Βασίλ Απρίλοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Νέα σελίδα: μικρογραφία|Ο Βασίλ Απρίλοφ Ο '''Βασίλ Απρίλοφ''' (Βουλγαρική γλώ... |
(Καμία διαφορά)
|
Έκδοση από την 15:01, 1 Δεκεμβρίου 2016
Ο Βασίλ Απρίλοφ (βουλγάρικα:Васил Априлов. 1789 - 1847) ήταν Βούλγαρος ευεργέτης, παιδαγωγός και από τους πρωτοπόρους της Βουλγαρικής Εθνικής Αναγέννησης και του βουλγαρικού εθνικισμού.
Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1789 στο Γκάμπροβο της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Προερχόταν από εμπορική οικογένεια και όταν έμεινε ορφανός, οι μεγαλύτεροι αδερφοί του τον πήραν στη Μόσχα όπου φοίτησε σε ελληνικό σχολείο, καθώς τα ελληνικά θεωρούνταν απαραίτητα για την ενασχόληση με το εμπόριο. Συνέχισε την εκπαίδευση του στο Μπρασόβ και αργότερα σπούδασε ιατρική στη Βιέννη. Από το 1811 εγκαταστάθηκε ως έμπορος στην Οδησσό. Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση του 1821, ο Απρίλοφ υποστήριξε χρηματικά τους επαναστάτες και βοήθησε εθελοντές να περάσουν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Φαίνεται ότι θεωρούσε τότε τον εαυτό του Έλληνα. Το 1831 όμως ήρθε στα χέρια του το βιβλίο Αρχαία και Σύγχρονη Βουλγαρία, γραμμένο από τον Ουκρανό Γιούρι Βενέλιν και από τότε ο Απρίλοφ στρέφεται στο βουλγαρικό εθνικισμό, έχοντας στόχο τη διάδοση της παιδείας στους συμπατριώτες του και την απάλειψη του εξελληνισμού τους. [1] Το 1835 με πρωτοβουλία δική του και του εμπόρου Παλαούζοφ από την Οδησσό, ίδρυσε στο Γκάμπροβο ένα από τα πρώτα σύγχρονα κοσμικά σχολεία στη Βουλγαρία, που λειτουργούσε με το αλληλοδιδακτικό σύστημα. [2] Στο σχολείο δίδαξε ο γνωστός Βούλγαρος λόγιος μοναχός Νεόφυτος Ρίλας.
Στόχο του είχε την απαγκίστρωση των Βουλγάρων από τις ελληνικές επιρροές και τη σύνδεση τους με τη Ρωσία.[3] Σε αυτό ήρθε σε σύγκρουση με το σημαντικό λόγιο και ελληνιστή Ράινο Πόποβιτς, τον οποίο κατηγόρησε για Γραικομανία Ήταν υποστηρικτής του πανσλαβισμού, θεωρώντας ότι η σλαβική ταυτότητα ήταν σημαντικό κομμάτι της Βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας.[4] Πίστευε ότι τα σχολεία δεν έπρεπε να παρέχουν μόνο μόρφωση αλλά και να εμφυσήουν πατριωτισμό στους Βούλγαρους μαθητές. Υποστήριζε ότι η βουλγάρικη καθομηλουμένη έπρεπε να χρησιμεύσει ως βάση για τη νέα βουλγαρική λόγια γλώσσα και όχι η αρχαϊκή εκκλησιαστική Σλαβονική. [5] Ο Απρίλοφ αρνούταν τον ελληνικό χαρακτήρα του Βυζαντίου και παράλληλα υποστήριζε τη Βουλγαρική καταγωγή των αδελφών Κύριλλου και Μεθόδιου, θέλοντας να δείξει ότι οι Βούλγαροι ήταν οι πρώτοι Σλάβοι που εκχριστιανίστηκαν και που εφηύραν το Κυριλλικό αλφάβητο.[6]
Ο Απρίλοφ έγραψε έργα για το πως έπρεπε να οργανωθεί η παιδεία στη Βουλγαρία και για την ιστορία του βουλγαρικού λαού, ενώ , με δικές του παροτρύνσεις άρχισε να γίνεται η καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών της Βουλγαρίας. Συνέβαλε έτσι σε μεγάλο βαθμό στη διαμόρφωση της νέας εθνικής ταυτότητας των Βουλγάρων.[7] Ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο Αναγέννηση για τη βουλγαρική εθνική κίνηση του 19ου αιώνα σε ένα φυλλάδιο που δημοσίευσε το 1842 στα ρώσικα στην Αγία Πετρούπολη, στο οποίο μιλούσε για την Αναγέννηση της βουλγαρικής λογοτεχνίας και εκπαίδευσης αλλά και του βουλγαρικού λαού. [8]
Πέθανε στο Γκαλάτσι στις 2 Οκτωβρίου 1847. Το σχολείο που είχε ιδρύσει στο Γκάμπροβο φέρει από το 1889 το όνομα του.
Παραπομπές
- ↑ Charles and Barbara Jelavich, The Establishment of the Balkan National States, 1804-1920 σελ.130-1
- ↑ Victor Roudometof, Nationalism, Globalization, and Orthodoxy: The Social Origins of Ethnic Conflict in the Balkans, Greenwood Press 2001. σ.50
- ↑ Roumen Daskalov, The Making of a Nation in the Balkans: Historiography of the Bulgarian Revival Central European University Press 2004 σελ.170
- ↑ Roudometof, ο.π., σ.77
- ↑ Roumen Daskalov Bulgarian-Greek Dis/Entaglements στο Entangled Histories of the Balkans - Volume One: National Ideologies and Language Politics Brill 2013 σελ.149-251
- ↑ Ελεονώρα Ναξίδου, Η Ιδέα της Συνέχειας του Ελληνικού Έθνους στην Ιστοριογραφική Αφήγηση των ∆ιανοούµενων της Βουλγαρικής Αναγέννησης, Πρακτικά του Ε´ Ευρωπαϊκού Συνεδρίου της ΕΕΝΣ, Τόµος Α´ Συνέχειες, ασυνέχειες, ρήξεις στον ελληνικό κόσµο (1204-2014): οικονοµία, κοινωνία, ιστορία, λογοτεχνία, Αθήνα, Ευρωπαϊκή Εταιρεία Νεοελληνικών Σπουδών, 2015, σ. 505-520
- ↑ Claudia Weber, Auf der Suche nach der Nation: Erinnerungskultur in Bulgarien von 1878-1944, LIT Verlag 2006, σελ. 39-46
- ↑ Daskalov, ο.π., σελ.11-12