Κυρά της Ρω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Konpplxs (συζήτηση | συνεισφορές)
γλωσσικά, γραμματικά
Γραμμή 10:
Το [[1927]], εγκαταστάθηκαν στη Ρω μόνιμα ο Κώστας και η Δέσποινα Αχλαδιώτου για να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία, εντελώς μόνοι τους μέχρι το [[1940]]. Τη χρονιά εκείνη όμως αρρώστησε βαριά ο Κώστας Αχλαδιώτης. Η φωτιά που άναψε η γυναίκα του για να ειδοποιήσει με σινιάλα καπνού τους κατοίκους του Καστελλόριζου και τους παραπλέοντες ψαράδες δεν έγινε εγκαίρως αντιληπτή. Ο σύζυγός της άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε μια ψαρόβαρκα που τον είχε παραλάβει καθυστερημένα για να τον μεταφέρει στο γιατρό του Καστελόριζου.
 
Η κυρά της Ρω φρόντισε μόνη της για την ταφή του συντρόφου της. Έπειτα, γύρισε πάλι στη Ρω, αυτή τη φορά με τη γριά μητέρα της, όπου πέρασε τα χρόνια της [[Κατοχή|κατοχής]]. Εκεί θα προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με "«δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά"», όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Άγγλους τηστη συνθηκολόγηση της [[Ιταλία|Ιταλίας]], το [[1943]], ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στονα πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς.
 
[[Αρχείο:Επίσκεψη ΑΝΥΠΕΞ κ. Δ. Δρούτσα στη Ρω (4878358577).jpg|thumb|170px|Ο τάφος της Κυράς της Ρω.]]
 
Μετά το τέλος του [[ΒΠΠ|Β' Παγκόσμιου Πόλεμου]], τα [[Δωδεκάνησα]] και μαζί μ' αυτά και το Καστελόριζο και όλες οι παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, σύμφωνα με τη [[Συνθήκη των Παρισίων (1947)|Συνθήκη των Παρισίων]] της [[10 Φεβρουαρίου|10ης Φεβρουαρίου]] [[1947]], περιήλθαν στην [[Ελλάδα]]. Η μοίρα της Ρω ήταν λοιπόν αναπόσπαστα συνδεδεμένη μ' αυτήαυτήν του Καστελόριζου.
 
Στις [[13 Σεπτεμβρίου]] [[1943]], για πρώτη φορά Ελληνικό αντιτορπιλικό, το «Παύλος Κουντουριώτης», κατέπλευσε στο Καστελόριζο, όπου βομβαρδίστηκε μέχρι τις [[19 Νοεμβρίου]] [[1943]] από Γερμανικά [[στούκας]]. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν πάλι να φύγουν με συμμαχικά πλοία είτε προς [[Κύπρος|Κύπρο]] είτε προς τις μικρασιατικές ακτές. Ωστόσο, η Κυρά της Ρω παρέμεινε στο νησί να υψώνει κάθε πρωί την Ελληνική σημαία, προσφέροντας τη βοήθεια της σε Ιερολοχίτες που βρήκαν καταφύγιο εκεί. Με τη λήξη του πολέμου, ορισμένοι κάτοικοι επέστρεψαν στο Καστελόριζο κατά ομάδες.
 
Οι περιπέτειες για την Κυρά της Ρω δεν τελείωσαν με την απελευθέρωση. Τον Αύγουστο του [[1975]], ο Τούρκος δημοσιογράφος [[Ομάρ Κασάρ]] και δύο ακόμα άτομα, παρακολουθώντας τη Ρω και εκμεταλλευόμενοι την ολιγοήμερη απουσία της Δέσποινας Αχλαδιώτου για λόγους υγείας, αποβιβάστηκαν εκεί και τοποθέτησαν πάνω σ' ένα κοντάρι 4 μέτρων τη σημαία τους. Η Κυρά της Ρω την κατέβασε αμέσως, όταν γύρισε. Στις [[1 Σεπτεμβρίου]] [[1975]], κατάπλευσε στο Καστελόριζο το ανθυποβρυχιακό σκάφος "«Γ. Πεζόπουλος"» για συμπαράσταση στην κυρά της Ρω. Όμως δεύτερη [[τουρκική σημαία]] τοποθετήθηκε αυτή τη φορά στη νήσο [[Στρογγυλή Μεγίστης|Στρογγυλή]] απέναντι στα νότια του Καστελόριζου.
 
==Παραπομπές==