Ανδρέας Ρηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ {{Authority control}}
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 86:
|ιστοσελίδα =
}}
Ο '''Ανδρέας Ρηγόπουλος''' ήταν Έλληνας πολιτικός.
Ο '''Ανδρέας Ρηγόπουλος''' ήταν Έλληνας πολιτικός. Γεννήθηκε στις [[25 Μαρτίου]] [[1821]]<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.188</ref> σε καράβι Κεφαλονίτικο στην μέση του Πατραϊκού κόλπου όταν η οικογένεια του έφευγε από την [[Πάτρα]] λόγω των εχθροπραξιών και την αναρχία που υπήρχε στην πόλη από την κήρυξη της επανάστασης, και πέθανε το 1889 αυτοκτονωντας πέφτοντας από το πλοίο όπου ταξίδευε στο Αιγαίο πέλαγος.
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
==Βιογραφία==
Ήταν γιος του [[Αγγελής Ρηγόπουλος|Αγγελή Ρηγόπουλου]] αγωνιστή της επανάστασης του 1821.
Συγγραφέας και πολιτικός φοίτησε στο δημοτικό σχολείο της συνοικίας του Αγίου Γεωργίου, το Πούμπλικο, (βρισκόταν εκεί που σήμερα βρίσκεται το αρχαίο ωδείο). Στις 26 -9-1836, σύμφωνα με δημοσίευμα της αθηναϊκής εφημερίδας "Αθηνά", διέπρεψε σε διαγωνισμό σύνθεσης ρητορικού λόγου στις εξετάσεις της εμπορικής σχολής. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νομική το 1837 στην [[Αθήνα]] και την [[Πίζα]]. Στην [[Πάτρα]] επέστρεψε το 1842 ως δικηγόρος. Ταξίδεψε σε πολλές [[Ευρώπη|Ευρωπαϊκές]] πόλεις και στις Ηνωμένες πολιτείες και γνώρισε από κοντά πολλές προσωπικότητες όπως ο Μάρξ ενώ ανέπτυξε ιδιαίτερη φιλία με τον [[Βίκτωρ Ουγκό]]. Σε όλη του την ζωή φορούσε φουστανέλα και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε για την ανάγκη να απελευθερωθεί και η υπόλοιπη [[Ελλάδα]]. Ήταν φανατικός αντιβασιλικός και καταφερόταν συχνά κατά του Όθωνα σε πύρινους λόγους που εκφωνούσε ακόμα και στην [[Αθήνα]], έτσι αναγκάστηκε για να μην συλληφθεί να καταφύγει στην Πίζα από την οποία επέστρεψε το 1862 όταν είχε γίνει η έξωση του Όθωνα. Στην Πάτρα του έγινε θριαμβευτική υποδοχή.
 
Γεννήθηκε στις [[25 Μαρτίου]] [[1821]]<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.188</ref> σε Κεφαλονίτικο καράβι στην μέση του Πατραϊκού κόλπου όταν η οικογένεια του έφευγε από την [[Πάτρα]] λόγω των εχθροπραξιών και την αναρχία που υπήρχε στην πόλη από την κήρυξη της επανάστασης. Ήταν γιος του [[Αγγελής Ρηγόπουλος|Αγγελή Ρηγόπουλου]], εύπορου εμπόρου και πολιτικού, και της Ελένης Χειλοπούλου. Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Γαλάνη Ρηγόπουλου, εμπόρου και πρόκριτου των [[Πάτρα|Πατρών]], ενώ από την πλευρά της μητέρας του ήταν ανηψιός του [[Ανδρέας Ζαΐμης|Ανδρέα Ζαΐμη]]. Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο δημοτικό σχολείο του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα και εν συνεχεία σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της [[Πίζα|Πίζας]]. Με την επιστροφή του στην Πάτρα άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το επάγγελμα του δικηγόρου. Το [[1844]] διορίστηκε πρωτοδίκης Ναυπλίου, θέση από την οποία παραιτήθηκε μερικά χρόνια αργότερα.
Μετείχε σε πολλές οργανώσεις όπως [[Κεντρική επιτροπή Ευρωπαϊκής δημοκρατίας]], [[Διεθνή λίγκα για την ειρήνη και την ελευθερία]] η οποία απασχολούσε η επίλυση του [[Ανατολικό ζήτημα|Ανατολικού ζητήματος]]. Τις ίδιες ιδέες προωθούσε συμμετέχοντας στο [[Κομιτάτο της ενεργείας|Κομιτάτο της ενέργειας]] το 1861-1862, στον [[Δημοκρατικό σύλλογο Ρήγας]] το 1877-1880. Από το 1865 εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Πατρών|Πατρών]] με το ρωσικό κόμμα και ανεξάρτητος το 1881 και το 1885. Ήταν αντιμοναρχικός και προσηλωμένος στην [[Μεγάλη ιδέα]]. Αυτοκτόνησε το 1899 πέφτοντας από το καράβι στην θάλασσα στο Σαρωνικό<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.188</ref>σε ταξίδι που έκανε πηγαίνοντας στην Σύρο. Η σορός του εκβράστηκε στο [[Πόρτο Χέλι]] όπου και τάφηκε<ref>"Εφημερίς Πατρών", φύλλο 2 Φεβρουαρίου 1899</ref>. Τα τελευταία δύο χρόνια έπασχε από κατάθλιψη.
 
Μετείχε σε πολλές οργανώσεις όπως [[Κεντρική επιτροπή Ευρωπαϊκής δημοκρατίας]], [[Διεθνή λίγκα για την ειρήνη και την ελευθερία]] η οποία απασχολούσε η επίλυση του [[Ανατολικό ζήτημα|Ανατολικού ζητήματος]]. Τις ίδιες ιδέες προωθούσε συμμετέχοντας στο [[Κομιτάτο της ενεργείας|Κομιτάτο της ενέργειας]]Αυτοκτόνησε το 1861-1862,1888 στον [[Δημοκρατικό σύλλογο Ρήγας]] το 1877-1880. Από το 1865 εκλέγεται βουλευτής [[Επαρχία Πατρών|Πατρών]] με το ρωσικό κόμμα και ανεξάρτητος το 1881 και το 1885. Ήταν αντιμοναρχικός και προσηλωμένος στην [[Μεγάλη ιδέα]]. Αυτοκτόνησε τοή 1899 πέφτοντας από το καράβι στην θάλασσα στο Σαρωνικό<ref>[[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «Ανδρέας Ρηγόπουλος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.188</ref>σε ταξίδι που έκανε πηγαίνοντας στην Σύρο. Η σορός του εκβράστηκε στο [[Πόρτο Χέλι]] όπου και τάφηκε<ref>"Εφημερίς Πατρών", φύλλο 2 Φεβρουαρίου 1899</ref>. Τα τελευταία δύο χρόνια έπασχε από κατάθλιψη.
 
== Πολιτική σταδιοδρομία ==
 
Έθεσε για πρώτη υποψηφιότητα για βουλευτής στην περιφέρεια Πατρών στις [[Ελληνικές εκλογές 1862 (Β΄Εθνική Συνέλευση)|εκλογές του 1862]] ως ανεξάρτητος αποτυγχάνοντας να εκλεγεί. Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1865|εκλογές του 1865]] εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Πατρών συνεργαζόμενος ως ανεξάρτητος με τον συνδυασμό του [[Μπενιζέλος Ρούφος|Μπενιζέλου Ρούφου]]. Στις επτά διαδοχικές εκλογικές διαδικασίες που ακολούθησαν απέτυχε να επανεκλεγεί. Επανεξελέγη βουλευτής Πατρών στις εκλογές [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1881|του 1881]] και [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1885|του 1885]] αποτυγχάνοντας όμως στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1887|επόμενες εκλογές του 1887]]. Ήταν φανατικός αντιβασιλικός και καταφερόταν συχνά κατά του Όθωνα σε πύρινους λόγους που εκφωνούσε ακόμα και στην [[Αθήνα]], έτσι αναγκάστηκε για να μην συλληφθεί να καταφύγει στην Πίζα από την οποία επέστρεψε το 1862 όταν είχε γίνει η έξωση του Όθωνα. Στην Πάτρα του έγινε θριαμβευτική υποδοχή.
 
Ταξίδεψε σε πολλές [[Ευρώπη|Ευρωπαϊκές]] πόλεις και στις Ηνωμένες πολιτείες και γνώρισε από κοντά πολλές προσωπικότητες όπως ο Μάρξ ενώ ανέπτυξε ιδιαίτερη φιλία με τον [[Βίκτωρ Ουγκό]]. Σε όλη του την ζωή φορούσε φουστανέλα και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε για την ανάγκη να απελευθερωθεί και η υπόλοιπη [[Ελλάδα]].
 
Μετείχε σε πολλές οργανώσεις όπως [[Κεντρική επιτροπή Ευρωπαϊκής δημοκρατίας]], [[Διεθνή λίγκα για την ειρήνη και την ελευθερία]] η οποία απασχολούσε η επίλυση του [[Ανατολικό ζήτημα|Ανατολικού ζητήματος]]. Τις ίδιες ιδέες προωθούσε συμμετέχοντας στο [[Κομιτάτο της ενεργείας|Κομιτάτο της ενέργειας]] το 1861-1862, στον [[Δημοκρατικό σύλλογο Ρήγας]] το 1877-1880. Ήταν αντιμοναρχικός και προσηλωμένος στην [[Μεγάλη ιδέα]].
 
== Παραπομπές==