Λαογραφία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 94.64.58.142 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρήστ... |
||
Γραμμή 1:
Ως '''λαογραφία''' ορίζεται εκείνη η [[επιστήμη]] που ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις του [[λαός|λαϊκού]] [[πολιτισμός|πολιτισμού]]. Εξετάζει, καταγράφει και ταξινομεί όλα όσα ένας λαός κατά παράδοση λέγει, ενεργεί και πράττει σε συλλογικό επίπεδο. Το περιεχόμενο των θεμάτων της αποτελεί εκδήλωση της ψυχικής και κοινωνικής ζωής του λαού σε τοπικό ή [[Έθνος (κοινωνιολογία)|εθνικό]] επίπεδο και συνεπώς ποικίλει. Κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ως αντικείμενο έρευνας της λαογραφικής επιστήμης, αφορούν στον υλικό βίο και την λαϊκή δημιουργία (οίκος και αυλή, [[τροφές]] και [[ποτά]], [[ένδυση|ενδύματα]] και [[καλλωπισμός]], [[λαϊκές τέχνες|λαϊκές]] [[τέχνες]]), στον πνευματικό βίο ([[λατρεία]], [[θρησκεία|θρησκευτική]] ζωή, δημώδης [[μετεωρολογία]], [[χλωρίδα|φυτά]], [[πανίδα|ζώα]], [[μύθος|μύθοι]], [[παράδοση|παραδόσεις]], [[παροιμία|παροιμίες]], [[αίνιγμα|αινίγματα]], [[λαϊκό θέατρο|λαϊκό]] [[θέατρο]] κ.α.) και στον [[Κοινωνία|κοινωνικό]] βίο (καθημερινά [[έθιμα]], [[παιχνίδι|παιχνίδια]], [[σχολείο|σχολική]] ζωή κ.α.).
Ως λαογραφία έχει αποδοθεί στα ελληνικά ο διεθνώς καθιερωμένος [[Αγγλική γλώσσα|αγγλοσαξονικός]] όρος folklore, που σημαίνει τη γνώση που έχει ο λαός. Στη [[Γερμανία]] επικράτησε ο όρος volkskunde, που σημαίνει τη γνώση για το λαό. Η αγγλοσαξονική θεώρηση θέτει ως αντικείμενο της λαογραφικής σπουδής τις παραδοσιακές εκδηλώσεις του λαϊκού βίου και συγκεκριμένα, την προφορική [[λογοτεχνία]]. Αντίθετα, η Γερμανική Λαογραφική Σχολή θέτει στο κέντρο του [[επιστήμη|επιστημονικού]] ενδιαφέροντός της όχι τις εκδηλώσεις αλλά το ίδιο το λαϊκό βίο συνολικά και συνακόλουθα το φορέα του, τον λαό, αναζητώντας μέσα από τις εκδηλώσεις του πολιτισμικού του βίου τον εντοπισμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του.
== Το αντικείμενο της λαογραφίας ==
Ένας αποδεκτός ορισμός της λαογραφίας είναι ότι η [[επιστήμη]] αυτή μελετά τον παραδοσιακό ή όπως συχνά αναφέρεται τον λαϊκό πολιτισμό. Από τον 19ο αιώνα, οπότε και τέθηκαν οι θεωρητικές και μεθοδολογικές βάσεις της επιστήμης της λαογραφίας, και έως τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα, ο παραδοσιακός πολιτισμός θεωρείτο ένα στατικό και ακίνητο σώμα στοιχείων του πολιτισμού, τα οποία ανάγονται σε προγενέστερες μορφές της κοινωνικής εξέλιξης. Πρόκειται για στοιχεία πολιτισμού τα οποία επιβιώνουν στο περιθώριο του σύγχρονου βιομηχανικού πολιτισμού. Οι επιβιώσεις αυτές, που θεωρούνταν ότι έμεναν αναλλοίωτες στον χρόνο και ανεπηρέαστες από τις σύγχρονες μορφές κοινωνικής οργάνωσης, αναζητήθηκαν στον αγροτικό χώρο.
Τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο, έχει επικρατήσει στον χώρο των λαογράφων μια διαφορετική θεώρηση σε ό,τι αφορά στον παραδοσιακό πολιτισμό. Αναγνωρίζεται πλέον ότι τα στοιχεία του πολιτισμού διαμορφώνονται και μεταλλάσσονται όντας σε άμεση επικοινωνία και αλληλεπίδραση με τις άλλες σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Στο πλαίσιο των νέων αυτών προσεγγίσεων υποστηρίζεται ότι ο παραδοσιακός πολιτισμός δεν είναι στατικός αλλά δυναμικός και επομένως τα στοιχεία του δεν επιβιώνουν απλώς στο περιθώριο της σύγχρονης κοινωνίας αλλά μεταλλάσσονται.
== Μέθοδοι έρευνας και καταγραφής ==
Η λαογραφία ως μέθοδος μελέτης τυπικά εμπλέκεται με μικρές ομάδες ανθρώπων, τις οποίες εξετάζει στο φυσικό τους περιβάλλον με τον ίδιο περίπου τρόπο που το κάνει και η [[Εθνογραφία]]. Τα ήθη, τα έθιμα, τα λαϊκά δρώμενα εν γένει συνθέτουν μια ομάδα παραμέτρων που αναδεικνύει λεπτομερειακά την εικόνα ενός τόπου και την πολιτιστική του κληρονομιά. Οι λαογραφικές αφηγήσεις είναι λεπτομερειακές, καθώς η λεπτομέρεια σε τοπικό επίπεδο έχει ιδιαίτερη σημασία για την σύνθεση της τοπικής ιστορίας, και την ίδια στιγμή ερμηνευτικές, καθώς βοηθούν στην κατανόηση της συμπεριφοράς μιας ιδιαίτερης κοινωνίας, κυρίως σε τοπικό επίπεδο.
| |||