Γιώργος Ζογγολόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 67:
Τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’60 ο Ζογγολόπουλος συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας όπως στη Γαλλία (το 1960 στο Διεθνές Σαλόνι Ελεύθερης Τέχνης<ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=24779&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Η Ελλάς εις το Διεθνές Σαλόνι Ελευθέρας Τέχνης|last=|first=|date=13/1/1960|journal=Ελευθερία|accessdate=31/10/2016|doi=|page=2}}</ref> και το 1961 και 1963 στο Μουσείο Ροντέν<ref name=":1" />), στο Ισραήλ (σε ομαδική έκθεση ελληνικής τέχνης του 1962 που παρουσιάστηκε σε [[Ιερουσαλήμ]], [[Χάιφα]] και [[Τελ Αβίβ]]<ref name=":1" /><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=28586&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Οργανώνεται ομαδική έκθεσι Ελλήνων ζωγράφων στο Ισραήλ|last=|first=|date=1/7/1962|journal=Εελευθερία|accessdate=31/10/2016|doi=|page=2}}</ref>), στη Ρουμανία, στην Τουρκία, στην Ιταλία, στις ΗΠΑ κλπ.<ref name=":1" />
 
Το 1964 ενόψει της συμμετοχής του στη Μπιενάλε της Βενετίας δημιούργησε μια σειρά αφαιρετικών και γεωμετρικών ορειχάλκινων γλυπτών ένα από τα οποία, οι «Δελφοί», τοποθετήθηκε το 1989 στη συμβολή των οδών [[Λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας|Βασιλίσσης Σοφίας]] και [[Λεωφόρος Βασιλέως Κωνσταντίνου|Βασιλέως Κωνσταντίνου]] κοντά στο κτίριο της [[Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου|Εθνικής Πινακοθήκης]] στο κέντρο της [[Αθήνα|Αθήνας]].<ref name=":1" /><ref name=":2" /> Την επόμενη χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη του παρουσία στην έκθεση του Salon de la Jeune Sculpture του Παρισιού (τα επόμενα χρόνια συμμετείχε στην έκθεση ανελλιπώς μέχρι το 1975) και τοσυμμετείχε στην Όγδοη Πανελλήνια Έκθεση όπου απέσπασε θετικές κριτικές.<ref name=":6" /> Το 1966 κέρδισε το πρώτο βραβείο της [[Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης|Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης]] για το έργο του «[[Γλυπτό ΔΕΘ|Cor-ten]]», ένα γλυπτό ύψους 17 μέτρων, φτιαγμένο από κράμα μετάλλου Cor-ten που αναπαριστά αφαιρετικά τη [[Νίκη της Σαμοθράκης]] και τοποθετήθηκε στη βόρεια πύλη της ΔΕΘ.<ref>{{Cite web|url=http://www.kathimerini.gr/864504/article/politismos/eikastika/to-tolmhro-alma-toy-zoggolopoyloy-ston-dhmosio-xwro|title=Το τολμηρό άλμα του Ζογγολόπουλου στον δημόσιο χώρο|last=Πουρνάρα|first=Μαργαρίτα|date=22/6/2016|website=kathimerini.gr|publisher=Η Καθημερινή|accessdate=31/10/2016}}</ref><ref>{{Cite journal|url=http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=38581&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARiASXASLASLASXASTASkASYASXASdASTASXASa&CropPDF=0|title=Γιγαντιαίο γλυπτό στην Θεσσαλονίκη|last=Αλεξανδρόπουλος|first=Α|date=20/4/1966|journal=Ελευθερία|accessdate=31/10/2016|doi=|page=2}}</ref> Το ίδιο έτος τιμήθηκε για την προσφορά του στην ελληνική Τέχνη από τον τότε βασιλιά [[Κωνσταντίνος Β΄ των Ελλήνων|Κωνσταντίνο Β΄]] με τον [[Τάγμα του Γεωργίου Α΄|Χρυσό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α΄]], απέφυγε όμως να παρεβρεθεί στη δεξίωση που πραγματοποιήθηκε και να παραλάβει το παράσημο.<ref name=":1" /> Από τα μέσα της δεκαετίας αρχίζει η μετατόπισή του από την παραστατική στην αφηρημένη γλυπτική.
 
Από το 1960 ως το 1988 ήταν μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Société Européenne de Culture Prés la Biennale της Βενετίας στην οποία εντάχθηκε το 1953 και υπήρξε τακτικός συνεργάτης του περιοδικού της “Comprendre”. Ήταν μέλος του [[Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος|Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).]]
Γραμμή 100:
Εκτός
από τα κινητικά έργα, ο Ζογγολόπουλος ξεκινά να δημιουργεί έργα με
συμβολικό περιεχόμενο. Χρησιμοποιεί μεγεθυντικούςφακούςμεγεθυντικούς φακούς μεγάλων
διαστάσεων τους οποίους κατασκευάζει και φέρνει από τη Γαλλία και τους
τοποθετεί μπροστά από τις γλυπτικές του συνθέσεις. Ο φακός
Γραμμή 815:
που μεσολάβησε από την τελευταία συμμετοχή του σε Πανελλήνια Έκθεση, έχει
συντελεστεί η μετατόπισή του από την παραστατική στην αφηρημένη γλυπτική. Η
συμμετοχή του στην Όγδοη Πανελλήνια σχολιάστηκε θετικά από την κριτική.<ref name=":6">Ε. Βακαλό, «''Η’ Πανελλήνιος Έκθεση, 3''», εφ. Τα Νέα, 30 Απριλίου 1965. Αναδημοσιεύεται στο Βακαλό 1996, τόμ. Α΄, σ. 348. Έ. Φερεντίνου, «''Η γλυπτική στην 8<sup>η</sup> Πανελλήνιο''», περ. Ζυγός, Β’ περίοδος, Μάιος 1965 (IV-65), σ. 26.</ref>
 
== Η Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση του 1987 ==