δεύτερος ελληνικός αποικισμός|β' αποικισμός]]), οι Ετρούσκοι απέκτησαν ισχυρούς ανταγωνιστές. Πολλές φορές η τοποθεσία μιας [[αποικία]]ς επιλεγόταν (μεταξύ άλλων κριτηρίων) από το πόσο θα ευνοεί τους νέους κατοίκους της στον πειρατικό ανταγωνισμό. Παραδείγματος χάριν, αυτός είναι ο βασικός λόγος που η [[Κύμη]] επέλεξε το συγκεκριμένο σημείο στο ΒΑ άκρο της Σικελίας για να ιδρύσει τη [[Μεσσήνη (Ιταλία)|Ζάγκλη]].<ref>Pallottino, σελ. 68</ref> Επίσης οι [[Φώκαια|Φωκαείς]] που εξαπλώθηκαν μέχρι τη [[Μασσαλία]] και την [[Αλαλία]] της [[Κορσική]]ς (περ. [[600 π.Χ.|600]] και [[565 π.Χ.]] αντίστοιχα) αρέσκονταν στην πειρατεία.<ref>Garnsey - Whittaker, σελ. 68</ref> To [[535 π.Χ.|535]] οι Ετρούσκοι και οι Καρχηδόνιοι
Οι Έλληνες πειρατές στη Δυτική Μεσόγειο
Οι [[Αιολίδες Νήσοι]] (ΒΔ της Ζάγκλης) έγιναν πειρατικός παράδεισος. Ο Λίβιος αναφέρει ένα περιστατικό που βρίσκουμε και σε άλλους συγγραφείς: Όταν οι Ρωμαίοι υπέταξαν τους Βηίους ([[396 π.Χ.]]), αποφάσισαν να στείλουν στο [[Μαντείο των Δελφών]] ένα αναθηματικό [[Χρυσός|χρυσό]] [[κύπελλο]], αξίας ίσης με το 1/10 της λείας. Οι Αιολιανοί όμως κατέλαβαν εν πλω το καράβι που μετέφερε την πρεσβεία και το πήγαν στο [[Λίπαρι]], για να κάνει τη μοιρασιά ο ανώτατος άρχοντάς τους. Εκείνη τη χρονιά την ηγεσία είχε ο [[Τιμασίθεος ο Λιπαρίτης|Τιμασίθεος]], ο οποίος όταν έμαθε την εθνικότητα και τον ιερό σκοπό των ταξιδευτών, τους επέστρεψε το καράβι και το πολύτιμο φορτίο του και διέταξε τους άνδρες του να το συνοδεύσουν σε όλο το ταξίδι για να το προστατεύσουν από άλλους πειρατές.<ref name="Λίβιος, §28"/>
|
επεξεργασίες