Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον Απρίλιο 1688, ο Ιάκωβος επανεξέδωσε την Διακήρυξη της Επιείκειας, διατάσσοντας τους Αγγλικανούς κληρικούς να την διαβάσουν στις εκκλησίες τους.<ref>Harris, 258–259</ref> Όταν ο [[Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ]], [[Ουίλλιαμ Σάνκροφτ]], και έξι άλλοι επίσκοποι (γνωστοί ως οι [[Επτά Επίσκοποι]]) υπέβαλαν μια αίτηση, ζητώντας την αναθεώρηση της θρησκευτικής πολιτικής του Βασιλιά, συνελήφθησαν και δικάσθηκαν για [[επαναστατικός λίβελος|επαναστατικό λίβελο]].<ref>Harris, 260–262; Prall, 312</ref> Η επαγρύπνηση της κοινής γνώμης αυξήθηκε όταν η Βασίλισσα Μαρία γέννησε έναν Καθολικό γιο και διάδοχο, τον [[Ιάκωβος Φραγκίσκος Εδουάρδος Στιούαρτ|Ιάκωβο Φραγκίσκο Εδουάρδο]], στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους.<ref>Miller 186–187; Harris, 269–272</ref> Όταν οι μόνοι πιθανοί διάδοχοι του Ιακώβου ήταν οι δύο Προτεστάντισσες κόρες του, οι Αγγλικανοί μπορούσαν να δουν τη φιλοκαθολική πολιτική του σαν ένα προσωρινό φαινόμενο· η γέννηση όμως του Πρίγκιπαπρίγκιπα και η προοπτική μιας μόνιμα Καθολικής δυναστείας, τους ανάγκασε να αλλάξουν στάση.<ref name=harris271>Harris, 271–272; Ashley, 110–111</ref> Απειλούμενοι από μια Καθολική δυναστεία, πολλοί Προτεστάντες, με επιρροή, ισχυρίσθηκαν ότι το παιδί ήταν επείσακτο και μπήκε λαθραία στην κρεβατοκάμαρα της Βασίλισσας σε ένα δοχείο θέρμανσης<ref>[http://books.google.com/books?id=ckU9AAAAIAAJ&pg=PA58#v=onepage&q=&f=false Gregg, Edward. ''Queen Anne.'' Yale University Press (2001), 58.]</ref>. Είχαν ήδη έρθει σε διαπραγματεύσεις με τον Γουλιέλμο, Πρίγκιπα της Οράγγης, όταν έγινε γνωστό ότι η Βασίλισσαβασίλισσα ήταν έγκυος, και η γέννηση του γιου του Ιακώβου ενίσχυσε την πεποίθηση τους.<ref>Waller, 43–46; Miller, 186–187</ref>

Στις 30 Ιουνίου 1688, μια ομάδα επτά Προτεσταντών ευγενών, αργότερα γνωστή ως οι [[Αθάνατοι Επτά]], προσκάλεσε τον Πρίγκιπα της Οράγγης να έλθει στην Αγγλία με στρατό.<ref>Ashley, 201–202</ref> Κατά τον Σεπτέμβριο, είχε γίνει ξεκάθαρο ότι ο Γουλιέλμος σκόπευε να εισβάλει.<ref name=miller190>Miller, 190–196</ref> Πιστεύοντας πως ο στρατός του θα ήταν επαρκής, ο Ιάκωβος αρνήθηκε τη βοήθεια του Λουδοβίκου ΙΔ΄, φοβούμενος ότι οι Άγγλοι θα αντετίθεντο στη Γαλλική επέμβαση.<ref name=miller190/> Όταν ο Γουλιέλμος έφθασε στις 5 Noεμβρίου 1688, πολλοί Προτεστάντες αξιωματούχοι, περιλαμβανομένου του Τζων Τσόρτσιλ, αυτομόλησαν στον Γουλιέλμο, όπως έκανε και η κόρη του Ιακώβου, Πριγκίπισσα [[Άννα της Μεγάλης Βρετανίας|Άννα]].<ref>Waller, 236–239.</ref> Ο Ιάκωβος έχασε την ψυχραιμία του και απέφυγε να επιτεθεί στον στρατό εισβολής, παρά την αριθμητική υπεροχή του στρατού του.<ref>Miller, 201–203</ref> Στις 11 Δεκεμβρίου, ο Ιάκωβος προσπάθησε να διαφύγει στη Γαλλία, πετώντας τη [[Μεγάλη Σφραγίδα του Βασιλείου]] στον [[Ποταμός Τάμεσης|Τάμεση]].<ref name=miller205>Miller, 205–209</ref> Αιχμαλωτίσθηκε στο [[Κεντ]] και αργότερα ελευθερώθηκε υπό Ολλανδική προστατευτική φρουρά. Μη θέλοντας να κάνει τον Ιάκωβο μάρτυρα, ο Πρίγκιπας της Οράγγης, τον άφησε να αποδράσει στις 23 Δεκεμβρίου.<ref name=miller205/> Ο Ιάκωβος έγινε δεκτός από τον εξάδελφο και σύμμαχοσύμμαχό του, Λουδοβίκο ΙΔ΄, ο οποίος του προσέφερε ένα παλάτι και μια σύνταξη.