Πειρατεία στον αρχαίο μεσογειακό κόσμο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 99:
Έπρεπε να διογκωθεί το πρόβλημα σε τέτοιο βαθμό που ''δεν είχε μείνει μέρος ελεύθερο για ναυσιπλοΐα ή για εμπόριο'',<ref name=Pomp25>Πλουτάρχου Πομπήιος, §25</ref> ώστε η Ρώμη να λάβει συγκεκριμένα μέτρα. Με την (ακόμα ελεύθερη) Κιλικία να λειτουργεί ως μαγνήτης για τους κυνηγημένους όλης της Μεσογείου και πάμπλουτη από τις επιδρομές και το δουλεμπόριο, τo [[101 π.Χ.]] η [[Ρωμαϊκή Σύγκλητος|Σύγκλητος]] ψήφισε τον πρώτο αντιπειρατικό [[Νόμος|νόμο]], με τον οποίο απαγορευόταν στους συμμάχους/υποτελείς των Ρωμαίων να εμπορεύονται με πειρατές, αυτό όμως μικρή ζημιά έκανε στους τελευταίους. Η κατάσταση επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια των [[Μιθριδατικοί Πόλεμοι|Μιθριδατικών Πολέμων]], όταν τα κιλικικά πειρατικά λειτούργησαν ως τακτικός στόλος στο πλευρό του [[Μιθριδάτης Στ' Ευπάτωρ|Μιθριδάτη του Ευπάτορος]]. Το [[89 π.Χ.]] πολιόρκησαν τη Ρόδο, ενώ τρία χρόνια αργότερα νίκησαν το ρωμαϊκό στόλο στο [[Μπρίντιζι|Βρινδήσιο]], προξενώντας βαρύ πλήγμα στις επικοινωνίες μεταξύ Ρώμης - Ελλάδας.<ref>Konstam, σελ. 19</ref>
Το [[74 π.Χ.]] η Σύγκλητος ανέθεσε στον [[Πραίτορας|πραίτορα]] (και εν συνεχεία [[Ανθύπατος|ανθύπατο]]) [[Μάρκος Αντώνιος Κρητικός|Μάρκο Αντώνιο]], πατέρα του πιο διάσημου [[Μάρκος Αντώνιος|Μάρκου Αντωνίου]] της [[Τριανδρία|β' τριανδρίας]], να χτυπήσει την πειρατεία. Η διαφορά με το παρελθόν δεν ήταν πως κάποιος ανώτατος αξιωματούχος αναλάμβανε ένα τέτοιο δύσκολο έργο, αλλά ότι για πρώτη φορά η πάταξη των πειρατών έμπαινε στην κορυφή των προτεραιοτήτων της Ρώμης και ο πραίτορας οπλιζόταν επίσημα με ''imperium infinitum'' (απεριόριστη εξουσία), κάτι πρωτόγνωρο για τις πολιτικές παραδόσεις της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Τελικά ο Μάρκος Αντώνιος αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων. Απ' όπου περνούσε προκαλούσε οργή, αφού απαιτούσε από τις υποτελείς πόλεις εξοντωτικές συνεισφορές στην εκστρατεία του. Ακόμα χειρότερα, μετά από κάποιες πρώτες επιτυχίες στην Ισπανία, η έλλειψη σαφούς στρατηγικής τον οδήγησε σε μια απροετοίμαστη ναυμαχία στην Κρήτη ([[73 π.Χ.]]) που όχι μόνο έχασε, αλλά πιάστηκε και αιχμάλωτος
Την ίδια εποχή συνέβησαν δύο γεγονότα που κατέδειξαν ότι η απειλή δεν περιοριζόταν στις μακρινές επαρχίες, αλλά βρισκόταν προ των πυλών της Αιώνιας Πόλης. Πρώτον, κατά την Εξέγερση των Μονομάχων (73 έως [[71 π.Χ.]]) ο [[Σπάρτακος]] βοηθήθηκε σημαντικά από τους Κίλικες.<ref name="Konstam, σελ. 20">Konstam, σελ. 20</ref> Δεύτερον, σε μία επίδειξη δύναμης τo [[68 π.Χ.]] οι πειρατές έφτασαν μέχρι τις [[Εκβολή|εκβολές]] του [[Τίβερης|Τίβερη]]. Απήγαγαν τους πραίτορες Σεξτίλιο και Μπελλίνο, λεηλάτησαν την [[Όστια]] (το [[επίνειο]] της Ρώμης) και βύθισαν τα πλοία που βρίσκονταν στο λιμάνι της.<ref>Κικέρων, §12 - επίσης Πλουτάρχου Πομπήιος, §24</ref>
| |||