Μολούκες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Μολούκες''' (''Maluku'') είναι [[αρχιπέλαγος]] στην [[Ινδονησία]]. Γεωγραφικά βρίσκονται ανάμεσα στο [[Σουλαουέζι]], τη [[Νέα Γουινέα]] και το [[Τιμόρ]]. Τα νησιά είναι επίσης γνωστά στους Ευρωπαίους και τουςστους Κινέζους ως νησιά των [[Μπαχαρικό|μπαχαρικών]], αν και η ονομασία χρησιμοποιείται και για άλλα νησιά.

Τα νησιά, όταν ανεξαρτητοποιήθηκε η Ινδονησία, υπάγονταν σε μία ενιαία επαρχία, την επαρχία Μολούκες. Το 1999 χωρίστηκε σε δύο επαρχίες, τις Βόρειες Μολούκες που περιλάμβανε τα νησιά ανάμεσα στο [[Μοροτάι]] και τις [[νησιά Σούλα|νήσους Σούλα]] και [[Όμπι]], ενώ το [[νησιωτικό τόξο]] από την [[Μπούρου]] και το Σεράμ μέχρι το [[Ουέταρ]] και τα [[νησιά Άρου]] παρέμεινε στην επαρχία Μολούκες. Οι βόρειες Μολούκες κατοικούνται κυρίως από μουσουλμάνους και έχουν πρωτεύουσα την [[Τερνάτε]] και οι Μολούκες από χριστιανούς και έχουν πρωτεύουσα την Αμπόν. Το 1999 ξέσπασε θρησκευτική διαμάχη ανάμεσα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους η οποία στοίχισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους και ώθησε πολλούς στην μετεγκατάσταση. Η διαμάχη έληξε το 2003.

Οι Μολούκες καλύπτουν έκταση 850.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων εκ των οποίων πάνω από 90% είναι θάλασσα.<ref name="MONK">{{cite book |last=Monk |first=K.A. |coauthors=Fretes, Y., Reksodiharjo-Lilley, G. |title=The Ecology of Nusa Tenggara and Maluku |publisher=Periplus Editions Ltd. |year=1996 |page=6, 9|location=Hong Kong |isbn=962-593-076-0}}</ref> Το αρχιπέλαγος αποτελείται από 1.027 νησιά. Τα μεγαλύτερα από αυτά, η [[Χαλμαχέρα]], το [[Σεράμ]], το [[Μπούρου]] και το [[Ουέταρ]] είναι αραιοκατοικημένα, ενώ τα πιο ανεπτυγμένα [[Άμπον|Αμπόν]] και [[Τερνάτε]] είναι μικρά.<ref name="MONK"/> Τα νησιά είναι κυρίως ορεινά και δασώδη. Τα [[νησιά Ταριμπάρ]] είναι ξηρά και λοφώδη, ενώ τα [[νησιά Άρου]] είναι επίπεδα και βαλτώδη. Η ψηλότερη κορυφή είναι η Μπινάιγια στο Σεράμ, με ύψος 3.027 μέτρα. Κάποια από αυτά, όπως η Τερνάτε, είναι οι κορυφές ηφαίστειων που αναδύονται από τη θάλασσα και οι οικισμοί είναι στα παράλια. Τα τελευταία 500 χρόνια έχουν λάβει χώρα 70 ισχυρές εκρήξεις, ενώ οι [[σεισμός|σεισμοί]] είναι κοινοί.<ref name=LP818-819>{{Cite book| last =Witton | first =Patrick | title =Indonesia | publisher =Lonely Planet | year =2003 | location =Melbourne | page =818| isbn=1-74059-154-2 }}</ref>

Η γεωλογία των Μολούκων έχει αρκετά κοινή ιστορία, χαρακτηριστικά και διαδικασίες με τη γειτονική περιοχή Νούσα Τενγκάρα ([[Μικρές Σούνδες]]). Η γεωλογία αυτών των περιοχών μελετάται από την αποικιοκρατία, όμως ο γεωλογικός σχηματισμός και η εξέλιξη δεν είναι πλήρως κατανοητά και οι θεωρίες για την εξέλιξη των νήσων έχουν αλλάξει εκτενώς τις πρόσφατες δεκαετίες.<ref name="MONK"/> Οι Μολούκες αποτελούν μία από τις πιο περίπλοκες γεωλογικά περιοχές του κόσμου,<ref name="MONK"/> ως αποτέλεσμα της θέσης τους, στο σημείο επαφής τεσσάρων πλακών και δύο ηπείρων.

Το εμπόριο μπαχαρικών από τις Μολούκες διεξάγεται τουλάχιστον από τη τρίτη χιλιετία π.Χ., όταν κατασκευάστηκαν αξιόπλοα πλοία, ικανά για μεγάλα και συχνά ταξίδια. Επίσης, διαδόθηκαν στις Μολούκες η αγγειοπλαστική και η γεωργία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι το γαρίφαλο χρησιμοποιούταν στην [[Μεσοποταμία]] από το 17ο αιώνα π.Χ. και πως στην 2η χιλιετία π.Χ. στη Μεσόγειο είχε φτάσει και μοσχοκάρυδο. Σημαντικό ήταν το εμπόριο μπαχαρικών μεταξύ Κίνας και Μολούκων. Οι Μολούκες αναφέρονται σε αρχεία της [[δυναστεία Τανγκ|δυναστείας Τανγκ]]. Το 12ο αιώνα το εμπόριο μπαχαρικών ελεγχόταν από την [[Ιάβα]] και σταδιακά ο έλεγχος αυτός αυξανόταν τόσο ώστε το 14ο αιώνα οι Κινέζοι να αγοράζουν μπαχαρικά από την Ιάβα και όχι από τις Μολούκες. Το 14ο αιώνα στις Μολούκες διαδόθηκε ο [[Ισλαμισμός]].<ref name="RFEllen2003"/>

| last =Ricklefs | first =M.C. | authorlink = | coauthors = | title =A History of Modern Indonesia Since c.1300, 2nd Edition | publisher =MacMillan | year =1991 | location =London | page =26 | url = | doi = | isbn = 0-333-57689-6 }}</ref> Υπολογίζεται ότι μέχρι το 1590 στις Μολούκες ζούσαν 60.000 χριστιανοί.<ref name="Ricklefs05"/> Παρά το γεγονός ότι οι Πορτογάλοι ήλεγχανέλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος του εμπορείουεμπορίου μπαχαρικών εκμεταλλευόμενοι την αντιπαλότητα των βασιλείων της Τερνάτε και του Τιντόρε, εμπόριο γινόταν και από μουσουλμάνους εμπόρους.<ref name="HistoryFood05">{{cite book|author = J. Pilcher |title = Food In World History |page = 29-31 |publisher = Routledge |year = 2005 |isbn= 9780415311465 |url = http://books.google.gr/books?id=lbEVK2DSu3AC}}</ref> Το 1522 έκτισανέχτισαν ένα οχυρό στη Τερνάτε, ενώ οι βασιλείς τους Τιντόρε εκμεταλλεύτηκαν το διάπλου της Γης από [[Μαγγελάνος|Μαγγελάνο]] το 1521 ώστε να συμμαχήσουν με τους Ισπανούς, χωρίς σημαντικές επιπτώσεις εκείνη τητην περίοδο.<ref name="Ricklefs05">{{cite book|title = A History of Modern Indonesia Since c. 1200 |author = M. Ricklefs |publisher = Stanford University Press |publication =3η |year = 2005 |url = http://books.google.gr/books?id=0GrWCmZoEBMC |isbn = 9780804744805 |pages = 28 }}</ref> Πέρα από τητην Τερνάτε και το Τιντόρε, το 16ο αιώνα κεντρικός εμπορικός κόμβος στις Μολούκες ήταν το [[Γκορόνγκ]], νοτιοανατολικά του Σεράμ, με αποτέλεσμα οι Πορτογάλοι να ονομάσουν τα νησιά των νότιων Μολούκων σύμφωνα με τα ονόματα που τους είχαν δώσει οι κάτοικοι του Γκορόνγκ.<ref name="RFEllen2003">{{cite book|title=On the Edge of the Banda Zone: Past and Present in the Social Organization of a Moluccan Trading Network |author = R. F. Ellen |publisher = University of Hawaii Press |year =2003 |pages = 3-5, 71 |isbn = 0824826760 |url = http://books.google.gr/books?id=fZBqty18GK4C}}</ref> Το 1570 οι κάτοικοι της Τερνάτε εξέβαλαν τους Πορτογάλους, οι οποίοι άρχισαν να χρησιμοποιούν το νησί Αμπόν για τις συναλλαγές τους.<ref name="Ricklefs05"/> Το 17ο αιώνα οι τρεις σημαντικοί εμπορικοί σταθμοί στις Μολούκες ήταν τα νησιά [[Τερνάτε]]/[[Τιντόρε]], [[Αμπόν]] και [[νήσοι Μπάντα]], τα οποία έλεγχαν το εμπόριο μοσχοκάρυδου και γαρίφαλου και ήταν οι πυλώνες της αποικιοκρατικής οικονομίας της περιοχής.

Η δύναμη των Πορτογάλων άρχισε να μειώνεται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα με αποτέλεσμα για το εμπόριο μπαχαρικών να ενδιαφερθούν άλλα έθνη, όπως η Μαλαισία, η Ιάβα, η Ισπανία, η Αγγλία και η Ολλανδία.<ref name="HistoryFood05"/> Ενώ η παρουσία Βρετανών και Ισπανών ήταν μικρή, οι Ολλανδοί ήταν οι κύριοι διεκδικητές του εμπορίου. Το πρώτο Ολλανδικό πλοίο έφτασε στην Ινδονησία το 1596 και σύντομα ακολούθησαν και άλλα. Οι Ολλανδοί, για να αυξήσουν την επιρροή τους στη περιοχή, ίδρυσαν το 1602 την [[Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών|εταιρία Ανατολικών Ινδιών]] που έμεινε γνωστή ως VOC. Ταυτόχρονα αυξήθηκε η παρουσία Ισπανών και Άγγλων στη περιοχή. To 1605 και 1606 οι Ολλανδοί κατέλαβαν από τους Πορτογάλους την Τερνάτε και την Αμπόν, ενώ οι Ισπανοί κατέλαβαν το 1606 μετά τητην Τερνάτε και το Τιντόρε. Η [[Ισπανία]] ήταν παρούσα στην περιοχή μέχρι το 1663, όταν αποτραβήχτηκε στις [[Φιλιππίνες]].<ref>{{cite book|title = The History of Indonesia |author = Steven Drakeley |publisher = ABC-CLIO |year = 2005 |pages = 26, 27 |isbn = 0313014655 |url = http://books.google.gr/books?id=lLx67Gbe--8C }}</ref> Το 1609 ιδρύθηκε από τους Ολλανδούς ένα γραφείο Γενικού Κυβερνήτη στην Αμπόν, ο οποίος ελέγχοντανελεγχόταν από ένα συμβούλιο, όμως επειδή η Αμπόν ήταν μακριά από τις κύριες εμπορικές διαδρομές, το γραφείο μεταφέρθηκε στηνστη Μπατάβια, σημερινή [[Τζακάρτα]], στην δυτική Ιάβα. Εκτός από τους Ολλανδούς, για το εμπόριο μπαχαρικών ενδιαφέρονταν έντονα και οι Άγγλοι, από τη στιγμή που ο [[Φράνσις Ντρέικ]] κατά τη διάρκεια του διάπλου της Γης αγκυροβόλησε στηστην Τερνάτε το 1578 και γύρισε με ένα μεγάλο φορτίο γαρίφαλων. Οι πρώτες προσπάθειες ενεργούς ανάμειξης των Βρετανών στο εμπόριο μπαχαρικών ξεκίνησαν το 1591 και το 1604 η (Βρετανική) Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών έφτασε στις Μολούκες και έστησε εμπορικούς σταθμούς, προς δυσαρέστησηδυσαρέσκεια των Ολλανδών που επιδίωκανεπεδίωκαν να μονοπωλήσουνέχουν το μονοπώλιο στο εμπόριο μπαχαρικών. Το 1620, οι Άγγλοι, με την ανοχή των Ολλανδών, έφτιαξαν έναέναν εμπορικό σταθμό στο Αμπόν το 1620, ο οποίος καταστράφηκε το 1623 στη λεγόμενη «Σφαγή του Αμπόν(ια)», όταν δώδεκα Βρετανοί έμποροι ύστερα από βασανιστήρια ομολόγησαν ότι συνωμοτούσαν εναντίον της VOC.<ref name="Ricklefs05"/> Ανάμεσα στους Ολλανδούς και τους Άγγλους από το 1652 μέχρι το 1672 έγιναν τρεις πόλεμοι, γνωστοί ως Πόλεμοι των Μπαχαρικών. Στο τέλος του δεύτερου, οι Βρετανοί αντάλλαξαν ένα νησί που είχαν κατακτήσει με το [[Μανχάταν]].<ref>Steven F. Pedersen, Arlyn M. Myers (2010)

Τις 25 Απριλίου 1950, στις Μολούκες ιδρύθηκε η Δημοκρατία των Νότιων Μολούκων, που περιλάμβανεπεριελάμβανε τα νησιά [[Σεράμ]], [[Μπούρου]] και Αμπόν. Το αυτοαποκαλούμενο κράτος καταλήφθηκε από την Ινδονησία το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Η έναρξη της εσωτερικής μετανάστευσης των (κυρίως Ιαβανέζων) πληθυσμών προς στατα εξωτερικά νησιά (συμπεριλαμβανομένων των Μολούκων) κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 θεωρείται ότι έχει επιδεινώσει τα προβλήματα ανεξαρτησίαανεξαρτησίας και το πρόβλημα των θρησκευτικών / εθνικών πολιτικών. Υπήρξε περιστασιακή εθνική και εθνικιστική βία στα νησιά.

Τον Ιανουάριο του 1999 θρησκευτικές διαμάχες ξέσπασαν στα νησιά των Μολούκων ανάμεσα στους μουσουλμανικούς και στους χριστιανικούς πληθυσμούς, κυρίως στο Αμπόν και τηνστη Χαλμαχέρα. Οι διαμάχες θεωρούνται ότι έληξαν τιςστις 13 Φεβρουαρίου 2002 με την υπογραφή του συμφώνου Μαλίνο ΙΙ. Αιτία των διαμαχών θεωρείται η πτώση του [[Σουχάρτο]] το 1998 και η οικονομική κρίση της Ασίας την ίδια περίοδο που οδήγησαν σε συνθήκες αστάθειας. Η επικείμενη διαίρεση της επαρχίας σε δύο επιδείνωσε τις διενέξεις ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς.<ref>{{cite book|last=Bertrand|first=Jacques|title=Nationalism and ethnic conflict in Indonesia|year=2004|page=122, 129-131|publisher=Cambridge University Press|isbn=0-521-52441-5|url=http://books.google.com.au/books?id=2oZQRuT78JIC&source=gbs_navlinks_s}}</ref> Ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων δεκάδες άτομα έχασαν τη ζωή τους, ενώ 500.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις οικίες τους.