Φρανθίσκο Φράνκο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 62:
==Καριέρα πριν τον Ισπανικό Εμφύλιο==
Γεννήθηκε ως Φρανθίσκο Παουλίνο Ερμενεχίλντο Τεόδουλο Φράνκο Βααμόντε στο [[Φερρόλ]] ([[Λα Κορούνια]]). Ήταν γιος αξιωματικού του Ναυτικού, που είχε παρατήσει την οικογένειά του. Η μητέρα του τον πίεσε να ακολουθήσει τη ναυτική καριέρα ως αποκατάσταση του γοήτρου της οικογένειας, αλλά από έλλειψη θέσεων στη Ναυτική Ακαδημία τελικά τον δέχτηκαν στο Στρατό Ξηράς. Το [[1910]] αποφοίτησε από τη στρατιωτική ακαδημία του Πεζικού στο [[Τολέδο]], 251ος ανάμεσα σε 312 μαθητές. Υπηρέτησε στην Ισπανική Λεγεώνα των Ξένων, που θεωρούνταν το πλέον αξιόμαχο σώμα, γιατί πολεμούσε αδιάκοπα τους επαναστατημένους [[Άραβες]] της περιοχής. Σε ηλικία 23 ετών και λόγω των ανδραγαθημάτων του στον πόλεμο
Το 1931 αποφασίζεται με δημοψήφισμα η αποπομπή του βασιλιά Αλφόνσο XIII και ακολουθεί η εγκαθίδρυση της 2ης Ισπανικής Δημοκρατίας, στην οποία υπερισχύουν οι κεντροαριστεροί. Ο φόβος των πολιτικών απέναντι στους στρατιωτικούς, που επί χρόνια είχαν επέμβει με πραξικοπήματα στην πολιτική ζωή του τόπου, δημιουργεί δυσπιστία στο πρόσωπο του αρχαιότερου στρατηγού, Χουάν Σανχούρχο, ο οποίος μετατίθεται στην ηγεσία των τελωνοφυλάκων και εκτός του στρατού. Στη συνέχεια, ο τότε πρωθυπουργός, [[Μανουέλ Αθάνια]], δημιουργεί ένα σύστημα πρόωρων αποχωρήσεων από το στράτευμα, στοχεύοντας κυρίως στους περί τον Σανχούρχο αξιωματικούς. To 1932 ο Σανχούρχο, δυσαρεστημένος, οργανώνει πραξικόπημα με τη βοήθεια του πλέον δραστήριου νεότερου στρατηγού, Εμίλιο Μόλα, ηγέτη του στρατιωτικού σκέλους του Καρλιστικού Κινήματος, ο οποίος εξελίσσεται σε οργανωτή με το γενικό πρόσταγμα. Ο Φράνκο καλείται να συμμετάσχει, αλλά αρνείται, γιατί βρίσκει το όλο σχέδιο επιπόλαιο. Το πραξικόπημα αποτυγχάνει παταγωδώς και ο Σανχούρχο εξορίζεται στην [[Πορτογαλία]], ενώ ο Μόλα μετατίθεται στη φρουρά της [[Ναβάρρα]]. Στη συνέχεια η κυβέρνηση συζητά την [[Εθνική αυτοδιάθεση|αυτοδιάθεση]] των Καταλανών και των Βάσκων. Οι περισσότεροι στρατιωτικοί ηγέτες αντιτίθενται στη διάσπαση της Ισπανίας, ο Φράνκο παίρνει την πρωτοβουλία να στείλει σχετική επιστολή στη Βουλή. Στις αρχές του 1933 ο [[Μανουέλ Αθάνια|Αθάνια]] τον μεταθέτει δυσμενώς στις [[Βαλεαρίδες Νήσοι|Βαλεαρίδες Νήσους]] ως Γενικό Διοικητή, ουσιαστικά για να τον απομακρύνει από τη Μαδρίτη. Μετά το θρίαμβο της κεντροδεξιάς στις νέες εκλογές το 1933, προβιβάστηκε σε στρατηγό τριών αστέρων, το [[1934]], παραμένοντας στις Βαλεαρίδες. Ήταν συμπτωματικά στη [[Μαδρίτη]] όταν έγινε η εργατική εξέγερση στην [[Αστούριας]], όπου και στάλθηκε από το Υπουργείο Πολέμου για να καθοδηγήσει τις επιχειρήσεις καταστολής της εξέγερσης, συμβουλεύοντας τον Υπουργό, Διέγο Ιδάλγο, αν και αρχηγός του Επιτελείου ήταν ο στρατηγός Μασκελέτ.
| |||