Έρμαν Έσσε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 5966404 από τον 94.65.140.249 (Συζήτηση)
Spiros790 (συζήτηση | συνεισφορές)
{{πηγές}}
Γραμμή 1:
{{πηγές|02|12|2016}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Έρμαν Έσσε'''<ref>Με το όνομα αυτό έχει επικρατήσει στην ελληνική. Η ορθή του προφορά είναι Χέρμαν Χέσσε</ref> (''Hermann Hesse'', [[2 Ιουλίου]] [[1877]] – [[9 Αυγούστου]] [[1962]]) ήταν Γερμανός λογοτέχνης. Ο Έσσε γεννήθηκε στο [[Καλβ]] της [[Βάδη-Βυρτεμβέργη|Βυρτεμβέργης]] στη [[Γερμανία]] το [[1877]]. Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το [[1904]] δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, ''Πήτερ Κάμεντσιντ''. Το [[1946]] τιμήθηκε με το [[βραβείο Γκαίτε]] και το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας]] και το [[1955]] με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Απεβίωσε στις [[9 Αυγούστου]] του [[1962]].
{{Πληροφορίες προσώπου}}
{{Πληροφορίες προσώπου}}Ο '''Έρμαν Έσσε'''<ref>Με το όνομα αυτό έχει επικρατήσει στην ελληνική. Η ορθή του προφορά είναι Χέρμαν Χέσσε</ref> (''Hermann Hesse'', [[2 Ιουλίου]] [[1877]] – [[9 Αυγούστου]] [[1962]]) ήταν Γερμανός λογοτέχνης. Ο Έσσε γεννήθηκε στο [[Καλβ]] της [[Βάδη-Βυρτεμβέργη|Βυρτεμβέργης]] στη [[Γερμανία]] το [[1877]]. Ξεκίνησε να εργάζεται ως βιβλιοπώλης και, παράλληλα, συνέγραφε. Έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Το [[1904]] δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα, ''Πήτερ Κάμεντσιντ''. Το [[1946]] τιμήθηκε με το [[βραβείο Γκαίτε]] και το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας]] και το [[1955]] με το βραβείο Ειρήνης του Γερμανικού Συνδέσμου Εμπορίας Βιβλίων. Απεβίωσε στις [[9 Αυγούστου]] του [[1962]].
 
Κεντρικό θέμα του έργου του είναι η υπαρξιακή θρησκευτική προβληματική του ανθρώπου. Στα έργα του (''Ντέμιαν'', ''Σιντάρτα'', ''Ο λύκος της στέπας'', κ.α.) συναντώνται συχνά μοτίβα του [[Γερμανικός ρομαντισμός|γερμανικού ρομαντισμού]], θέματα από την [[Ινδία|ινδική]] και [[Κίνα|κινεζική]] [[φιλοσοφία]] και ψυχαναλυτικές θεωρίες<ref>''Χρονιά με πολλούς θανάτους επιστημόνων-συγγραφέων'', Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 152, Καθημερινή (1997)</ref>.