Ψυχολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{Ψυχολογία Πλευρική Μπάρα}}
Η '''
Οι ψυχολόγοι ερευνούν θέματα όπως η [[αντίληψη]], η [[νόηση]], η [[προσοχή]], η [[συγκίνηση]], η [[φαινομενολογία]], το [[κίνητρο]], η λειτουργία του [[εγκέφαλος|εγκεφάλου]], η [[προσωπικότητα]], η [[συμπεριφορά]], και οι [[διαπροσωπικές σχέσεις]], που συμπεριλαμβάνουν ψυχολογική ελαστικότητα, οικογενειακή ελαστικότητα και άλλες περιοχές τέτοιων σχέσεων. Οι ψυχολόγοι προσπαθούν επίσης, να εξετάσουν το [[ασυνείδητο]], από διάφορες σκοπιές<ref>Παρά το γεγονός ότι η [[ψυχανάλυση]] και άλλες μορφές της ψυχολογίας του βάθους είναι συνδέονται πιο συχνά με το ασυνείδητο, οι «συμπεριφοριστές» θεωρούν τέτοια φαινόμενα ως κλασικές συνθήκες και συνθήκες επέμβασης, ενώ οι «νοηστές» εξερευνούν την έμμεση μνήμη, τον αυτοματισμός, και τα υποσυνείδητα μηνύματα, όσα τουλάχιστον είναι κατανοητά, είτε για να ξεπεραστούν είτε για να συμβαίνουν έξω από τη συνειδητή προσπάθεια ή την προσοχή. Πράγματι, οι γνωσιακοί-συμπεριφορικοί θεραπευτές συμβουλεύουν τους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά τους, να συνειδητοποιήσουν τα δυσπροσαρμοστικά πρότυπα σκέψης, που προηγουμένως, οι άνθρωποι αυτοί, δεν είχαν προσέξει ότι υπάρχουν ή ότι είναι προβληματικά.</ref>. Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν εμπειρικές μεθόδους για να συμπεράνουν τις αιτίες των ψυχολογικών φαινομένων και να προσδιορίσουν τις σχέσεις μεταξύ ψυχοκοινωνικών μεταβλητών. Επιπρόσθετα, ή σε μια αντίθεση, χρησιμοποιούν εμπειρικές, επαγωγικές και κάποιες ειδικές κλινικές μεθόδους, ή ακόμη συσκέπτονται με άλλους ψυχολόγους, σε στιγμές που βασίζονται πάνω σε συμβολική ερμηνεία και άλλες επαγωγικές τεχνικές. Η
Καθώς η ψυχολογική γνώση εφαρμόζεται συχνά για αξιολόγηση, διάγνωση και θεραπεία ανθρώπινων προβλημάτων υγείας, επίσης απευθύνεται στην κατανόηση και επίλυση προβλημάτων πολλών διαφορετικών πεδίων της ανθρώπινης δραστηριότητας. Με πολλούς τρόπους η ψυχολογία τελικά στοχεύει στο να ωφελήσει την κοινωνία<ref>O'Neil, H.F.; cited in Coon, D.; Mitterer, J.O. (2008). ''Introduction to psychology: Gateways to mind and behavior'' (12th ed., pp. 15–16). Stamford, CT: Cengage Learning.</ref><ref>"The mission of the APA [American Psychological Association] is to advance the creation, communication and application of psychological knowledge to benefit society and improve people's lives"; APA (2010). ''About APA''. Retrieved 20 October 2010.</ref>. Η πλειοψηφία των ψυχολόγων ασχολούνται με κάποιο είδος θεραπευτικού ρόλου, εφαρμόζοντας τις γνώσεις και την εμπειρία τους κλινικά, συμβουλευτικά ή και εκπαιδευτικά. Πολλοί κάνουν επιστημονική έρευνα σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που σχετίζονται με ανθρώπινες διεργασίες και συμπεριφορές. Κάποιοι εργάζονται για [[βιομηχανία|βιομηχανίες]], διάφορους οργανισμούς ή άλλου είδους φορείς<ref>Bureau of Labor Statistics, U.S. Department of Labor, Occupational Outlook Handbook, 2010–11 Edition, Psychologists, on the Internet at [http://www.bls.gov/oco/ocos056.htm bls.gov] (visited July 08, 2010).</ref>, όπως σχετικούς με την [[ανθρώπινη ανάπτυξη]] και [[γήρανση]], τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]], την [[υγεία]], τα [[μέσα μαζικής ενημέρωσης]], καθώς και στην [[ιατροδικαστική]] έρευνα και άλλες πτυχές της εφαρμογής του [[δίκαιο|δικαίου]].
Γραμμή 9:
== Ετυμολογία και διάδοση του όρου σε άλλες γλώσσες ==
Η λέξη «ψυχολογία» είναι σύνθετη και [[ετυμολογία|ετυμολογείται]] από τις αρχαίες [[ελληνική γλώσσα|ελληνικές]] λέξεις «[[ψυχή]]» και «λόγος». Κυριολεκτικά, λοιπόν, σημαίνει «μελέτη της ψυχής»<ref>[[wikt:ψυχολογία|ψυχολογία]]</ref><ref>Online Etymology Dictionary. (2001). "Psychology".</ref>. Ωστόσο πρέπει να διευκρινίσουμε πως η έννοια της λέξης "ψυχή" στην Ψυχολογία είναι διαφορετική από την θρησκευτική έννοια της λέξης. Η αντίστοιχη [[λατινική γλώσσα|λατινική]] λέξη ''psychologia'', χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κροατία|Κροάτη]] ανθρωπιστή και λατινιστή [[Μάρκο Μαρκουλίκ]] (''Marko Marulić'') στο βιβλίο του ''Psichiologia de ratione animae humanae'' (= «Ψυχολογία της φύσης της ανθρώπινης ψυχής»), που γράφηκε στο τέλος του [[15ος αιώνας|15<sup>ου</sup>]] ή στην αρχή του [[16ος αιώνας|16<sup>ου</sup>]] αιώνα<ref>Classics in the History of Psychology – Marko Marulic – The Author of the Term "Psychology"". Psychclassics.yorku.ca. Retrieved 2011-12-10.</ref>. Η παλαιότερη αναφορά του όρου ''psychology'' στην [[αγγλική γλώσσα]] έγινε από τον [[Στήβεν Μπλανκαάρτ]] (''Steven Blankaart'') το [[1694]] στον βιβλίο του ''The Physical Dictionary'' (= «Το Φυσικό Λεξικό»), το οποίο αναλύει τον όρο με τον ορισμό ''Anatomy, which treats of the Body, and Psychology, which treats of the Soul'' (= «Ανατομία, που θεραπεύει το σώμα, και
== Επισκόπηση Ιστορίας της Ψυχολογίας ==
Γραμμή 16:
[[Αρχείο:Wundt-research-group.jpg|thumb|right|[[Γουΐλχελμ Βουντ]] (''Wilhelm Wundt'', ο καθιστός στην εικόνα) με συντρόφους του σε ένα ψυχολογικό εργαστήριο, το πρώτο στο είδος του. Ο Βαντ πιστώθηκε με την τοποθέτηση της ψυχολογίας ως ένα πεδίο της επιστήμης ερευνητικά ανεξάρτητο από τις ενασχολήσεις με τη φιλοσοφία και τη βιολογία.]]
Η μελέτη της
=== Δομισμός ===
{{Κύριο|Δομισμός (
Ο [[Γερμανία|γερμανός]] γιατρός [[Βίλχελμ Βουντ]] πιστώθηκε την πρώτη εφαρμογή της ψυχολογικής διάγνωσης μέσα σε ένα [[ψυχολογικό εργαστήριο]] και γι' αυτό έμεινε γνωστός ως ο «πατέρας της πειραματικής
=== Λειτουργισμός ===
{{Κύριο|Λειτουργισμός (
Ο λειτουργισμός σχηματίστηκε ως μια αντίδραση στις θεωρίες της δομιστικής σχολής σκέψης και ήταν βαριά επηρεασμένος από το έργο του [[ΗΠΑ|αμερικανού]] φιλοσόφου, επιστήμονα και ψυχολόγου [[Γουΐλιαμ Τζέιμς]] (''William James''). Ο Τζέιμς ένοιωθε ότι η
Στους άλλους συνεισφέροντες στο πεδίο αυτό, κατά το [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]] περιλαμβάνουνται ο [[Γερμανία|γερμανός]] ψυχολόγος [[Χέρμαν Έμπινγκχαουζ]] (''Hermann Ebbinghaus''), ένας πρωτοπόρος στην πειραματική μελέτη της μνήμης, που ανέπτυξε ποσοτικά μοντέλα μάθησης και λήθης στο [[Πανεπιστήμιο Χούμπολτ|Πανεπιστήμιο του Βερολίνου]]<ref>Wozniak, R.H. (1999). Introduction to memory: Hermann Ebbinghaus (1885/1913). Classics in the history of psychology.</ref>, και ο [[Ρωσία|ρωσοσοβιετικός]] φυσιολόγος [[Ιβάν Πάβλοφ]] (''Павлов, Иван Петрович''), που ανακάλυψε, με τη χρήση [[σκύλος|σκύλων]], μια διεργασία μάθησης, που αργότερα ονομάστηκε με τον όρο «[[κλασική εξάρτηση]]» ή «εξαρτημένα ανακλαστικά» και εφαρμόστηκε σε ανθρώπους<ref>Windholz, G. (1997). "Ivan P. Pavlov: An overview of his life and psychological work". American Psychologist 52 (9): 941–946. doi:10.1037/0003-066X.52.9.941.</ref>.
Αρχίζοντας από τη δεκαετία του [[1950]], οι πειραματικές τεχνικές που τέθηκαν από τους Βουντ, Τζέιμς, Έμπινγκχαουζ και άλλους θα επαναλαμβάνονταν ως [[πειραματική ψυχολογία|πειραματική Ψυχολογία]] και έγιναν με αυξανόμενο γνωσιακό ενδιαφέρον, για τις πληροφορίες και την επεξεργασία τους, δομώντας ένα μέρος της ευρύτερης [[γνωσιακή επιστήμη|γνωσιακής επιστήμης]]<ref name=Mandler>Mandler, G. (2007). A history of modern experimental psychology: From James and Wundt to cognitive science. Cambridge, MA: MIT Press.</ref>. Στα πρώτα χρόνια του λειτουργισμού, αυτή τη εξέλιξη θεωρήθηκε ως μια «επανάσταση»<ref name=Mandler/>, καθώς ανταποκρίθηκε και αντέδρασε ενάντια σε οδούς σκέψης που περιλάμβαναν την [[ψυχοδυναμική]] και το [[συμπεριφορισμός|συμπεριφορισμό]], που είχαν αναπτυχθεί εν τω μεταξύ.
=== Ψυχανάλυση ===
Γραμμή 44:
Η τροποποίηση των θεωριών του Γιουνγκ οδήγησε στις αρχετυπικές και στις διεργασιακά προσανατολισμένες σχολές.</ref>.
Η ψυχαναλυτική θεωρία και θεραπεία επικρίθηκαν από ψυχολόγους όπως το [[Χανς Έυσενκ]] (''Hans Eysenck''), ο [[Άλφρεντ Άντλερ]] (''Alfred Adler'') και από φιλοσόφους που περιλαμβάνουν τον [[Καρλ Πόπερ]] (''Karl Popper''). Ο Πόπερ, ένας φιλόσοφος της επιστήμης, διαφώνησε στο ότι η ψυχανάλυση είχε διαστρεβλωθεί ως επιστημονική ενασχόληση<ref>Karl Popper, Conjectures and Refutations, London: Routledge and Keagan Paul, 1963, pp. 33–39; from Theodore Schick, ed., Readings in the Philosophy of Science, Mountain View, CA: Mayfield Publishing Company, 2000, pp. 9–13. Faculty.washington.edu.</ref>, ενώ ο Έυσενκ είπε ότι οι ψυχαναλυτικές θεωρίες διαψεύδονται από πειραματικά δεδομένα. Μέχρι το τέλος του 20<sup>ού</sup> αιώνα, τμήματα
=== Συμπεριφορισμός ===
Γραμμή 56:
==== Γενική Ψυχολογία====
Η
====Πειραματική Ψυχολογία====
Η
====Βιοψυχολογία====
Ψυχοβιολογία,η Βιοψυχολογία, η νευροεπιστήμη της συμπεριφοράς (Behavioral Neuroscience). Ο
====Αναπτυξιακή Ψυχολογία====
Ο κλάδος αυτός διερευνά τις διαδικασίες εξέλιξης του ατόμου σε
(π.χ εξέλιξη της νόησης) και τους παράγοντες (κληρονομικούς και περιβαλλοντικούς) που επιδρούν στις διαδικασίες αυτές από
====Κοινωνική Ψυχολογία====
Η κοινωνική Ψυχολογία διερευνά την αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμου και κοινωνικού περιβάλλοντος (επικοινωνία, στάσεις, προκαταλήψεις). Ο άνθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο ον και σίγουρα ποτέ δεν μπορείς να εξετάσεις ένα άτομο ανεξάρτητα από το περιβάλλον του. Βασισμένη πάνω σε αυτό το σκεπτικό η
====Ψυχολογία της Προσωπικότητας και των Ατομικών Διαφορών====
Γραμμή 82:
==== Αθλητική Ψυχολογία ====
Η αθλητική
==== Παιδαγωγική και κυρίως Σχολική Ψυχολογία ====
Η
==== Κλινική Ψυχολογία ====
Η
Ο ορισμός του τι είναι η αποκλίνουσα συμπεριφορά και τι όχι είναι φυσικά δύσκολος και ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις για το θέμα. Αλλά σε γενικές γραμμές οι κλινικοί ψυχολόγοι ανά το παγκόσμιο βαδίζουν σύμφωνα με διεθνή εγχειρίδια για την αποκλίνουσα συμπεριφορά, όπως του Αμερικανικού Συνδέσμου Ψυχολογίας (APA) ή το αντίστοιχο εγχειρίδιο του [[Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας|Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας]] (WHO), το ICD, τα οποία προσπαθούν να δώσουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για την διάγνωση. Η κλινική
==== Οργανωτική/Οργανωσιακή Ψυχολογία ή Ψυχολογία της Εργασίας ====
|