Τούλτσεα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 12:
==Ιστορία==
[[File:Cetatea Aegyssus2.JPG|thumb|left|Ερείπια της Αιγισσού]]
Η πόλη ιδρύθηκε <ref>http://palio.antibaro.gr/national/malkidhs_roumania.htm</ref> τον 7ο αιώνα π.χ. από [[Δεύτερος ελληνικός αποικισμός|Έλληνες]] αποίκους με το όνομα '''Αιγισσός''', όπως αναφέρεται από το [[Διόδωρος Σικελιώτης|Διόδωρο το Σικελιώτη]] (3ος αιώνας π.Χ.) και μαζί με τις άλλες αποικίες στην περιοχή συναποτελούσαν το
Μετά από πόλεμο (12-15 μ.Χ.) οι [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαίοι]] κατέλαβαν την πόλη. Την ξανάχτισαν σύμφωνα με τα σχέδιά, την τεχνική και το αρχιτεκτονικό τους όραμα, αναδιοργανώνοντάς τη. Η οχυρωμένη πόλη αναφερόταν μέχρι και το 10ο αιώνα, σε έγγραφα, όπως το ''Notitia Episcopatuum'' ή το ''Πρὸς τὸν ἴδιον υἱὸν Ρωμανόν''.
Υπό τη [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή διοίκηση]], που άρχισε τον 5ο αιώνα μ.Χ., η πόλη εγκαταλείφθηκε από το πρώτο μισό του 7ου αιώνα λόγω των [[Μεγάλες μεταναστεύσεις|βαρβαρικών επιδρομών]]. Η επικράτεια του πρώην οικισμού περιήλθε στην κυριαρχία της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας ([[Α΄ Βουλγαρική Αυτοκρατορία|681-1000]] και 1185-14ος αιώνας). Η κατοίκηση αποκαταστάθηκε το δεύτερο μισό του 10ου αιώνα, όταν οι Βυζαντινοί έχτισαν ένα φρούριο εκεί, μετά την ανακατάληψη της περιοχής. Το φρούριο σύντομα καταστράφηκε το 1064 από μια επίθεση του [[Ογούζοι Τούρκοι|Ογούζων]], ωστόσο κάποια κατοίκηση συνεχίστηκε. Ένας οικισμός, μεγαλύτερος από εκείνο 11ο αιώνα, έχει πιστοποιηθεί από αρχαιολογικά ευρήματα που ξεκινούν από το 14ο αιώνα. Η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανική κυριαρχία]] επιβλήθηκε γύρω 1420, και διήρκεσε τούς επόμενους τέσσερις αιώνες.
Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά με το σύγχρονο όνομά της το 1506, σε Οθωμανικά τελωνειακά αρχεία. Στην περίπτωση αυτή περιγραφόταν ως "σημαντικό κέντρο για το διαμετακομιστικό εμπόριο".
Γύρω στα 1848 ήταν ακόμα μια μικρή πόλη-[[ναυπηγείο]] και το 1860 της απονεμήθηκε το καθεστώς της πόλης, όταν έγινε πρωτεύουσα της επαρχίας. Έγινε κέντρο [[σαντζάκι|σαντζακίου]] του Εγιαλετίου της [[Σιλίστρα]]ς το 1860 και του [[Βιλαέτι του Δούναβη|Βιλαετίου του Δούναβη]] το 1864.
Το 1853, οι ''[[The Times|Times]]'' του [[Λονδίνο]]υ σημείωναν ότι η "Τούλτσα" ήταν "η τελευταία οχυρωμένη θέση που κατέχουν οι Τούρκοι στο Δούναβη και έχει μια φρουρά 1.200 ανδρών".
Το 1878 η Τούλτσεα τελικά επιδικάστηκε στη Ρουμανία, μαζί με τη Βόρεια (βλ Συνέδριο του Βερολίνου). Tulcea είχε καταληφθεί από τις Κεντρικές Δυνάμεις μεταξύ 1916-1918 κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου και μέρος της συγκυριαρχία τους μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, Μάιος 1918 (μέχρι τον Νοέμβριο του 1918).
Από το ''1419'' τέθηκε υπό [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικό]] έλεγχο που διήρκεσε πάνω από τέσσερις αιώνες. Καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος|Ρωσσοτουρκικών πολέμων]] και ανοικοδομήθηκε σε νέα θέση μετά τη [[Συνθήκη της Αδριανούπολης]] και γνώρισε τις επόμενες δεκαετίες οικονομική ανάπτυξη, κυρίως λόγω της αύξησης των εξαγωγών [[δημητριακά|δημητριακών]] προς την [[Κωνσταντινούπολη]] αλλά και τη δυτική Ευρώπη. Η Τούλτσεα κατά τον ''19ο'' αιώνα κατοικούνταν από πανσπερμία εθνικοτήτων, μεταξύ αυτών και Ελλήνων που σύμφωνα με τον Έλληνα υποπρόξενο, ανέρχονταν στα 3.000 με 4.000 άτομα<ref>http://blacksea.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=11173</ref>.
| |||