Τοξότης του Έιμσμπερι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 9:
Ο εξοπλισμός της [[Τοξοβολία|τοξοβολίας]] στο συγκεκριμένο τάφο είναι ίσως ο μεγαλύτερος που ανακαλύφθηκε ποτέ. Επίσης, μόνον λιγοστοί βρετανικοί τάφοι της εποχής του χαλκού περιείχαν χρυσά κοσμήματα του τύπου και της ποιότητας αυτών που ανακαλύφθηκαν στο Έιμσμπερι, εξ ου και η πιθανή σύνδεση του «Τοξότη» με τη βασιλική ιδιότητα. Όπως ήταν φυσικό τούτη η ανακάλυψη τάραξε τα ήρεμα (αμφίβολο) ύδατα της αγγλικής αρχαιολογικής κοινότητας. Η Τζίλιαν Βάρντελ (Gillian Varndell), έφορος προϊστορικών αρχαιοτήτων στο βρετανικό μουσείο, σε συνέντευξή της στους ''London Times'' ανέφερε ότι πρόκειται για το πλουσιότερο εύρημα της συγκεκριμένης περιόδου, επιβεβαιώνοντας άμεσα τα λεγόμενα του Δρ Fitzpatrick. Επιπλέον ο Ρος Κληλ (Ros Cleal), έφορος αρχαιοτήτων του μουσείου Alexander Keiller στο Έιβμπερι (Avebury) έχει την ίδια άποψη και προσθέτει πως οι επιπτώσεις της συγκεκριμένης ανακάλυψης δεν είναι ορατές ακόμα. Θα προσθέταμε ότι παρόλο που δεν είναι ορατές οι επιπτώσεις, εντούτοις δείχνουν μετά τις εργαστηριακές αναλύσεις σταθερά προς την υποστήριξη της θεωρίας των ορεινών πολιτισμών στην Κ. Ευρώπη κατά ύστερη λίθινη και πρώιμη χαλκή εποχή.
 
Αυτό που κατά τον Fitzpatrick ξεκίνησε ως ερευνητική ανασκαφή την άνοιξη του 2002, προκειμένου να δοθεί άδεια για την ανέγερση ενός νέου σχολείου στο Amesbury στο Wiltshire, έμελλε να φέρει στο φως στοιχεία απροσδόκητα. Ο άνθρωπος της εποχής του χαλκού που ανακαλύφθηκε εκεί, είχε θαφτεί κοντά στο μεγάλο ναό του Στόουνχεντζ. Ήταν κάποιος που κατείχε και μπορούσε να χρησιμοποιήσει χρυσό και χαλκό. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι μάλλον προήλθε από την κεντρική Ευρώπη, πιθανώς από τις AλπειςΆλπεις.
 
«Η αγγειοπλαστική της πρώιμης εποχής του χαλκού μας έδειξε ότι είναι πάνω από 2.500 χρόνια παλαιότερος από τους [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|ρωμαϊκούς]] τάφους», αναφέρει ο Δρ. Fitzpatrick. «Στην περιοχή του νέου σχολείου υπήρξε ένα μικρό ρωμαϊκό νεκροταφείο, αλλά τίποτα δεν έδειχνε προς την κατεύθυνση μιας διαφορετικής υπόθεσης. Ωστόσο, σε μια γωνία της περιοχής υπήρχαν δύο χαρακτηριστικές εδαφικές ανωμαλίες που φαίνονταν εντελώς διαφορετικές από εκείνες των ρωμαϊκών τάφων. Στην πορεία της ανασκαφής οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν ότι αυτές οι εδαφικές ανωμαλίες ήταν πράγματι τάφοι, αλλά η πρώιμη αγγειοπλαστική της εποχής του χαλκού σε ένας από αυτούς έδειξε ότι ήταν τουλάχιστον 2.500 παλαιότερος από τους ρωμαϊκούς τάφους. Ένα άλλο ασυνήθιστο χαρακτηριστικό ήταν το μέγεθος του τάφου, κατά πολύ μεγαλύτερο από εκείνο των ρωμαϊκών αντίστοιχων».
 
Χτενίζοντας προσεκτικά το έδαφος οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν κάτι ασυνήθιστο - ένα χρυσό σκουλαρίκι. Αυτός ο τύπος κοσμημάτων μπορεί να είναι ο παλαιότερος τύπος χρυσού αντικειμένου που κατασκευάστηκε ποτέ στα βρετανικά νησιά. Αυτά τα αντικείμενα είναι πολύ σπάνια, και εμφανίζονται συνήθως ανά ζευγάρια. Όπως ήταν φυσικό η ανασκαφή δεν μπορούσε να τελειώσει, ούτε να κλείσουν οι τομές, αφήνοντας απροστάτευτο ένα τόσο πολύτιμο πεδίο. Είχαν δίκιο γιατί τα ευρήματα δεν είχαν τελειωμό. ΚαταρχήνΚατ’ αρχήν το ίδιο το οστικό σύστημα του τοξότη, που βρέθηκε σε ημι-εμβρυακή στάση, υπενθυμίζοντας ταφικά έθιμα της ύστερης [[Νεολιθική περίοδος|νεολιθικής]] περιόδου και της πρώιμης εποχής του χαλκού.
 
Τα οστά του έδειξαν ότι ήταν δυνατός άνθρωπος, που έζησε περίπου ως τα 45 χρόνια του - μια καλή ηλικία για την πρώιμη εποχή του χαλκού. Για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του χώλαινε εξαιτίας ενός τραυματισμού στο αριστερό του γόνατο. Ο τραυματισμός του προκάλεσε μόλυνση η οποία ήταν επώδυνη για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το ίδιο πόνο πρέπει να του προκάλεσε και ένα απόστημα στην κάτω γνάθο, που του διαπέρασε το οστούν. Ωστόσο επέζησε, αν και βάδιζε χωλαίνοντας και στηριζόμενος στο γερό του πόδι.
 
Όταν πέθανε, οι ενταφιαστές του τον έθαψαν με τον τρόπο χαρακτηριστικό για την εποχή. Τα κτερίσματα που τοποθετήθηκαν, εκτός από τον εξοπλισμό του κυνηγού ή του πολεμιστή περιελάμβαναν και κάποια που πιθανώς συμβόλιζαν την κοινωνική του θέση. Στο αντιβράχιο βρέθηκε ένα μαύρο δερμάτινο περικάρπιο που μάλλον προστάτευε τον καρπό του από τον έντονο κραδασμό της παλινδρόμης του τόξου που χρησιμοποιούσε. Δίπλα στο περικάρπιο βρέθηκε μια οστέινη πόρπη, πιθανώς ως μέσο στερέωσης κάποιου δερμάτινου επενδύτη ή υφασμάτινου μανδύα. Ένα χάλκινο μαχαίρι που φορούσε μάλλον κατά μήκος του στήθους του βρέθηκε εν μέρει καλυμμένο από τον κορμό του.