Πεδίον του Άρεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το άλσος αυτό έχει έκταση 277 [[στρέμμα|στρεμμάτων]] μαζί με τοτον λόφο Φινόπουλου. Βρίσκεται ΒΑ. της πλατείας Ομόνοιας από την οποία και απέχει 1 χλμ. Ολόκληρος ο χώρος του άλσους ανήκει στο Δημόσιο. Περικλείεται σήμερα, από Δ. προς Α. και Ν., από τις οδούς Μαυρομματαίων, Ευελπίδων, Πριγκηποννήσων και από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Στην είσοδο του άλσους, στη συμβολή, βρίσκεται ο έφιππος ανδριάντας του βασιλιά [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνου Α']]. Στην πλευρά επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας υπάρχει το μνημείο των πεσόντων Άγγλων, Αυστραλών και Νεοζηλανδών με το άγαλμα της [[Αθηνά|Αθηνάς]] πάνω σε ψηλό βάθρο. Επίσης εντός του άλσους βρίσκονται και άλλα μνημεία όπως του Ιερού λόχου και άλλων επιφανών.

Το [[1927]] ο χώρος αυτός, που από την εποχή του [[Όθων της Ελλάδας|Όθων]]α ήταν ο κύριος τόπος αναψυχής των Αθηναίων, παραχωρήθηκε στην ιδρυθείσα τότε "Επιτροπή Δημοσίων Κήπων και Δενδροστοιχιών Αθηνών" με σκοπό τητην μεταβολή του σε άλσος, όπως ο τότε [[Εθνικός κήπος]]. Η Επιτροπή όμως εκείνη με πρόεδρο τον Π. Καλλιγά φρόντισε πρώτα να βελτιώσει τον κήπο του Θησείου, και τον Εθνικό κήπο, με συνέπεια, έξι χρόνια μετά, το [[1933]], με τους μικρούς πόρους που διέθετε απεφάσισε να κάνει την έναρξη εργασιών ανάπλασης και δενδροφύτευσης, με ανυπέρβλητα τότε αφενός διοικητικά εμπόδια, αφετέρου και μεγάλης έλλειψης χρημάτων, για τητην συνέχιση του έργου. Έτσι με το υπ΄ αριθμ. 6171 νόμο του [[1934]] το "Ειδικό Ταμείο Μονίμων Οδοστρωμάτων Αθηνών" (νέος κυβερνητικός τότε φορέας) ανάλαβε να καταβάλει τα έξοδα. Κλήθηκε προς τούτο ο τότε διευθυντής του Υπουργείου Συγκοινωνιών Αν. Δημητρακόπουλος να συντάξει γενικό σχέδιο του άλσους. Λαμβάνοντας υπόψηυπ᾽ όψιν τα ακολουθούμενα τότε σχέδια των αγγλικών και γαλλικών αλσών, συνέταξε πράγματι το νέο σχέδιο πουτο οποίο αποτελεί συνδυασμό ρυθμών εκείνων, όπου και ανέθεσε για την εκτέλεσή του στον Ν. Βοσυνιώτη. Μάλιστα είχε ληφθεί μέριμνα να μην εμποδίζεται από τα διάφορα κεντρικά σημεία του άλσους η θέα της Ακρόπολης, χωρίς να διασφαλίσουν όμως και το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος ανοικοδόμησης των γύρω οικοπέδων.

Έτσι οι εργασίες δενδροφύτευσης και ανάπλασης άρχισαν πραγματικά το [[1935]] και συνεχίσθηκαν επί κυβερνήσεως [[Ιωάννης Μεταξάς|Ι. Μεταξά]] μέχρι το [[1940]], όταν και κηρύχθηκε ο [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιος Πόλεμος.]] ΣτηΣτην πενταετία εκείνη φυτεύτηκαν περίπου 46.000 δένδρα και θάμνοι. Κατά το σχέδιο, ακολουθήθηκε η δενδροφύτευση φυλλοβόλων δένδρων προκειμένου το καλοκαίρι να προσφέρουν πλούσια σκιά, τον δε χειμώνα να μην εμποδίζονται οι ακτίνες του ήλιου. Στη κεντρική πλατεία του άλσους τοποθετήθηκε συντριβάνι και γύρω φυτεύτηκαν ανάλογα μεσογειακά φυτά, έτσι ώστε να παρουσιάζουν δένδρα, θάμνοι και λουλούδια τους ωραιότερους και φυσικότερους συνδυασμούς χρωμάτων κατά τις διάφορες εποχές. Μετά την απελευθέρωση τον Οκτώβριο του [[1944]], εξασφαλίσθηκε η άρδευση του άλσους.

Στην νοτιοδυτική πλευρά του πάρκου προς την [[Κυψέλη (Αθήνα)|Κυψέλη]], βρίσκονται οι εγκαταστάσεις της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού καθώς και οι αθλητικές εγκαταστάσεις του [[Πανελλήνιος Γ.Σ.|Πανελληνίου]]. Μέσα στο πάρκο υπάρχουν επίσης δύο ναοί, μια [[παιδική χαρά]] και το ανοιχτό [[αμφιθέατρο]] "Αλίκη", που χρησιμοποιείται ενίοτε για παραστάσεις, εκδηλώσεις ή συναυλίες. Επίσης στοστον χώρο αυτού βρίσκεται (ερειπωμένο πλέον) ένα από τα ιστορικότερα αναψυκτήρια της Αθήνας, το "Γκριν Παρκ".

Η ανάπλαση βασίσθηκε στηστην λογική της διατήρησης της ιστορίας του πάρκου, καθώς περιλαμβάνονται σ' αυτό σημαντικά μνημεία και γλυπτά τα οποία όλα καθαρίστηκαν μεβάσει βάσητων τις προδιαγραφέςπροδιαγραφών του [[Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Ελλάδα)|Υπουργείου Πολιτισμού]]. Δυστυχώς, η κατάσταση στο πάρκο μετά την ακριβή ανάπλαση επιδεινώθηκε σοβαρά, καθώς σταδιακά μετακόμισαν σε αυτό τα στέκια εξαρτημένων ατόμων που βρίσκονταν παλαιότερα στην Ομόνοια και την οδό Τοσίτσα.