Επτάφωτος λυχνία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 91.140.89.101 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρή... |
||
Γραμμή 1:
[[Image:Menorah 0307.jpg|thumb|250px|Ανακατασκευή του μενορά του Ναού του Σολομώντα από το Temple Institute]]
Η '''επτάφωτος λυχνία''' (στα [[Εβραϊκή γλώσσα|εβραϊκά]] '''μενορά''', מְנוֹרָה ) ήταν φωτιστικό σκεύος με επτά [[λυχνάρι]]α, που έκαιγε αρχικώς στα άγια της [[Σκηνή του Μαρτυρίου|Σκηνής του Μαρτυρίου]] στην έρημο και στη συνέχεια στον [[Ναός του Σολομώντα|Ναό του Σολομώντα]]. Με τον καιρό έγινε [[σύμβολο]] των Ισραηλιτών και της [[Ιουδαϊσμός|ιουδαϊκής]] θρησκείας, ενώ σήμερα εμφανίζεται και ως [[Έμβλημα του Ισραήλ|ένα από τα σύμβολα]] του κράτους του [[Ισραήλ]] μαζί με το εξάκτινο [[Άστρο του Δαβίδ|Αστέρι του Δαβίδ]].
Επτάφωτες λυχνίες εισήχθηκαν στους χριστιανικούς ναούς κατά το πρότυπο της βιβλικής και συμβολίζουν τα επτά χαρίσματα του [[Άγιο Πνεύμα|Αγίου Πνεύματος]] ή τα [[Ορθόδοξη Εκκλησία#Τα Μυστήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας|επτά μυστήρια]] της Εκκλησίας.
==Η αρχαία λυχνία==
Η πρωτότυπη επτάφωτος λυχνία, όπως περιγράφεται στην [[Αγία Γραφή]], ήταν κατασκευασμένη από συμπαγή [[Χρυσός|χρυσό]] και είχε ύψος τριών [[Πήχυς|πήχεων]]. Οι έξι κλάδοι της καμπυλώνονταν προς τα επάνω ώστε οι κορυφές τους να είναι παράλληλες με το κεντρικό στέλεχος.
| |||