Ψυχολογία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Ψυχολογία Πλευρική Μπάρα}}
 
Η '''ψυχολογίαΨυχολογία''' είναι μια ακαδημαϊκή και εφαρμοσμένη [[επιστήμηΕπιστήμη]] που ασχολείται με την επιστημονική μελέτη της [[Σκέψη|σκέψης]] και των [[Συμπεριφορά|συμπεριφορών]] κατ' αρχήν των [[άνθρωπος|ανθρώπων]] (αν και επεκτάθηκε και στην αντίστοιχη μελέτη των συμπεριφορών των [[ζώα|ζώων]], κυρίως των ανώτερων [[θηλαστικά|θηλαστικών]], τόσο με αυτοτελή σκοπό, όσο και συγκριτικά με τους ανθρώπους) αλλά και με τις λειτουργίες του οργανισμού, που σχετίζονται με συμπεριφορά<ref name=APA>{{cite web|title=How does the APA define "psychology"? | url = http://www.apa.org/support/about/apa/psychology.aspx#answer | accessdate = 15 November 2011}}</ref><ref name=APA2>{{cite web|title=Definition of "Psychology (APA's Index Page)" | url = http://www.apa.org/about/index.aspx | accessdate = 20 December 2011}}</ref> Η ψυχολογία έχει ως άμεσο στόχο την κατανόηση της συμπεριφοράς των ανθρώπων τόσο ως άτομα, όσο και ως ομάδες, προσπαθώντας και να εξάγει γενικές αρχές αλλά και να ερευνήσει ειδικές περιπτώσεις<ref name="Fernald">Fernald LD (2008). [http://books.google.com/books?id=Q7p-J4-SWuQC&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false ''Psychology: Six perspectives''] (pp. 12–15). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.</ref><ref name="Psychology">Hockenbury & Hockenbury. Psychology. Worth Publishers, 2010.</ref>, με τελικό στόχο να ωφελήσει την [[κοινωνία]]<ref name="O'Neil">O'Neil, H.F.; cited in Coon, D.; Mitterer, J.O. (2008). [http://books.google.com/books?id=vw20LEaJe10C&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false ''Introduction to psychology: Gateways to mind and behavior''] (12th ed., pp. 15–16). Stamford, CT: Cengage Learning.</ref><ref name="APA_mission">"The mission of the APA [American Psychological Association] is to advance the creation, communication and application of psychological knowledge to benefit society and improve people’s lives"; APA (2010). [http://www.apa.org/about/index.aspx ''About APA''.] Retrieved 20 October 2010.</ref>. Σ' αυτό το πεδίο, ένας επαγγελματίας που εξασκεί πρακτικά την ψυχολογίαΨυχολογία ή που την ερευνά ονομάζεται [[ψυχολόγος]] και μπορεί να ταξινομηθεί ως ένας κοινωνικός, συμπεριφοριακός, ή γνωστικός επιστήμονας. Οι ψυχολόγοι προσπαθούν να κατανοήσουν το ρόλο που οι άνθρωποι λειτουργούν τόσο ως ανεξάρτητες μονάδες, αλλά και ως μονάδες της κοινωνίας, καθώς και να εξερευνήσουν τις φυσιολογικές και βιονευρολογικές διεργασίες που αποτελούν τη βάση συγκεκριμένων συμπεριφορών. Η ψυχολογίαΨυχολογία στη σύγχρονη εποχή αναφέρεται ως επιστήμη κυρίως της συμπεριφοράς και των νοητικών διεργασιών, αγνοώντας την ψυχολογίαΨυχολογία του βάθους. Στην Ελλάδα ο [[Σύλλογος Ελλήνων Ψυχολόγων]] είναι υπεύθυνος για την άσκηση της ψυχολογίαςΨυχολογίας.
 
Οι ψυχολόγοι ερευνούν θέματα όπως η [[αντίληψη]], η [[νόηση]], η [[προσοχή]], η [[συγκίνηση]], η [[φαινομενολογία]], το [[κίνητρο]], η λειτουργία του [[εγκέφαλος|εγκεφάλου]], η [[προσωπικότητα]], η [[συμπεριφορά]], και οι [[διαπροσωπικές σχέσεις]], που συμπεριλαμβάνουν ψυχολογική ελαστικότητα, οικογενειακή ελαστικότητα και άλλες περιοχές τέτοιων σχέσεων. Οι ψυχολόγοι προσπαθούν επίσης, να εξετάσουν το [[ασυνείδητο]], από διάφορες σκοπιές<ref>Παρά το γεγονός ότι η [[ψυχανάλυση]] και άλλες μορφές της ψυχολογίας του βάθους είναι συνδέονται πιο συχνά με το ασυνείδητο, οι «συμπεριφοριστές» θεωρούν τέτοια φαινόμενα ως κλασικές συνθήκες και συνθήκες επέμβασης, ενώ οι «νοηστές» εξερευνούν την έμμεση μνήμη, τον αυτοματισμός, και τα υποσυνείδητα μηνύματα, όσα τουλάχιστον είναι κατανοητά, είτε για να ξεπεραστούν είτε για να συμβαίνουν έξω από τη συνειδητή προσπάθεια ή την προσοχή. Πράγματι, οι γνωσιακοί-συμπεριφορικοί θεραπευτές συμβουλεύουν τους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά τους, να συνειδητοποιήσουν τα δυσπροσαρμοστικά πρότυπα σκέψης, που προηγουμένως, οι άνθρωποι αυτοί, δεν είχαν προσέξει ότι υπάρχουν ή ότι είναι προβληματικά.</ref>. Οι ψυχολόγοι χρησιμοποιούν εμπειρικές μεθόδους για να συμπεράνουν τις αιτίες των ψυχολογικών φαινομένων και να προσδιορίσουν τις σχέσεις μεταξύ ψυχοκοινωνικών μεταβλητών. Επιπρόσθετα, ή σε μια αντίθεση, χρησιμοποιούν εμπειρικές, επαγωγικές και κάποιες ειδικές κλινικές μεθόδους, ή ακόμη συσκέπτονται με άλλους ψυχολόγους, σε στιγμές που βασίζονται πάνω σε συμβολική ερμηνεία και άλλες επαγωγικές τεχνικές. Η ψυχολογίαΨυχολογία έχει περιγραφεί ως ένα «κομβικό σημείο της επιστήμης»<ref>{{cite web|url=http://www.psychologicalscience.org/index.php/publications/observer/2007/september-07/psychology-is-a-hub-science.html |title=Psychology is a Hub Science}} Association for Psychological Science ''Observer'' (September 2007)</ref>, με τα ψυχολογικά ευρήματα να συνδέουν τις έρευνες και τις προοπτικές από τις [[κοινωνικές επιστήμες]], όπως την Κοινωνιολογία, τις [[φυσικές επιστήμες]], την [[ιατρικήΙατρική]], αλλά και τις [[ανθρωπιστικές επιστήμες]], όπως τη [[φιλοσοφίαΦιλοσοφία]] και την Παιδαγωγική.
 
Καθώς η ψυχολογική γνώση εφαρμόζεται συχνά για αξιολόγηση, διάγνωση και θεραπεία ανθρώπινων προβλημάτων υγείας, επίσης απευθύνεται στην κατανόηση και επίλυση προβλημάτων πολλών διαφορετικών πεδίων της ανθρώπινης δραστηριότητας. Με πολλούς τρόπους η ψυχολογία τελικά στοχεύει στο να ωφελήσει την κοινωνία<ref>O'Neil, H.F.; cited in Coon, D.; Mitterer, J.O. (2008). ''Introduction to psychology: Gateways to mind and behavior'' (12th ed., pp. 15–16). Stamford, CT: Cengage Learning.</ref><ref>"The mission of the APA [American Psychological Association] is to advance the creation, communication and application of psychological knowledge to benefit society and improve people's lives"; APA (2010). ''About APA''. Retrieved 20 October 2010.</ref>. Η πλειοψηφία των ψυχολόγων ασχολούνται με κάποιο είδος θεραπευτικού ρόλου, εφαρμόζοντας τις γνώσεις και την εμπειρία τους κλινικά, συμβουλευτικά ή και εκπαιδευτικά. Πολλοί κάνουν επιστημονική έρευνα σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων που σχετίζονται με ανθρώπινες διεργασίες και συμπεριφορές. Κάποιοι εργάζονται για [[βιομηχανία|βιομηχανίες]], διάφορους οργανισμούς ή άλλου είδους φορείς<ref>Bureau of Labor Statistics, U.S. Department of Labor, Occupational Outlook Handbook, 2010–11 Edition, Psychologists, on the Internet at [http://www.bls.gov/oco/ocos056.htm bls.gov] (visited July 08, 2010).</ref>, όπως σχετικούς με την [[ανθρώπινη ανάπτυξη]] και [[γήρανση]], τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]], την [[υγεία]], τα [[μέσα μαζικής ενημέρωσης]], καθώς και στην [[ιατροδικαστική]] έρευνα και άλλες πτυχές της εφαρμογής του [[δίκαιο|δικαίου]].
Γραμμή 9:
== Ετυμολογία και διάδοση του όρου σε άλλες γλώσσες ==
 
Η λέξη «ψυχολογία» είναι σύνθετη και [[ετυμολογία|ετυμολογείται]] από τις αρχαίες [[ελληνική γλώσσα|ελληνικές]] λέξεις «[[ψυχή]]» και «λόγος». Κυριολεκτικά, λοιπόν, σημαίνει «μελέτη της ψυχής»<ref>[[wikt:ψυχολογία|ψυχολογία]]</ref><ref>Online Etymology Dictionary. (2001). "Psychology".</ref>. Ωστόσο πρέπει να διευκρινίσουμε πως η έννοια της λέξης "ψυχή" στην Ψυχολογία είναι διαφορετική από την θρησκευτική έννοια της λέξης. Η αντίστοιχη [[λατινική γλώσσα|λατινική]] λέξη ''psychologia'', χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον [[Κροατία|Κροάτη]] ανθρωπιστή και λατινιστή [[Μάρκο Μαρκουλίκ]] (''Marko Marulić'') στο βιβλίο του ''Psichiologia de ratione animae humanae'' (= «Ψυχολογία της φύσης της ανθρώπινης ψυχής»), που γράφηκε στο τέλος του [[15ος αιώνας|15<sup>ου</sup>]] ή στην αρχή του [[16ος αιώνας|16<sup>ου</sup>]] αιώνα<ref>Classics in the History of Psychology – Marko Marulic – The Author of the Term "Psychology"". Psychclassics.yorku.ca. Retrieved 2011-12-10.</ref>. Η παλαιότερη αναφορά του όρου ''psychology'' στην [[αγγλική γλώσσα]] έγινε από τον [[Στήβεν Μπλανκαάρτ]] (''Steven Blankaart'') το [[1694]] στον βιβλίο του ''The Physical Dictionary'' (= «Το Φυσικό Λεξικό»), το οποίο αναλύει τον όρο με τον ορισμό ''Anatomy, which treats of the Body, and Psychology, which treats of the Soul'' (= «Ανατομία, που θεραπεύει το σώμα, και ψυχολογίαΨυχολογία, που θεραπεύει την ψυχή»)<ref>(Steven Blankaart, p. 13) as quoted in "psychology n." A Dictionary of Psychology. Edited by Andrew M. Colman. Oxford University Press 2009. Oxford Reference Online. Oxford University Press. oxfordreference.com.</ref>.
 
== Επισκόπηση Ιστορίας της Ψυχολογίας ==
Γραμμή 16:
[[Αρχείο:Wundt-research-group.jpg|thumb|right|[[Γουΐλχελμ Βουντ]] (''Wilhelm Wundt'', ο καθιστός στην εικόνα) με συντρόφους του σε ένα ψυχολογικό εργαστήριο, το πρώτο στο είδος του. Ο Βαντ πιστώθηκε με την τοποθέτηση της ψυχολογίας ως ένα πεδίο της επιστήμης ερευνητικά ανεξάρτητο από τις ενασχολήσεις με τη φιλοσοφία και τη βιολογία.]]
 
Η μελέτη της ψυχολογίαςΨυχολογίας σε ένα φιλοσοφικό πλαίσιο χρονολογείται από τους αρχαίους πολιτισμούς της [[αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]], της [[αρχαία Ελλάδα|Ελλάδας]], της [[αρχαία Κίνα|Κίνας]], της [[αρχαία Ινδία|Ινδίας]], της [[Περσία|Περσίας]] κ.τ.λ.. Οι ιστορικοί επισημαίνουν τα γραπτά των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, όπως ο [[Θαλής ο Μιλήσιος]], ο [[Πλάτων]], ο [[Αριστοτέλης]] (ιδιαίτερα η πραγματεία του τελευταίου ''«Περί ψυχής»'' )<ref>"Aristotle's Psychology". Stanford Encyclopedia of Philosophy.</ref> και ο [[Ιπποκράτης]] ως το πρώτο σημαντικό «σώμα» εργασίας στη Δύση, πλούσιο σε ψυχολογική σκέψη<ref>Green, C.D. & Groff, P.R. (2003). Early psychological thought: Ancient accounts of mind and soul. Westport, Connecticut: Praeger.</ref>. Ήδη από τον [[4ος αιώνας π.Χ.|4ο αιώνα π.Χ.]], ο Έλληνας ιατρός Ιπποκράτης διατύπωσε τη θεωρία ότι οι διάφορες ψυχικές διαταραχές είναι περισσότερο φυσικής, παρά θεϊκής, προέλευσης<ref>T.L. Brink. (2008) Psychology: A Student Friendly Approach. "Unit One: The Definition and History of Psychology." pp 9 [1].</ref>.
 
=== Δομισμός ===
 
{{Κύριο|Δομισμός (ψυχολογίαΨυχολογία)}}
 
Ο [[Γερμανία|γερμανός]] γιατρός [[Βίλχελμ Βουντ]] πιστώθηκε την πρώτη εφαρμογή της ψυχολογικής διάγνωσης μέσα σε ένα [[ψυχολογικό εργαστήριο]] και γι' αυτό έμεινε γνωστός ως ο «πατέρας της πειραματικής ψυχολογίαςΨυχολογίας»<ref name="WundtStanford">Stanford Encyclopedia of Philosophy. (2006). [http://plato.stanford.edu/entries/wilhelm-wundt/ "Wilhelm Maximilian Wundt"].</ref>. Ίδρυσε το πρώτο ψυχολογικό εργαστήριο, στο [[Πανεπιστήμιο της Λειψίας]], το [[1879]]<ref name="WundtStanford"/>. Ο Βουντ επικεντρώθηκε στη «διάσπαση» των ψυχικών διεργασιών σε πιο βασικά συστατικά, διαδικασία που δικαιολογείται εν μέρει από μια αναλογία με πρόσφατες (τότε) εξελίξεις στη [[χημείαΧημεία]], και την επιτυχή της διερεύνηση της δομής της ύλης μέσω «διάσπασής» της σε στοιχειώδη σωματίδια, όπως τα [[άτομο|άτομα]] (εκείνη την εποχή ήταν τα πλέον στοιχειώδη σωματίδια). Παρόλο που ίδιος ο Βουντ δεν ήταν δομιστής, ο μαθητής του [[Έντουαρντ Τίτσινερ]] (''Edward Titchener''), μια μεγάλη μορφή της πρώιμης [[ΗΠΑ|αμερικανικής]] ψυχολογίαςΨυχολογίας, ήταν ένας δομικός στοχαστής, αντίθετος στις [[λειτουργιστής|λειτουργιστικές]] προσεγγίσεις.
 
=== Λειτουργισμός ===
 
{{Κύριο|Λειτουργισμός (ψυχολογίαΨυχολογία)}}
 
Ο λειτουργισμός σχηματίστηκε ως μια αντίδραση στις θεωρίες της δομιστικής σχολής σκέψης και ήταν βαριά επηρεασμένος από το έργο του [[ΗΠΑ|αμερικανού]] φιλοσόφου, επιστήμονα και ψυχολόγου [[Γουΐλιαμ Τζέιμς]] (''William James''). Ο Τζέιμς ένοιωθε ότι η ψυχολογίαΨυχολογία πρέπει να έχει πρακτική αξία και ότι οι ψυχολόγοι έπρεπε να βρουν πώς λειτουργεί το μυαλό για το καλό ενός ανθρώπου. Στο βιβλίο του, ''Principles of Psychology'' ([[Αρχές ψυχολογίας (Γουΐλιαμ Τζέιμς)]]<ref>The Principles of Psychology (1890), with introduction by George A. Miller, Harvard University Press, 1983 paperback, ISBN 0-674-70625-0 (combined edition, 1328 pages)</ref>, που εκδόθηκε το [[1890]], οδήγησε στα θεμέλια πολλών από τις ερωτήσεις που εξερευνούσαν οι ψυχολόγοι στα επόμενα χρόνια. Στους άλλους μεγάλους λειτουργισμικούς στοχαστές περιλαμβάνονται ο [[Τζον Ντιούι]] (''John Dewey'') και ο [[Χάρβεϋ Καρρ]] (''Harvey Carr'').
 
Στους άλλους συνεισφέροντες στο πεδίο αυτό, κατά το [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]] περιλαμβάνουνται ο [[Γερμανία|γερμανός]] ψυχολόγος [[Χέρμαν Έμπινγκχαουζ]] (''Hermann Ebbinghaus''), ένας πρωτοπόρος στην πειραματική μελέτη της μνήμης, που ανέπτυξε ποσοτικά μοντέλα μάθησης και λήθης στο [[Πανεπιστήμιο Χούμπολτ|Πανεπιστήμιο του Βερολίνου]]<ref>Wozniak, R.H. (1999). Introduction to memory: Hermann Ebbinghaus (1885/1913). Classics in the history of psychology.</ref>, και ο [[Ρωσία|ρωσοσοβιετικός]] φυσιολόγος [[Ιβάν Πάβλοφ]] (''Павлов, Иван Петрович''), που ανακάλυψε, με τη χρήση [[σκύλος|σκύλων]], μια διεργασία μάθησης, που αργότερα ονομάστηκε με τον όρο «[[κλασική εξάρτηση]]» ή «εξαρτημένα ανακλαστικά» και εφαρμόστηκε σε ανθρώπους<ref>Windholz, G. (1997). "Ivan P. Pavlov: An overview of his life and psychological work". American Psychologist 52 (9): 941–946. doi:10.1037/0003-066X.52.9.941.</ref>.
 
Αρχίζοντας από τη δεκαετία του [[1950]], οι πειραματικές τεχνικές που τέθηκαν από τους Βουντ, Τζέιμς, Έμπινγκχαουζ και άλλους θα επαναλαμβάνονταν ως [[πειραματική ψυχολογία|πειραματική Ψυχολογία]] και έγιναν με αυξανόμενο γνωσιακό ενδιαφέρον, για τις πληροφορίες και την επεξεργασία τους, δομώντας ένα μέρος της ευρύτερης [[γνωσιακή επιστήμη|γνωσιακής επιστήμης]]<ref name=Mandler>Mandler, G. (2007). A history of modern experimental psychology: From James and Wundt to cognitive science. Cambridge, MA: MIT Press.</ref>. Στα πρώτα χρόνια του λειτουργισμού, αυτή τη εξέλιξη θεωρήθηκε ως μια «επανάσταση»<ref name=Mandler/>, καθώς ανταποκρίθηκε και αντέδρασε ενάντια σε οδούς σκέψης που περιλάμβαναν την [[ψυχοδυναμική]] και το [[συμπεριφορισμός|συμπεριφορισμό]], που είχαν αναπτυχθεί εν τω μεταξύ.
 
=== Ψυχανάλυση ===
Γραμμή 44:
Η τροποποίηση των θεωριών του Γιουνγκ οδήγησε στις αρχετυπικές και στις διεργασιακά προσανατολισμένες σχολές.</ref>.
 
Η ψυχαναλυτική θεωρία και θεραπεία επικρίθηκαν από ψυχολόγους όπως το [[Χανς Έυσενκ]] (''Hans Eysenck''), ο [[Άλφρεντ Άντλερ]] (''Alfred Adler'') και από φιλοσόφους που περιλαμβάνουν τον [[Καρλ Πόπερ]] (''Karl Popper''). Ο Πόπερ, ένας φιλόσοφος της επιστήμης, διαφώνησε στο ότι η ψυχανάλυση είχε διαστρεβλωθεί ως επιστημονική ενασχόληση<ref>Karl Popper, Conjectures and Refutations, London: Routledge and Keagan Paul, 1963, pp. 33–39; from Theodore Schick, ed., Readings in the Philosophy of Science, Mountain View, CA: Mayfield Publishing Company, 2000, pp. 9–13. Faculty.washington.edu.</ref>, ενώ ο Έυσενκ είπε ότι οι ψυχαναλυτικές θεωρίες διαψεύδονται από πειραματικά δεδομένα. Μέχρι το τέλος του 20<sup>ού</sup> αιώνα, τμήματα ψυχολογίαςΨυχολογίας σε αμερικανικά πανεπιστήμια είχαν επιστημονικά προσανατολιστεί, περιθωριοποιώντας τη φροϋδική θεωρία και απορρίπτοντάς την ως ένα «αφυδατωμένο και νεκρό» ιστορικό τεχνούργημα<ref name=Cohen>June 2008 study by the American Psychoanalytic Association, as reported in the New York Times, "Freud Is Widely Taught at Universities, Except in the Psychology Department" by Patricia Cohen, November 25, 2007.</ref>. Εν τω μεταξύ, ωστόσο, οι ερευνητές στον αναδυόμενο τομέα της [[νευροψυχανάλυση|νευροψυχανάλυσης]] υπερασπίστηκαν κάποιες από τις ιδέες του Φρόυντ με βάση επιστημονικά κριτήρια<ref>For example, scientists have related brain structures to Freudian concepts such as libido, drives, the unconscious, and repression. The contributors to neuro-psychoanalysis include António Damásio (Damásio, A. (1994). Descartes' error: Emotion, reason, and the human brain; Damásio, A. (1996). The somatic marker hypothesis and the possible functions of the prefrontal cortex; Damásio, A. (1999). The feeling of what happens: Body and emotion in the making of consciousness; Damásio, A. (2003). Looking for Spinoza: Joy, sorrow, and the feeling brain); Eric Kandel; Joseph E. LeDoux (LeDoux, J.E. (1998). The emotional brain: The mysterious underpinnings of emotional life (Touchstone ed.). Simon & Schuster. Original work published 1996. ISBN 0-684-83659-9); Jaak Panksepp (Panksepp, J. (1998). Affective neuroscience: The foundations of human and animal emotions. New York and Oxford: Oxford University Press); Oliver Sacks (Sacks, O. (1984). A leg to stand on. New York: Summit Books/Simon and Schuster); Mark Solms (Kaplan-Solms, K., & Solms, M. (2000). Clinical studies in neuro-psychoanalysis: Introduction to a depth neuropsychology. London: Karnac Books; Solms, M., & Turnbull, O. (2002). The brain and the inner world: An introduction to the neuroscience of subjective experience. New York: Other Press); and Douglas Watt.</ref>, ενώ μελετητές των ανθρωπιστικών υποστήριξαν ότι ο Freud δεν ήταν ένας «επιστήμονας σε όλα, αλλά ... διερμηνέας»<ref name=Cohen/>.
 
=== Συμπεριφορισμός ===
Γραμμή 56:
==== Γενική Ψυχολογία====
 
Η Γενικήγενική Ψυχολογία διερευνά τις βασικές ψυχικές λειτουργίες του ατόμου, στοχεύοντας στη διαπίστωση νομοτελειών οι οποίες διέπουν λειτουργίες όπως η αντίληψη, η μάθηση, η μνήμη, η νόηση - σκέψη, καθώς και την επικοινωνία, τηντη γλώσσα, τα κίνητρα και τα συναισθήματα. Τα τελευταία χρόνια συνιστά και ανεξάρτητο κλάδο με την ονομασία Γνωστικήγνωστική Ψυχολογία. Πιο συγκεκριμένα το επιστημονικό πεδίο της Γνωστικήςγνωστικής Ψυχολογίας βασίζεται στην προσπάθεια ερμηνείας φαινομένων όπως η αντίληψη και άλλες διανοητικές διεργασίες. Η προσπάθεια αυτή έχει ως στόχο την εξήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα έρευνας για τη λειτουργία της μνήμης, της προσοχής, της αντίληψης, της αναπαράστασης της γνώσης, της σκέψης, της δημιουργικότητας και της επίλυσης προβλημάτων, όπως αναφέρθηκε. Αν υποθέσουμε ότι η νόηση έχει θεμελιώδεις δομές, η γνωστική ψυχολογίαΨυχολογία θέτει το ερώτημα πωςπώς αποκτάμε τη γνώση. Η έρευνα αναπαριστά αυτή τη διαδικασία σαν έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, στον οποίο οι πληροφορίες εισέρχονται, επεξεργάζονται και αποθηκεύονται έτσι ώστε να έχουμε άμεση πρόσβαση, όταν τις χρειαζόμαστε. Σε αυτό το σημείο είναι που ανώτερες διαδικασίες όπως η γλώσσα, η μνήμη, η σκέψη και η επίλυση προβλημάτων μετασχηματίζουν την πληροφορία σε γνώση. Η γνωστική ψυχολογίαΨυχολογία έχει συμβάλλει ζωτικά στην κατανόηση της μάθησης και έχει τεράστια εφαρμογή στην παιδικήπαιδαγωγική ψυχολογίαΨυχολογία αλλά και όχι μόνο.
 
====Πειραματική Ψυχολογία====
 
Η Πειραματικήπειραματική Ψυχολογία μελετά διάφορα ψυχικά φαινόμενα και διάφορες μορφές συμπεριφοράς χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τη μέθοδο του πειράματος. Γενική και Πειραματικήπειραματική Ψυχολογία συχνά συμπορεύονται και συνδέονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μιλούμε πια για Γενικήγενική Πειραματικήπειραματική Ψυχολογία.
 
====Βιοψυχολογία====
Ψυχοβιολογία,η Βιοψυχολογία, η νευροεπιστήμη της συμπεριφοράς (Behavioral Neuroscience). Ο κλαδοςκλάδος αυτός ήταν αρχικά γνωστός ως Φυσιολoγική ΨυχολογιαΨυχολογία (Physiological Psychology<ref>Thompson, R. F. Introduction to physiological psychology, Harper & Row Limited, 1975</ref>).
 
====Αναπτυξιακή Ψυχολογία====
 
Ο κλάδος αυτός διερευνά τις διαδικασίες εξέλιξης του ατόμου σε ότιό,τι αφορά συγκεκριμένες λειτουργίες
(π.χ εξέλιξη της νόησης) και τους παράγοντες (κληρονομικούς και περιβαλλοντικούς) που επιδρούν στις διαδικασίες αυτές από τηντη βρεφική μέχρι τη γεροντική ηλικία. Ειδικότερα η Εξελικτικήεξελικτική Ψυχολογία μελετά την αλλαγή της συμπεριφοράς στα έμβια όντα κατά τη διάρκεια της φυλογενετικής εξέλιξης του είδους. Οι εξελικτικοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου εξέλιξης μέσω της φυσικής επιλογής. Τέλος η εξελικτική ψυχολογίαΨυχολογία δίνει ιδιαίτερη σημασία στον προσαρμοστικό χαρακτήρα της συμπεριφοράς.
 
====Κοινωνική Ψυχολογία====
 
Η κοινωνική Ψυχολογία διερευνά την αλληλεπίδραση μεταξύ ατόμου και κοινωνικού περιβάλλοντος (επικοινωνία, στάσεις, προκαταλήψεις). Ο άνθρωπος δεν είναι ένα μονοδιάστατο ον και σίγουρα ποτέ δεν μπορείς να εξετάσεις ένα άτομο ανεξάρτητα από το περιβάλλον του. Βασισμένη πάνω σε αυτό το σκεπτικό η Κοινωνικήκοινωνική Ψυχολογία έρχεται για να ερευνήσει πως το κοινωνικό περιβάλλον επηρεάζει την συμπεριφορά του ατόμου, αλλά και τι είδους ψυχολογικές συνδέσεις δημιουργούνται μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας (οικογένεια, χωριό, κράτος)
 
====Ψυχολογία της Προσωπικότητας και των Ατομικών Διαφορών====
Γραμμή 82:
 
==== Αθλητική Ψυχολογία ====
Η αθλητική ψυχολογίαΨυχολογία ασχολείται με την προσπάθεια για την ερμηνεία και την περιγραφή της συμπεριφοράς και των βιωμάτων του ατόμου, που βρίσκονται υπό την επίδραση της αθλητικής δραστηριότητας. Επίσης, στόχος της είναι η διερεύνηση των ψυχολογικών διαδικασιών και της συμπεριφοράς των αθλητών πριν, στη διάρκεια και μετά τους αγώνες και η χρησιμοποίηση των συμπερασμάτων της στην καθημερινή αθλητική πράξη.<ref>Δρ Αναστάσιος Β. Σταλίκας, Εφαρμοσμένη Αθλητική Ψυχολογία, Αθήνα 1995, σελ. 20-21.</ref>
 
==== Παιδαγωγική και κυρίως Σχολική Ψυχολογία ====
 
Η Παιδαγωγικήπαιδαγωγική και η Σχολικήσχολική Ψυχολογία ασχολούνται με ζητήματα μάθησης, αγωγής και σχέσεων στο πλαίσιο της μάθησης και της λειτουργίας του σχολείου.
 
==== Κλινική Ψυχολογία ====
 
Η Κλινικήκλινική Ψυχολογία ασχολείται διαγνωστικά με την ψυχοπαθολογία και παρεμβατικά με την αντιμετώπιση / θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Η Κλινικήκλινική Ψυχολογία είναι αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στην στερεότυπη εικόνα του ψυχολογουψυχολόγου - ψυχοθεραπευτή. Το κεντρικό θέμα της Κλινικήςκλινικής Ψυχολογίας είναι η παρατήρηση, η επεξεργασία και η αλλαγή της αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Ουσιαστικά δηλαδή ο κλινικός ψυχολόγος προσπαθεί να βοηθήσει άτομα με ψυχικές διαταραχές.
Ο ορισμός του τι είναι η αποκλίνουσα συμπεριφορά και τι όχι είναι φυσικά δύσκολος και ακόμη και σήμερα υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις για το θέμα. Αλλά σε γενικές γραμμές οι κλινικοί ψυχολόγοι ανά το παγκόσμιο βαδίζουν σύμφωνα με διεθνή εγχειρίδια για την αποκλίνουσα συμπεριφορά, όπως του Αμερικανικού Συνδέσμου Ψυχολογίας (APA) ή το αντίστοιχο εγχειρίδιο του [[Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας|Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας]] (WHO), το ICD, τα οποία προσπαθούν να δώσουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για την διάγνωση. Η κλινική ψυχολογίαΨυχολογία είναι κυρίως εφαρμοσμένος κλάδος της ψυχολογίαςΨυχολογίας (εφαρμόζει την ψυχολογική γνώση πάνω στον γενικό πληθυσμό), χωρίς όμως να αποκλείεται και μία ερευνητική καριέρα πάνω στον κλάδο αυτό.
 
==== Οργανωτική/Οργανωσιακή Ψυχολογία ή Ψυχολογία της Εργασίας ====