Γουώλτ Ντίσνεϋ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: μεγάλη αφαίρεση Οπτική επεξεργασία |
μ Αναίρεση έκδοσης 6089546 από τον 2A02:582:202F:9400:1BB:51CF:ECF6:77E9 (Συζήτηση) |
||
Γραμμή 3:
Ο Γoυώλτ Ντίσνεϋ ήταν γιος της Φλώρα και του Έλιας Ντίσνεϋ, έχοντας τρεις αδελφούς και μια αδελφή. Ο δημιουργός του [[Μίκυ Μάους]], του [[Ντόναλντ Ντακ]] και μιας στρατιάς ακόμη ηρώων ήταν άνθρωπος τολμηρός, ισχυρός και πρωτοπόρος. Δεκατεσσάρων χρόνων άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική στο Ινστιτούτο Τέχνης του [[Κάνσας Σίτυ (Μιζούρι)]] και σε ηλικία 20 ετών άρχισε να εργάζεται σε ένα καλλιτεχνικό στούντιο στην ίδια πόλη<ref>[http://kchistory.org/cdm4/item_viewer.php?CISOROOT=/Biographies&CISOPTR=31&CISOBOX=1&REC=2 Biography of Walt Disney (1901-1966), Film Producer] The Kankas City Public Library</ref>.
Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ έγινε ιδιαίτερα γνωστός ως επιτυχημένος παραμυθάς και δημιουργός ταινιών κινουμένων σχεδίων. Ως συνιδρυτής αρχικά της [[Walt Disney Pictures|Walt Disney Productions]] (ο άλλος ιδρυτής ήταν ο αδελφός του, Ρόι Ντίσνεϋ) και μέχρι σήμερα κολοσσού [[The Walt Disney Company|Walt Disney Company]] έχει γίνει ένας από τους πιο διάσημους παραγωγούς στην ιστορία του [[Κινηματογράφος|κινηματογράφου]]. Η τεχνική και τα πρόσωπα μεταβάλλονταν σταδιακά. Από τον Όσβαλντ τον κούνελο και τις βουβές σειρές στον Μίκυ Μάους.
"''Έπρεπε ο Μίκι να είναι απλός στον σχεδιασμό του''", είπε κάποτε ο Ντίσνεϋ εξηγώντας τον τρόπο προσέγγισης: "''Τα αυτιά του ήταν στρογγυλά, ο κορμός του είχε το σχήμα αχλαδιού και τα πόδια του κατέληγαν σε δύο μεγάλες πατούσες, όπως ενός παιδιού που χρησιμοποιεί τα παπούτσια του πατέρα του. Δεν θέλαμε να του δώσουμε χέρια ποντικού, γιατί έπρεπε να θυμίζει άνθρωπο. Έτσι του φορέσαμε γάντια και του αφαιρέσαμε ένα δάκτυλο, γιατί τα πέντε έμοιαζαν υπερβολικά σε ένα τόσο μικρό σώμα''".
Όσο για τη φωνή του χρειάστηκαν πολλές δοκιμές για να καταλήξουν στην καλύτερη λύση: στον ίδιο τον Ντίσνεϋ. Έτσι ο Μίκυ απέκτησε μία ισχνή, ένρινη φωνή. Το ''Στίμποουτ Ουίλι'' (Steamboat Willie, 1928), μία παρωδία του ''Απόφοιτος Κολλεγίου'' (Steamboat Bill Jr., 1928) με τον [[Μπάστερ Κίτον]], ήταν η πρώτη ομιλούσα παραγωγή. "''Ο Μίκυ ήταν ο Ουώλτ και ο Ουώλτ ήταν ο Μίκυ''", υποστήριζαν οι συνεργάτες του. Η πρώτη αυτή ταινία, διάρκειας 7½ λεπτών, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Κόλονι Θίατερ της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]] στις [[18 Νοεμβρίου]] του [[1928]]<ref>[http://www.shubertorganization.com/theatres/broadway/ Broadway Theatre] The Shubert Organization</ref>. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές. Σε λίγες εβδομάδες ο Μίκυ Μάους ήταν διάσημος στην [[Αμερική]] και τρία χρόνια αργότερα ήταν κυρίαρχος όλου του κόσμου.
Με την ιστορική σειρά των ''Silly Symphonies'' (Τρελούτσικων Συμφωνιών) έκαναν την εμφάνισή τους και άλλοι πρωταγωνιστές του Ντίσνεϋ. Το [[1934]] σε ένα δεύτερο ρόλο, στην αρχή, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ο Ντόναλντ<ref>[http://www.britannica.com/topic/Donald-Duck Donald Duck] [[Encyclopædia Britannica]]</ref>. Το ντεμπούτο δεν ήταν τόσο εντυπωσιακό, αλλά προϊόντος του χρόνου η πάπια με τη βραχνή φωνή, τα ασυγκράτητα νεύρα, τη διαρκή ατυχία και τις απανωτές εκρήξεις, πήρε τη θέση της δίπλα στο έξυπνο και φιλοσοφημένο ποντίκι. Νέοι τύποι σχεδιάστηκαν, όλοι δημοφιλείς: η [[Μίννι Μάους]], ο Πλούτο, ο [[Γκούφυ]], τα τρία γουρουνάκια<ref>Adrian Danks, ''[https://web.archive.org/web/20080422180415/http://www.sensesofcinema.com/contents/cteq/03/29/3_little_pigs.html Huffing and Puffing about Three Little Pigs]'', Senses of Cinema</ref>. Όλα ανθρωπόμορφα και ρεαλιστικά, αποτέλεσμα προσεκτικής παρατήρησης και δημιουργικής φαντασίας. Παράλληλα η αρχική βιοτεχνία εξελίχθηκε σε βιομηχανία για να καθιερωθεί ως αυτοκρατορία. Το 1934 το καλλιτεχνικό και τεχνικό προσωπικό ξεπερνούσε τα 700 άτομα. Όλοι εργάζονταν εντατικά κάτω από τη σιδερένια πυγμή του Ουώλτ Ντίσνεϋ.
Εκτός από την παραγωγή ταινιών η εταιρία προώθησε και εμπορικές επιχειρήσεις (παιχνίδια, ρούχα, βιβλία κ.ο.κ.) με σήμα κατατεθέν πάντα τους περιζήτητους ήρωες. Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία, ''[[Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι]]'' (Snow White and the Seven Dwarfs, 1937), εφαρμόστηκαν νέες τεχνικές (όπως το πολυπλάνο για λήψεις με πολλαπλά επίπεδα βάθους) και δαπανήθηκαν κολοσσιαία για την εποχή ποσά (1.500.000 δολάρια, περίπου)<ref>Michael Barrier, ''[https://books.google.gr/books?id=jsGujgEACAAJ&dq=isbn:0195167295&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwj8jbSbjsPLAhXFlCwKHYUWDQIQ6AEIGzAA Hollywood Cartoons : American Animation in Its Golden Age]'', Οξφόρδη: Oxford University Press (1999), ISBN 0-19-516729-5</ref>. Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία και έφερε στα ταμεία εκείνης της χρονιάς ([[1938]]) 8.000.000 δολάρια, ποσό που θεωρήθηκε πρωτοφανές. Ακολούθησε ο ''[[Πινόκιο (ταινία, 1940)|Πινόκιο]]'' (Pinocchio, 1940) και μετά η [[Φαντασία]] (Fantasia, 1940), ένα θέαμα πρωτοποριακό, βασισμένο στην κλασική μουσική και την εικόνα, ένα ταξίδι ψυχεδελικό, που θεωρείται έως σήμερα αξεπέραστο και ίσως το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ντίσνεϋ στο χώρο του κινουμένου σχεδίου. Ο [[Ντάμπο]] (Dumbo, 1941), η μικρότερη ταινία μεγάλου μήκους της εταιρείας με θέμα ένα ανθρωπόμορφο ελεφαντάκι, ο [[Μπάμπι]] (Bambi, 1942), που αφηγείται την ζωή ενός ελαφιού από τότε που η μητέρα του σκοτώθηκε από τους κυνηγούς ως την ενηλικίωσή του και μια μεγάλη πυρκαγιά στο δάσος, το [[Σαλούδος Αμίγκος]] (Saludos Amigos, 1943), μια σπονδυλωτή ταινία όπου [[κινούμενα σχέδια]] εμφανίζονταν μαζί με ανθρώπους, οι [[Τρεις Καμπαλέρος]] (The Three Caballeros, 1945), όπου έγινε το ίδιο εγχείρημα, το [[Μουσική και Χαρά]] (Make Mine Music, 1946), το [[Ώρα για Διασκέδαση]] (Fun and Fancy Free, 1947), που περιελάμβανε δυο μικρές ταινιούλες ([[Μπόνγκο]]-Bongo και [[Ο Μίκυ και η Φασολιά]]-Mickey anf the Beanstalk), και το [[Νοσταλγικές Μελωδίες]] (Melody Time), τρεις σπονδυλωτές ταινίες, τον [[Ίκαμποντ και ο κύριος Τοντ]] (The Adventures of Ichabont and Mr.Tod, 1949), η [[Σταχτοπούτα]] (Cinderella, 1950), η [[Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων]] (Alice in the Wonderland, 1951) ο [[Πήτερ Παν]] (Peter Pan, 1953) η [[Λαίδη και ο Αλήτης]] (Lady and the Tramp, 1955), η [[Ωραία Κοιμωμένη]] (Sleeping Beauty, 1959), τα [[Τα 101 σκυλιά της Δαλματίας (ταινία, 1961)|101 σκυλιά της Δαλματίας]] (One Hundred and One Dalmatians, 1961), το [[Σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου]] (The Sword in the Stone, 1963), η [[Μαίρη Πόππινς (ταινία)|Μαίρη Πόππινς]] (Mary Poppins, 1964) ήταν μερικές από τις επιτυχίες, που η μία μετά την άλλη απέφεραν στον Ουώλτ Ντίσνεϋ 22 συνολικά [[Όσκαρ]].
Ο Ντίσνεϋ έφερε επίσης επανάσταση στο χώρο των θεματικών πάρκων με την πρωτοποριακή του δημιουργία, την [[Ντίσνεϋλαντ]].
Ο Ουώλτ Ντίσνεϋ έφυγε από τη ζωή στις [[15 Δεκεμβρίου]] του [[1966]], σε ηλικία 65 ετών, από [[Καρκίνος του πνεύμονα|καρκίνο του πνεύμονα]]. "''Θα ήθελα το όνομα Ντίσνεϋ να είναι συνώνυμο με θεάματα ποιότητας που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες''", είχε δηλώσει, αφήνοντας μια άτυπη διαθήκη στους κληρονόμους του<ref>''Ο Μίκι Μάους μένει ορφανός'', Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 132-135, Καθημερινή (1997)</ref>. Τα λεγόμενα περί παγώματός του μέχρι να ανακαλυφθεί θεραπεία είναι [[αστικός μύθος]].
== Παραπομπές ==
{{reflist}}
{{βικιφθέγματα}}
{{Βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ}}
{{Authority control}}
{{βιογραφία-επέκταση}}
{{DEFAULTSORT:Ντισνευ Ουωλτ}}
| |||