Αντώνης Φωστερίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
IM-yb (συζήτηση | συνεισφορές) |
||
Γραμμή 11:
Η στάση των εθνικιστών απέναντι στον ΕΛΑΣ καθορίστηκε όταν στις [[16 Δεκεμβρίου]] [[1943]] ανεξάρτητες αντάρτικες δυνάμεις υπό τον [[Θεόδωρος Τσακιρίδης|Θεόδωρο Τσακιρίδη]] στο [[Παγγαίο]]<ref>Ο Θωμάς Τσακιρίδης είχε συμφωνήσει να προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ διατηρώντας όμως την ανεξαρτησία του (Χατζηαναστασίου Τάσος, ''Αντάρτες και Καπετάνιοι'', 2003, σελ. 98) </ref> δέχτηκαν επίθεση από τον ΕΛΑΣ και αναγκάστηκαν να καταφύγουν προς το [[Τσαλ Νταγ]]<ref>Χατζηαναστασίου Τάσος, ''Αντάρτες και Καπετάνιοι'', 2003, σελ. 108-109</ref>.
Μεταξύ της ένταξης όλων των ομάδων στον ΕΛΑΣ και της σύγκρουσης, ο Αντώνης Φωστερίδης επέλεξε τη δεύτερη, εκτιμώντας και ότι θα είχε την προτίμηση των [[Συμμαχικές δυνάμεις κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο|Συμμάχων]] και της [[
Ο ταγματάρχης Μίλερ (Γκάι Μίκλεθουεϊτ) διαπίστωσε ότι οι απαγωγείς του ήταν πρόθυμοι να υπακούν στις εντολές της εξόριστης κυβέρνησης και του συμμαχικού στρατηγείου και αποφάσισε την ενίσχυσή τους με πολεμικό υλικό, τρόφιμα και χρήμα. Ο Φωστερίδης, ο οποίος μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου του [[1943]] είχε υπό τις διαταγές του μόνο ένα μικρό απόσπασμα είκοσι περίπου ανταρτών<ref>Χατζηαναστασίου Τάσος, ''Αντάρτες και Καπετάνιοι'', 2003, σελ. 112</ref>, αναγνωρίστηκε ως γενικός αρχηγός των Εθνικιστικών Ανταρτικών Ομάδων και άπό τον Φεβρουάριο του 1944 πέρασε σε έντονη δράση εναντίον των Βουλγάρων και του ΕΛΑΣ. Τον Μάιο του 1944 η δύναμη των εθνικιστών ανταρτών στο Τσαλ Νταγ έφτασε τους 250 άνδρες.
| |||