Ασιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 18:
Κατά τον 1ο αιώνα π.Χ., ο Ρωμαίος ρήτορας και φιλόσοφος [[Κικέρωνας]] περιγράφοντας το φαινόμενο αυτό έκανε λόγο την υπερβολικότητα των εκφράσεων των ρητόρων από την Μικρά Ασία και την επιτηδευμένη μορφή τους. Περιέγραψε 2 διαφορετικές εκδοχές του ασιανισμού, η μία ήταν επιγραμματική και τραχιά, και η άλλη πομπώδης και ορμητική με περίτεχνες λέξεις.<ref>{{Cite web|url=http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0077:chapter=24:section=9:subsection=1|title=Sir Richard C. Jebb, The Attic Orators from Antiphon to Isaeos, The Decline and the Revival., Asianism versus Atticism., Hortensius and Asianism|last=|first=|date=|website=www.perseus.tufts.edu|publisher=|accessdate=2016-11-10}}</ref>
Ο Κικέρωνας ενώ δεν ήταν σύμφωνος με τις ακρότητες του ασιανισμού,<ref>Wilamowitz-Möllendorff, U. v. 1900 ‘Asianismus und Atticismus’ Hermes 1-52, 3</ref> κατηγορήθηκε ωστόσο από τους [[Αττικισμός|αττικιστές]] πως τασσόταν με το μέρος των ασιανιστών καθώς απέριπτε και την ακραία λιτότητα και αρχαϊσμό των αττικιστών, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε ιδιαίτερα από τον [[Γάιος Λικίνιος Κάλβος|Γάιο Λικίνιο Κάλβο]]. Ο Κικέρωνας σαν αντιπαράδειγμα ανέφερε πως σύμφωνα με τα υπεραυστηρά πρότυπα των αττικιστών ούτε καν ο ίδιος ο κορυφαίος αττικός ρήτορας της αρχαιότητας, ο [[Δημοσθένης]], δεν θα θεωρούνταν αττικιστής αν ζούσε στην εποχή τους.<ref>Gesine Manuwald, ''Cicero: Philippics 3-9'', vol. 2, Berlin: Walter de Gruyter, 2007, pp. 129f.</ref> Φαίνεται πως ο ίδιος τάσσονταν υπέρ μιας μέσης λύσης, με στοιχεία τόσο από τον αττικισμό όσο και από τον ασιανισμό, μια τεχνοτροπία η οποία ονομάστηκε ''Μεσαία'' ή ''Ροδίτικη'' (''genus medium'', ''genus Rhodium...velut medium...atque ex utroque mixtum'')<ref>{{Cite web|url=http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0050:text=introduction:chapter=2|title=J. B. Greenough, G. L. Kittredge, Select Orations of Cicero, Allen and Greenough's Edition., Roman Oratory.|last=|first=|date=|website=www.perseus.tufts.edu|publisher=|accessdate=2016-11-14}}</ref> βάσει του συσχετισμού της με τον [[Απολλώνιος ο Μόλων|Απολλώνιο τον Μόλωνα]] και τον [[Απολλώνιος ο Μαλακός|Απολλώνιο τον Μαλακό]]. Σύμφωνα με τον
Ο [[Μάρκος Φάβιος Κοϊντιλιανός|Μάρκος Φάβιος Κουιντιλιανός]] συμμερίστηκε την άποψη του Κικέρωνα σχετικά με τον ασιανισμό και τον αττικισμό.<ref>G. M. A. Grube, ''The Greek and Roman Critics'', 1968, p. 286</ref><ref>C. O. Brink, "Quintilian's ''De Causis Corruptae Eloquentiae'' and Tacitus' ''Dialogus de Oratoribus''," ''Classical Quarterly'' 39:2 (1989), pp. 472-503, at p. 478</ref>Θεώρησε πως η πηγή των διαφορών μεταξύ του ασιανισμού και του αττικισμού βρίσκονταν στην εθνοτική σύνθεση των ομιλητών.<ref>Amy Richlin, "Gender and Rhetoric: Producing Manhood in the Schools," in William J. Dominik (ed.), ''Roman Eloquence'', Routledge, 1997, p. 78</ref> Παρόμοιες τοποθετήσεις έγιναν και από τον [[Πλίνιος ο Νεότερος|Πλίνιο τον Νεότερο]] και τον ιστορικό [[Τάκιτος (ιστορικός)|Τάκιτο]].
| |||