Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Ανρί Σαιν-Σιμόν''' [''Κλώντ'' ''Ανρί ντε Ρουβρουά, κόμης του Σαιν-Σιμόν'' - πλήρης απόδοση από τα [[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]] του Claude Henri de Rouvroy, comte de Saint-Simon] υπήρξε σημαίνουσα μορφή των γαλλικών γραμμάτων του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στο [[Παρίσι]] στις [[17 Οκτωβρίου]] [[1760]]. Απεβίωσε, στην ίδια πόλη, στις [[19 Μαΐου]] [[1825]]. Tο έργο του εγγράφεται στη συνέχεια του Εγκυκλοπαιδισμού, «φέρει τα σημάδια» της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]], της Ναπολεόντειας Αυτοκρατορίας, της [[Παλινόρθωση των Βουρβόνων|Παλινόρθωσης]] και τροφοδοτεί πολλά φιλοσοφικά - πολιτικά ρευμάτα ([[Φιλελευθερισμός]], [[Σαιν-σιμονισμός]], [[Θετικισμός]], [[Σοσιαλισμός]], [[Αναρχισμός]], [[Κομμουνισμός]]).Μέσα από τα έργα του [[Καρλ Μαρξ|Μάρξ]] και του Ντυρκέμ, έμεινε γνωστός στην σύγχρονη ιστορία της σκέψης είτε ως ένας εκ των ουτοπικών«ουτοπιστών προδρόμων »του «επιστημονικού σοσιαλισμού», είτε ως ένας εκ των θεμελιωτών της γαλλικής [[Κοινωνιολογία|Κοινωνιολογίας]].
 
==Ζωή, ιδεολογία και πολιτική παρακαταθήκη==
ΟΓόνος Σαιν-Σιμόν γεννήθηκε στο [[Παρίσι]] το 1760, γόνοςπολυμελούς αριστοκρατικής οικογένειας. Σε ηλικία 17 ετών στρατεύθηκε και πολέμησε στον πόλεμο της [[Αμερικανική Επανάσταση|Αμερικανικής Ανεξαρτησίας]] ως έφεδρος αξιωματικός. Από τη νεότητά του ακόμα χαρακτηριζόταν από το πάθος του για διάκριση. ΟΛέγεται μάλιστα πως ο προσωπικός του υπηρέτης είχε εντολή να τον ξυπνάει κάθε πρωί με τη φράση: ''Θυμηθείτε, κύριε Κόμη, πως έχετε σπουδαία πράγματα να κάνετε''.
 
Στη διάρκεια της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]] και την περίοδο της Τρομοκρατίας που ακολούθησε, η οικογένειά του καταδιώχθηκε και καταστράφηκε οικονομικά. Ο ξεπεσμένος πλέον κόμης συνελήφθη και φυλακίστηκε στο κάστρο ''Λουξεμβούργο''. Παρόλα αυτά κατάφερε στη συνέχεια να κάνει αξιόλογη περιουσία εμπλεκόμενος στην αγορά και πώληση ακινήτων, την οποία όμως κατασπατάλησε λίγα χρόνια αργότερα. Αυτό τον οδήγησε να περάσει το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής του δανειζόμενος από φίλους του, τους οποίους σπάνια εξοφλούσε. Οι φίλοι του, ανάμεσά τους τραπεζίτες και επιστήμονες, πίστευαν με τρόπο φανατικό στην ιδιοφυΐα του και τον συνέδραμαν στις αναρίθμητες δυσκολίες του.