Απόγονος της μεγάλης φαναριώτικης οικογένειας των Μάνων με καταγωγή από την [[Καστοριά]], γιος του [[Κωνσταντίνος Μάνος του Δημητρίου(λόγιος)|Κωνσταντίνου Μάνου]] και της Σεβαστείας [[Ιάκωβος Αργυρόπουλος|Ιακώβου]] Αργυροπούλου. Το [[1862]] συμμετείχε στην επανάσταση κατά του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] στο [[Ναύπλιο]] και το [[1866]] τραυματίσθηκε στη [[Κρήτη]], στη περιοχή Βαφέ, πολεμώντας εναντίον των Τούρκων. Συνελήφθη όμως αιχμάλωτος και μεταφέρθηκε στη [[Κωνσταντινούπολη]] όπου παρέμεινε για δύο χρόνια φυλακισμένος. Όταν επέστρεψε επανήλθε στις στρατιωτικές τάξεις και από το 1886 μέχρι το 1894 διετέλεσε Διοικητής της [[Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων|Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων]]. Στον [[Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897|Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897]] είχε αναλάβει ως συνταγματάρχης την αρχηγία της Στρατιάς της Ηπείρου. Σύζυγός του υπήρξε η Ρωξάνη [[Πέτρος Κ. Μαυρομιχάλης (βουλευτής Οιτύλου 1847)|Πέτρου]] Μαυρομιχάλη, της οικογενείας των Μαυρομιχαλαίων, εγγονή του [[Κυριακούλης Μαυρομιχάλης|Κυριακούλη Μαυρομιχάλη]], αγωνιστή του 1821.
Γιοί του ήταν οι [[Κωνσταντίνος Μάνος (ποιητής)|Κωνσταντίνος Μάνος]] και [[Πέτρος Μάνος]], ενώ εγγονές του η [[Ασπασία Μάνου]] και η [[Ραλλού Μάνου]].
