Βικιπαίδεια

Δήμος Βερμίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{cleanup}}
 
== '''ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΜΙΟΥ, Νομός Κοζάνης''' ==
Πληθυσμός 3483
 
Ο Δήμος Βερμίου κατά την Αρχαιότητα.
Την ύπαρξη ζωής από το 100.000 π.Χ. περίπου μαρτυρούν πολλά ευρήματα της παλαιολιθικής και νεολιθικής εποχής σε όλο το νομό Κοζάνης. ▼
 
▲ Την ύπαρξη ζωής από το 100.000 π.Χ. περίπου μαρτυρούν πολλά ευρήματα της παλαιολιθικής και νεολιθικής εποχής σε όλο το νομό Κοζάνης.
 
Κατά την πρωτοελληνική περίοδο (2200-1150 π.Χ.) στο Δήμο Βερμίου κατοικούσαν Πρωτοέλληνες (Ίωνες, Αρκάδες και Πρωτοαιολικά φύλα). Αργότερα, μεγάλο μέρος από τα φυλά αυτά μετανάστεψε στην Πελοπόννησο, στη Θεσσαλία και στη Στερεά Ελλάδα. Ακόμη, στην περιοχή κατοικούσαν διάφορα θρακικά φύλα.
Γραμμή 27 ⟶ 26 :
Από το βιβλίο του Γεώργιου Κιτσόπουλου "Αλέξανδρος ο Μέγας", τόμος τρίτος, παίρνουμε τα παρακάτω στοιχεία ως αποδεικτικά για το ρόλο που έπαιξε ο Πτολεμαίος στην ταφή του Μ. Αλεξάνδρου:
 
'.,.Η επιθυμία του Μ. Αλεξάνδρου ήταν πάντοτε να τον θάψουν κο­ντά στον Ηφαιστίωνα, στην Αλεξάνδρεια. Κι αυτή την επιθυμία του ο Πτολεμαίος, όταν δέχτηκε να αναλάβει την ηγεμονία της Αιγύπτου, την είχε πολύ υπολογίσει. Η παρουσία του τάφου του Αλεξάνδρου, θα ήταν ένα στήριγμα για την δυναστεία, που λογάριαζε να εγκαταστήσει στη χώρα του Νείλου. Σαν φύλακες του τάφου του Αλεξάνδρου θα ήταν, και ο ίδιος και οι διάδοχοι του, από όλον τον κόσμο σεβαστοί. Ο Περδίκκας όμως είτε παρασυρμένος από τον παλιό μακεδονικό τάφο, που όριζε πως όλοι οι βασιλιάδες της Μακεδονίας έπρεπε να θάβονται στις Αίγες, είτε γιατί του το είχε απαιτήσει η Ολυμπιάδα, που είχε καταφύγει στην Ήπειρο και είχε μαζί του αδιάκοπη επαφή, φάνηκε δισταχτικός κι έ­δειχνε μάλλον αποφασισμένος να στείλει την πομπή προς τα βόρεια, να διαβεί τον Ελλήσποντο. Μ' άλλα λόγια ήταν έτοιμος να κάνει το αντίθε­το από όσα αρχικά είχαν συμφωνηθεί.
 
Φαίνεται, λοιπόν πως γύρω από την κατεύθυνση αυτή της νεκρικής πομπής, αν θα πήγαινε δηλ. στην Πέλλα, ή ήταν στην Αλεξάνδρεια, ξέσπασε λίγες μέρες πριν γίνει η κηδεία, μια καινούρια διαμάχη. Και σ' αυτήν πήραν μέρος, μια και δεν είχαν ακόμη ξεκινήσει για τις ε­παρχίες τους, όλοι οι μεγάλοι σωματοφυλακές και οι στρατηγοί. Ο Πτολεμαίος στηριζόταν στην επιθυμία του Αλεξάνδρου που την ήξε­ραν όλοι. Ενώ ο Περδίκκας επέμενε πως δεν έπρεπε με κανένα τρό­πο να διακόψουν την αρχαία παράδοση, γιατί τότε το μακεδονικό κράτος κινδύνευε να διαλυθεί.
Γραμμή 46 ⟶ 45 :
 
 
== Δημοτικό διαμέρισμα Κομνηνών ==
== '''ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΚΟΜΝΗΝΩΝ''' ==
 
 
Γραμμή 53 ⟶ 52 :
Στους Ν.Α. πρόποδες του κατάφυτου βουνού ‘’Μαύρο Πουλί’’ είναι κτισμένα τα Κομνηνά, η έδρα του Δήμου Βερμίου. Μεγάλος οικοδο­μικός οργασμός παρατηρείται εδώ, που αλλάζει συνεχώς την όψη του Διαμερίσματος και το κάνει καθημερινά ωραιότερο κι εκσυγχρονι­σμένο. Στην πλατεία του χωριού υπάρχει ένα υπέροχο πάρκο με Μνη­μείο Πεσόντων και το Δημοτικό Σχολείο. Άφθονα και κρύα είναι τα νερά, πλούσια η βλάστηση και υγιεινό το κλίμα του τόπου. Μεγάλο αρδευτικό φράγμα βελτίωσε την απόδοση των καλλιεργειών. Δημη­τριακά, τριφύλλια, καπνά και κτηνοτροφικά προϊόντα παράγει άφθο­να η περιοχή. Πολλά εκτελεσμένα κοινωφελή έργα βελτίωσαν σημα­ντικά το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο των κατοίκων, πρόσφυγες κάτοικοι από χωριά της Τραπεζούντας του Πόντου και της Νίγδης του Ικονίου. Σήμερα τα Κομνηνά είναι η έδρα του Δήμου Βερμίου και το κεφαλοχώρι της περιοχής. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων είναι πρόσφυγες από την περιοχή της Τραπεζούντας(1922) οι οποίοι διατηρούν την Ποντιακή γλώσσα, ήθη και έθιμα. Κατά την περίοδο του Βυζαντίου, τα Κομνηνά αναφέρονται σαν Παλαιοχώρι, το οποίο καταστράφηκε μετά την πτώση της Μακεδονίας στους τούρκους. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας το χωριό οναφέρεται σαν 'Ούτσενα ή Ούτσανε' και μετονομάστηκε σε Κομνηνά από τους πρόσφυγες προς τιμή των Κομνηνών βασιλιάδων της Τραπεζούντας.
 
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
 
(Η ονομασία προήλθε από τους κατοίκους τον, οι οποίοι θεωρούνται απόγονοι των Αυτοκρατόρων Κομνηνών της Τραπεζούντας και εγκα­ταστάθηκαν εδώ ως πρόσφυγες από τις περιοχές του Πόντου με την ανταλλαγή των πληθυσμών).
 
1. Στην κορυφή του βουνού "Μαύρο Πουλί" βρίσκεται μικρή σπηλιά, που φέρνει το όνομα "Κρύπτη του Καρά - Αλή".
 
2. Ίχνη τειχών δύο φρουρίων και συνοικισμού υπάρχουν στην πε­ριοχή Κομνηνών. Το πρώτο στο λόφο ΔΕΛΤΑ και το δεύτερο σε κωνοειδή λόφο νότια του Διαμερίσματος. Την ύπαρξη τους μαρτυρούν αντι­κείμενα, που βρέθηκαν παλιότερα, όπως: πίθοι, όστρακα αγγείων, χάλ­κινα νομίσματα, βάση κίονα, διάφορα μάρμαρα από οικοδομές, δύο γυάλινα δαχτυλίδια, μικρή οινοχόη βυζαντινών χρόνων και μαρμάρινο ανάγλυφο, στο οποίο εικονίζεται γυναικεία μορφή με χιτώνα, με περι­κεφαλαία, δόρυ κι ασπίδα.
 
3. Ανατολικά του Διαμερίσματος εκτείνεται το όρος Βέρμιο. Με­ταξύ αυτού και του βουνού "Μαύρο Πουλί" σχηματίζεται στενωπός. Η φυσική δίοδος, που διέρχεται μέσω αυτής, οδηγεί από την Εορδαία προς την παλιά Εγνατία οδό στην περιοχή Έδεσσας - Πύργων - Κο­μνηνών - Πτολεμαΐδας, ως συντομότερη, ακολουθούσαν κατά τα χρό­νια της Τουρκοκρατίας καραβάνια των εμπόρων για τη διακίνηση των προϊόντων.
 
 
== Δημοτικό διαμέρισμα Ανατολικού ==
== '''ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ''' ==
 
 
Γραμμή 82 ⟶ 81 :
 
 
== '''ΔΗΜΟΤΙΚΟΔημοτικό ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑδιαμέρισμα ΠΥΡΓΩΝΠύργων''' ==
 
 
Γραμμή 88 ⟶ 87 :
 
 
Μεγάλα δέντρα λεύκης και πλατάνων καλύπτουν τις όχθες του Ασπροπόταμου, που διασχίζει την μικρή κοιλάδα. Τριφυλλιώνες και οπωροφόρα δέντρα πλαισιώνουν το τοπίο. Συστηματικά είναι η καλλιέργεια μηλιάς και ροδακινιάς. Σε χιλιάδες τόνους ανέρχεται η πα­ραγωγή μήλων ετήσια. Σημαντική είναι και η απόδοση σε δημητρια­κά, καπνά και κτηνοτροφικά προϊόντα.
 
Μέσα στο καταπράσινο τοπίο της μικρής κοιλάδας προβάλουν τα όμορφα νεοκτισμένα σπίτια, τα δημόσια καταστήματα, οι ιστορικοί ναοί και τα μνημεία του Διαμερίσματος των Πύργων. Η ωραία και προφυλαγμένη από τους ανέμους τοποθεσία, τα άφθονα νερά από τις πηγές του Βερμίου και το υγιεινό κλίμα δημιούργησαν σημαντικότατο πόλισμα από τους αρχαιότατους χρόνους.
 
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, στην θέση των μωαμεθανών κατοίκων ήρθαν πρόσφυγες από τη Σεβάστεια, τη Σμΰρνη, την Κων/ πόλη, την Τραπεζούντα του Πόντου.
 
Μνημείο Πεσόντων από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής επί­σης υπάρχει και σ' αυτό το Διαμέρισμα, που θυμίζει τον τόπο θυσίας των αθώων θυμάτων της χιτλερικής θηριωδίας.
 
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ .
 
(Βασίλισσα των Κάστρων {Κάστρον -Άνασσα}, θεωρούνταν κατά τον θρύλο. Κατά άλλη εκδοχή της τοπικής παράδοσης ονομαζόταν
 
Κάστρο της Αγνίτσης", προς τιμή της κόρης τον άρχοντα της Ακρόπολης. Από την συνένωση και παραφθορά των λέξεων "Κάστρον Άνασσας" ή "Κάστρον Αννίτσης" προήλθε το όνομα "Κατράνιτσα" ή "Καστράνισσα. Είχαμε και σ' αυτό το Διαμέρισμα εγκατάσταση των Ποντίων προσφύγων με την ανταλλαγή των πληθυσμών).
 
1. Βρέθηκαν ίχνη πύργου (Κάστρο) σε μικρό λόφο (Ακρόπολη) με δυο οχυρά, φυλακτήρια της στενής διάβασης από την Εγνατία οδό προς Εορδαία και καταφύγια των κατοίκων του. Η Ακρόπολη αυτή ήταν το ισχυρότερο από τα φρούρια της διόδου και στην πρώτη γραμμή άμυνας της Εορδαίας κατά την αρχαία εποχή. Στη δεύτερη οχυρωματική γραμμή άμυνας βρίσκεται το φρούριο του Μεσοβοΰνου και στην τρίτη τα οχυρά των Κομνηνών. Η περιοχή του Κάστρου ονομάζεται "Γκρατ". Είναι έκτασης περίπου 500 στρμ. και βρίσκεται στα Β.Α. του σημερινού Δημοτικού Διαμερίσματος. Κοντά στο Κάστρο βρίσκεται η "Πόλιτσα", ένα λεκανοπέδιο 3.000 στρμ. που ήταν κατάφυτο με αμπέλια. Σύμφωνα με την παράδοση κατά την πολιορκία της πόλης Εορδαίας από τον Σαμουήλ και αφού οι Βούλγαροι (μετά από προδοσία μιας γυναίκας) εντόπισαν και κατέστρεψαν τον αγωγό υδροδότησης, οι κάτοι­κοι άντεξαν μέσα στην Ακρόπολη (Κάστρο) οκτώ (8) μήνες πίνοντας αντί νερού κρασί από τις μεγάλες ποσότητες που είχαν στα κελάρια. ▼
 
▲ 1. Βρέθηκαν ίχνη πύργου (Κάστρο) σε μικρό λόφο (Ακρόπολη) με δυο οχυρά, φυλακτήρια της στενής διάβασης από την Εγνατία οδό προς Εορδαία και καταφύγια των κατοίκων του. Η Ακρόπολη αυτή ήταν το ισχυρότερο από τα φρούρια της διόδου και στην πρώτη γραμμή άμυνας της Εορδαίας κατά την αρχαία εποχή. Στη δεύτερη οχυρωματική γραμμή άμυνας βρίσκεται το φρούριο του Μεσοβοΰνου και στην τρίτη τα οχυρά των Κομνηνών. Η περιοχή του Κάστρου ονομάζεται "Γκρατ". Είναι έκτασης περίπου 500 στρμ. και βρίσκεται στα Β.Α. του σημερινού Δημοτικού Διαμερίσματος. Κοντά στο Κάστρο βρίσκεται η "Πόλιτσα", ένα λεκανοπέδιο 3.000 στρμ. που ήταν κατάφυτο με αμπέλια. Σύμφωνα με την παράδοση κατά την πολιορκία της πόλης Εορδαίας από τον Σαμουήλ και αφού οι Βούλγαροι (μετά από προδοσία μιας γυναίκας) εντόπισαν και κατέστρεψαν τον αγωγό υδροδότησης, οι κάτοι­κοι άντεξαν μέσα στην Ακρόπολη (Κάστρο) οκτώ (8) μήνες πίνοντας αντί νερού κρασί από τις μεγάλες ποσότητες που είχαν στα κελάρια.
2. Στο Κάστρο υπάρχει πετρόχτιστη γέφυρα που ένωνε το χωριό με το Γραμματικό. Η γέφυρα αυτή ονομάζεται "ΓΚΕΛΙΝ ΜΟΣΤ", που σημαίνει Τουρκάλα νύφη. Κατά την παράδοση, πήρε το όνομα της από την κόρη του τούρκου άρχοντα του τόπου , η οποία πέρασε νύφη πάνω σε άλογο από το γεφύρι κι έσκυψε να δει το νερό, όμως έχασε την ισορροπία της κι έπεσε μέσα. ▼
 
▲ 2. Στο Κάστρο υπάρχει πετρόχτιστη γέφυρα που ένωνε το χωριό με το Γραμματικό. Η γέφυρα αυτή ονομάζεται "ΓΚΕΛΙΝ ΜΟΣΤ", που σημαίνει Τουρκάλα νύφη. Κατά την παράδοση, πήρε το όνομα της από την κόρη του τούρκου άρχοντα του τόπου , η οποία πέρασε νύφη πάνω σε άλογο από το γεφύρι κι έσκυψε να δει το νερό, όμως έχασε την ισορροπία της κι έπεσε μέσα.
3. Μια θολωτή πέτρινη γέφυρα σώζεται Β.Α. του Κάστρου. Ονο­μάζεται γέφυρα "ΣΑΝΤΡΗ ΜΟΣΤ". Υπολείμματα λιθόστρωτου δρόμου αρχίζουν από την είσοδο του Κάστρου και καταλήγουν στο παρά την άκρη της λίμνης Βεγορίτιδας χωριό Βεγόρα, όπου υπάρχουν λεί­ψανα αρχαίου οικισμού. Κατά το θρύλο, ο άρχοντας της Βεγόρας ζήτησε σε γάμο την κόρη του άρχοντα του Κάστρου της Κατράνιτσας. Η πρόταση έγινε δεκτή και κατασκευάστηκε ο λιθόστρωτος δρόμος για να περάσει πάνω σε άρματα η γαμήλια πομπή και να επικοινωνούν ▼
 
▲ 3. Μια θολωτή πέτρινη γέφυρα σώζεται Β.Α. του Κάστρου. Ονο­μάζεται γέφυρα "ΣΑΝΤΡΗ ΜΟΣΤ". Υπολείμματα λιθόστρωτου δρόμου αρχίζουν από την είσοδο του Κάστρου και καταλήγουν στο παρά την άκρη της λίμνης Βεγορίτιδας χωριό Βεγόρα, όπου υπάρχουν λεί­ψανα αρχαίου οικισμού. Κατά το θρύλο, ο άρχοντας της Βεγόρας ζήτησε σε γάμο την κόρη του άρχοντα του Κάστρου της Κατράνιτσας. Η πρόταση έγινε δεκτή και κατασκευάστηκε ο λιθόστρωτος δρόμος για να περάσει πάνω σε άρματα η γαμήλια πομπή και να επικοινωνούν
4. Την ύπαρξη Επισκοπής Πύργων στα πλαίσια Μητρόπολη Μο-γλενών, η οποία είναι συνυφασμένη με τα ρωμαϊκά και βυζαντινά γεωγραφικά θέματα στην Μακεδονία, υποδηλώνει το εκκλησιαστικό βιβλίο της Ιερής Μονής της Θεοτόκου Δρυοβούνου, όπου αναφέρο­νται τα εξής: " Τον Κΰρον όπου εσκότωσαν τον Ταμίας της Πανιερωτάτης Επισκοπής της Κατράνιτσας Κύρπου Πρόχορου έτος 1739 Α­πριλίου 17".▼
 
▲ 4. Την ύπαρξη Επισκοπής Πύργων στα πλαίσια Μητρόπολη Μο-γλενών, η οποία είναι συνυφασμένη με τα ρωμαϊκά και βυζαντινά γεωγραφικά θέματα στην Μακεδονία, υποδηλώνει το εκκλησιαστικό βιβλίο της Ιερής Μονής της Θεοτόκου Δρυοβούνου, όπου αναφέρο­νται τα εξής: " Τον Κΰρον όπου εσκότωσαν τον Ταμίας της Πανιερωτάτης Επισκοπής της Κατράνιτσας Κύρπου Πρόχορου έτος 1739 Α­πριλίου 17".
5. Εντοπίστηκε ο τάπητας δαπέδου ανακτόρου από τον αείμνηστο αρχαιολόγο καθηγητή Κεραμόπουλο μαζί με τον Γεώργιο Λιάμπα, με την ένδειξη του Ηρακλή με την λεοντή σε ψηφιδωτό καλής κατάστασης. (Χρονολόγηση 2ος - 305 αι.) Στην ανασκαφή του 1939 αποκαλύφθη­κε τμήμα ψηφιδωτού δαπέδου, παλαιοχριστιανικού ναού, από τον αρ­χαιολόγο Κοτζιά. ▼
 
▲ 5. Εντοπίστηκε ο τάπητας δαπέδου ανακτόρου από τον αείμνηστο αρχαιολόγο καθηγητή Κεραμόπουλο μαζί με τον Γεώργιο Λιάμπα, με την ένδειξη του Ηρακλή με την λεοντή σε ψηφιδωτό καλής κατάστασης. (Χρονολόγηση 2ος - 305 αι.) Στην ανασκαφή του 1939 αποκαλύφθη­κε τμήμα ψηφιδωτού δαπέδου, παλαιοχριστιανικού ναού, από τον αρ­χαιολόγο Κοτζιά.
6. Κοντά στην ακρόπολη βρέθηκαν τα χυτήρια. Αυτό επιβεβαιώ­νεται και από τις έρευνες που έκαναν οι Γερμανοί το 1943. Εξέταζαν τις στάχτες για να βρουν το υποπροϊόν ενός ευγενούς μετάλλου.
 
7. Διατριβή Αρχαιολόγου Αγγελικής Κων/πούλου: Στη θέση "Τσιάρσια Τσάρκβα", 4 χλμ. ανατολικά του χωριού, ανακαλύφθηκε παλαιοχριστιανική βασιλική εκκλησία με αψίδα. Ακόμη βρέθηκε σφραγίδα στρογγυλή με την επιγραφή: "Εφορία των εν Κατρανίτση Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων χρησιμοποιούμενη κατά της Τουρκοκρα­τίας".
 
8. Στις 26/7/1995 (Αρχαιολόγος Κα Καραμήτρου) βρέθηκε μονοθάλαμος Μακεδονικός τάφος συλημένος από την αρχαιότητα, πιθανόν του 4ου αι.π.χ., με διαστάσεις θαλάμου εσωτερικού 2,83Χ2,85 μ. και πρόσοψη απλή πλάτους 3,25 μ. Το μνημείο είναι το δεύτερο του είδους στην Εορδαία, μετά τον μνημειακό σε πρόσοψη και ασύλητο από την αρχαιότητα τάφο στο χωριό Σπηλιά. Παρόμοιος τάφος φαίνεται ότι καταστράφηκε τον περασμένο αιώνα στις Λικνάδες Βοίου, από τον οποίο έχουν διασω­θεί τμήματα μαρμάρινης θήρας στο Τσοτύλι. Τα μνημεία αυτά είναι σημαντικά γιατί δείχνουν την ενότητα των ταφικών εθίμων της Άνω Μακεδονίας σε σχέση με την Κάτω Μακεδονία καθώς και το υψηλό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο μιας περιοχής (της Άνω Μακεδονίας), για την οποία οι συστηματικές ανασκαφές απέδειξαν ότι δεν ήταν απομονωμένη πολιτισμικά και κοινωνικά.
 
9. Στις 26/7/1995 βρέθηκαν επίσης, αρχαία πόλη στη θέση Κάστρο, θέσεις με μικρότερους οικισμούς, θέση με δημόσιο κτίριο και δωρικά κιονόκρανα, αγροικίες και νεκροταφεία, από τα οποία προέρχονται αγγεία, που χρονολογούνται στην εποχή του Σιδήρου, στα αρχαϊκά, κλασικά, ελληνιστικά, ρωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια, επιγραφές κι α­νάμεσα τους οροθετική επιγραφή με αναγραφόμενες τις πόλεις Βοκερία, Κέλη και Δολίχη, τμήμα μαρμάρινου ανάγλυφου από την πόλη Κά­στρο με παράσταση γυναικείας μορφής, αντιπροσωπευτικά όλα τα ευ­ρήματα όλων των ιστορικών περιόδων αδιάλειπτα από τα προϊστορικά χρόνια με ακμή και στα αρχαϊκά και κλασικά χρόνια (πριν από τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο). Τα ευρήματα που ήρθαν στο φως, προϋ­ποθέτουν πολύ πρώιμα οργανωμένο αστικό βίο και εύρωστη οικονομί­α, μαρτυρούν δηλ. πολιτισμό που εντάσσει την περιοχή στην πολιτισμι­κή κοινή του υπόλοιπου νότιου ελληνισμού.
 
10. Στις 8/8/1995 βρέθηκαν λίθινο θυρόφυλλο, δεξιά της εισόδου του Μακεδονικού τάφου, καθώς κι ευρήματα, όπως: πήλινα άνθη, καρ­ποί και χάλκινα φύλλα από στεφάνια, τμήμα γυάλινου αλάβαστρου, πήλινη αττική πελίκη ερυθρόμορφη με παράσταση γυναίκας, σιδερέ­νια στλεγγίδα, πήλινο σκουφίδιο, σιδερένια αδιευκρίνιστα αντικεί­μενα, χάλκινος κάδος, χάλκινη κύλικα, χάλκινη οινοχόη, σιδερένια αιχμή δόρατος και τρία πήλινα αγγεία, ερυθρόμορφος ασκός, σκυφίδιο και αλατοδοχείο. Από τον τάφο αυτό επιβεβαιώνεται η ανάπτυξη της μεταλλοτεχνίας σε κάθε γωνιά της μακεδονικής γης, οι εμπορικές ανταλλαγές και η πολιτισμική ταυτότητα του χώρου που ανήκει στην αρχαία βόρεια Εορδαία, η οποία μαζί με τα βασίλεια της Ελιμιώτιδας (με πρωτεύουσα τη συστηματικά ανασκαπτόμενη Αιανή), την Τυμφαία (περιοχή Γρεβενών), την Ορεστίδα (περιοχή Καστοριάς), τη Λυ-γκηστίδα (περιοχή Φλώρινας), το Δερρίοπο και την Πελαγονία (εκτός των ελληνικών συνόρων) αποτελούσαν την Άνω Μακεδονία των αρ­χαίων (γνωστή από τον Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Στράβωνα και άλλους).
 
 
 
 
== Δημοτικό διαμέρισμα Μεσοβούνου ==
== '''ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ ΜΕΣΟΒΟΥΝΟΥ''' ==
 
 
Γραμμή 132 ⟶ 130 :
Η ορεινή του περιοχή, κατάλληλη για βοσκή αιγοπροβάτων, παρουσιάζει ενδιαφέρον για τους κυνηγούς λαγού και πέρδικας. Γεωργοκτηνοτρόφοι είναι Πόντιοι από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής είναι μάρτυρας των ηρώων κατοίκων της.
 
(Είναι κτισμένο στα μέσα του βουνού κι εγκατα- στάθηκαν σ αυτό Πόντιοι πρόσφυγες με την ανταλλαγή των πληθυσμών της Μικρασιατι­κής καταστροφής).
 
1. Ερείπια ναού και τάφοι με αγγεία ανευρίσκονται κοντά στο σημερινό νεκροταφείο.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Δήμος_Βερμίου"