Πειρατεία στον αρχαίο μεσογειακό κόσμο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 107:
Η απάντηση των Ρωμαίων στα παραπάνω δόθηκε το [[67 π.Χ.]] με ένα [[ad hoc]] νομοθέτημα που όπλιζε τον [[Πομπήιος|Πομπήιο]] με υπερεξουσίες για να καταστείλει την πειρατεία εντός τριών [[Έτος|ετών]], το [[Γαβίνειος Νόμος|Γαβίνειο Νόμο]] ([[Λατινική γλώσσα|λατινικά]]: Lex Gabinia). Κατά τη συζήτησή του στα αρμόδια όργανα, οι συγκλητικοί τρόμαξαν μπροστά στη στρατιωτική δύναμη και τα χρήματα που θα διαχειριζόταν ένας μόνο άνδρας, γι' αυτό ήταν αντίθετοι. Ένας απ' τους λίγους που τον στήριξαν ήταν ο [[Ιούλιος Καίσαρας]], θύμα κι αυτός των πειρατών σε νεαρή ηλικία. Τελικά ο νόμος πέρασε από το κοινοβούλιο των [[Πληβείοι|κατώτερων τάξεων]] με τέτοια πλειοψηφία, που η Σύγκλητος δεν τόλμησε να ασκήσει [[Αρνησικυρία|βέτο]].<ref>Πλουτάρχου Πομπήιος, §25-26</ref>
 
Ο Πομπήιος αποδείχθηκε ικανότερος απ' το Μάρκο Αντώνιο. Σε πρώτη φάση χώρισε τη Μεσόγειο σε δεκατρείς τομείς, ή ορθότερα σε δώδεκα και την Κιλικία, και διόρισε σε κάθε τομέα δύο συγκλητικούς ως επικεφαλής ([[Λεγάτος|λεγάτους]]). Όταν έκρινε ότι οι προετοιμασίες είχαν ολοκληρωθεί, διέταξε τους επικεφαλής να επιτεθούν ταυτόχρονα και στους δώδεκα, ώστε να μημην μπορούν οι πειρατές ενός τομέα να προστρέξουν σε βοήθεια των άλλων. Στη συνέχεια μια δύναμη ξεκίνησε με ταχύ ρυθμό σα [[σκούπα]] από το [[Γιβραλτάρ]] και απωθούσε όσους πειρατές είχαν γλιτώσει προς τα ανατολικά, μέχρι να πέσουν σε κάποιον τομέα και να καταστραφούν από τις εκεί δυνάμεις.
 
Όταν όλο αυτό το σχέδιο υλοποιήθηκε, μπήκε σε εφαρμογή η τελική φάση της εκστρατείας: η κατάληψη της Κιλικίας. Δημιουργώντας αλλεπάλληλους κλοιούς γύρω από τις κιλικικές ακτές και αποβιβάζοντας [[πεζικό]] σε συγκεκριμένα σημεία της ξηράς, εξανάγκασε κάποιους πειρατές σε παράδοση και τους υπολοίπους να συγκεντρωθούν στο [[Κορακήσιον]], όπου κατανικήθηκαν εύκολα από τις λεγεώνες.<ref>Konstam, σελ. 20-22</ref>