Αποσάθρωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6124189 από τον 188.73.193.178 (Συζήτηση) |
επαναφορά |
||
Γραμμή 2:
[[Αρχείο:Timna 2.jpg|thumb|Πέτρωμα αλλοιωμένο από αιολική διάβρωση (Βουνά Εϊλάτ, [[Ισραήλ]])]]
Με τον όρο '''αποσάθρωση''' εννοούμε
== Αιολική αποσάθρωση ==
Κατά κανόνα οι άνεμοι θεωρούνται ρεύματα τα οποία κινούνται από σημεία με υψηλότερη πίεση της ατμόσφαιρας προς σημεία με χαμηλότερη, με κινήσεις εν μέρει παράλληλες προς την επιφάνεια της Γης, η ροή τους όμως είναι συχνά ανώμαλη, με ρεύματα ανοδικά και καθοδικά, με περιδινήσεις και απότομες αλλαγές διεύθυνσης εξαιτίας στιγμιαίων τοπικών συνθηκών. Σε τέτοιες συνθήκες οι άνεμοι αποκτούν ορισμένη ποσότητα [[ενέργεια]]ς, με την οποία αποσπούν και μεταφέρουν σκόνη και κόκκους άμμου, από σημεία όπου άλλες φυσικές και χημικές επιδράσεις έχουν προκαλέσει τη γένεση τους. Οι άνεμοι μερικές φορές απογυμνώνουν τα πετρώματα σε μεγάλες εκτάσεις (και αυτό συμβαίνει στην περίπτωση των ερήμων) οπότε δεν απομένουν παρά μόνο γυμνοί βράχοι (λιθώδεις θίνες, τα ''hammad'' της [[Σαχάρα]]ς) ή χαλίκια αρκετά βαριά- αυτά που δεν μπορούν να μεταφερθούν, σχηματίζουν τα ρεγκ (όρος που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα για τις ερημικές περιοχές της Σαχάρας). Αυτή η δράση ανύψωσης, μεταφοράς και κύλισης πάνω στην
Τα λεπτά υλικά που μεταφέρονται με τον άνεμο αποτελούν ισχυρό παράγοντα απόξεσης, ικανό να λειαίνει, να χαράζει και να τρυπά ακόμη και τα πιο σκληρά πετρώματα, δημιουργώντας έτσι ιδιαίτερους τύπους αποσαθρωτικών μορφών που χαρακτηρίζουν την α.δ.• αυτό το φαινόμενο αποσάθρωσης ονομάζεται απορρίνιση. Οι μορφές που αποκτούν τα πετρώματα με την αιολική απορρίνιση είναι συνήθως αρκετά χαρακτηριστικές στις λεπτομέρειες, ελάχιστα όμως στο σύνολο τους. Τα ανθεκτικότερα τμήματα των πετρωμάτων, πάνω στα οποία δρα σε μικρότερο βαθμό η απορρίνιση, καταλήγουν να προεξέχουν πάνω από τα λιγότερο ανθεκτικά, στα οποία σχηματίζονται κοιλότητες• έτσι προκύπτει μια χαρακτηριστική αιολική σμίλευση, σε σχήματα κυψελίδων, μικρών θυλάκων και κυπέλλων, δικτυωτών, δαιδάλων κ.ά. Χαρακτηριστικοί επίσης είναι οι λεγόμενοι Grande, βραχώδεις προεξοχές σε σχήμα χοντρής πλάκας πάνω στην κορυφή λεπτού στηρίγματος. Οι μύκητες σχηματίζονται από τη αποσαθρωτική ενέργεια του βαρύτερου υλικού, που το μετακινεί ο άνεμος χαμηλά, σχεδόν αγγίζοντας την επιφάνεια του εδάφους. Η ενέργεια αυτή του βαρύτερου υλικού είναι μεγαλύτερη σε σύγκριση με την ασθενέστερη δράση του λεπτότερου υλικού, που μεταφέρεται αιωρούμενο.
Στα κρυσταλλοσχιστώδη πετρώματα, που είναι πιο λεπτοκοκκώδη, εμφανίζεται μια τυπική στιλπνότητα, η οποία ονομάζεται ''βερνίκι της ερήμου''. Με τις περιδινήσεις του αέρα ενίοτε δημιουργούνται στο έδαφος κυλινδρικοί ή κωνοειδείς λάκκοι με κατακόρυφο άξονα, όμοιοι με τις χύτρες που σχηματίζει η διαλυτική ενέργεια των νερών. Όμως η δράση του ανέμου δεν εκδηλώνεται μόνο πάνω στα ακίνητα πετρώματα, αλλά και αρκετά συχνά πάνω στα χαλίκια, που αποκτούν εντυπωσιακά σχήματα, ως αποτέλεσμα της απορρίνισης• τα [[Μετέωρα]] αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του φαινομένου της αιολικής διάβρωσης στην Ελλάδα. Η ενέργεια του ανέμου πάνω στους κροκαλοπαγείς σχηματισμούς της περιοχής είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των βραχωδών εξάρσεων σε ποικίλα σχήματα: Bieber, πύργων, πυραμίδων, [[τράπεζα (γεωλογία)|τραπεζών]] κλπ.
== Παγκόσμια εξίσωση απώλειας εδάφους ==
| |||