Αγκαντίρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 13:
Το Αγκαντίρ άρχισε να επιστρέφει ξανά στο προσκήνιο κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας. Την 1 Ιουλίου 1911, τρία χρόνια πριν το ξέσπασμα του [[ΑΠΠ|Α΄Παγκοσμίου Πολέμου]], ο Κάιζερ [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Γουλιέλμος Β΄]] έστειλε το Αγκαντίρ το πολεμικό πλοίο Πάνθηρ, ώστε να κατασκευαστεί μια γερμανική ναυτική βάση εκεί και να εκφοβίσει τους Γάλλους ώστε να σταματήσει η επέκταση της επιρροής τους στο Μαρόκο. Το γεγονός δημιούργησε σοβαρή κρίση ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία, η οποία έγινε γνωστή ως η [[Κρίση του Αγαδίρ]] (ή δεύτερη μαροκινή κρίση). Η κρίση τελείωσε με συνθήκη ειρήνης ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς, με την ανταλλαγή του Αγκαντίρ με τμήμα του [[Γαλλικό Κονγκό|γαλλικού Κονγκό]], που επέτρεψε στην Γαλλία της δημιουργία του [[Γαλλικό Προτεκτοράτο του Μαρόκου|Γαλλικού Προτεκτοράτου του Μαρόκου]].<ref name="Searight 336"/><ref name=domi>[http://www.ygeiaonline.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1139:agadir_h_agkantir ΔΟΜΗ: Αγαδίρ ή Αγκαντίρ]</ref>
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το λιμάνι του Αγκαντίρ επεκτάθηκε και στην πόλη εγκαταστάθηκαν βιομηχανίες επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων και κονσερβοποιίες, ενώ ήταν και στάση των πιλότων που διέσχιζαν τον Ατλαντικό.<ref name="Searight 336"/> Στις 29 Φεβρουαρίου [[1960]] και ώρα 23:40 το
Το Αγκαντίρ στη συνέχεια ανοικοδομήθηκε, πλέον με αντισεισμικά κτίρια. Το [[1962]] κατασκευάστηκε καινούριο λιμάνι στο βόρειο μύχο του κόλπου και βιομηχανικές ζώνες. Κατά μήκος της παραλίας κατασκευάστηκαν ξενοδοχειακές μονάδες και μέχρι το [[1999]] είχαν συνολικά 22.000 κλίνες.<ref name="Searight 336"/>
|