Μεσοπόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:William Orpen - The Signing of Peace in the Hall of Mirrors, Versailles.jpg|thumb|Η υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών]]

 

 

Ο θρίαμβος του [[εθνικισμός|εθνικισμού]] και η αρπακτική διάθεση των νικητών με την εξάπλωση του έθνους-κράτους, δημιούργησε το πολιτικό πρόβλημα των [[μειονότητα|μειονοτήτων]], που οδήγησε σε προστριβές και συγκρούσεις. Όπου το κράτος ταυτιζόταν με ένα συγκεκριμένο έθνος, η παρουσία άλλων εθνοτήτων στο εσωτερικό του ήταν άμεση απειλή για την ειρήνη.<ref>Mazower, σ. 54.</ref> Η χάραξη των συνόρων και η προσθαφαίρεση εδαφών χωρίς να ληφθούν υπόψη οικονομικά κριτήρια, είχαν σοβαρές επιπτώσεις και στην οικονομία των χωρών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Για παράδειγμα, η διάσπαση της Αυστρουγγαρίας είχε διαλύσει την εμπορική ενότητα που υπήρχε με άξονα το Δούναβη.<ref>Κολιόπουλος, σσ. 326-327.</ref> Στην [[Ιταλία]] η απογοήτευση ήταν έντονη από την αθέτηση των εδαφικών υποσχέσεων, κάτι που οδήγησε και λαϊκή υποστήριξη της [[κατάληψη του Φιούμε|κατάληψης του Φιούμε]]. Οι Ιταλοί πίστευαν ότι η χώρα τους θα έβγαινε αναβαθμισμένη από τον πόλεμο.<ref>Berstein-Milza, σ. 56.</ref> Οι συγκρουόμενες εδαφικές διεκδικήσεις της Ιταλίας και της [[Γιουγκοσλαβία]]ς όμως δεν ήταν δυνατό να ικανοποιηθούν με βάση την αυτοδιάθεση των λαών, αλλά ούτε με βάση τη δικαιοσύνη.<ref>Κολιόπουλος, σ. 322.</ref> Οι υποσχέσεις για απόκτηση εδαφών και το πρόβλημα της αποπληρωμής των δανείων που συνήφθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, περιέπλεξαν τις διακρατικές σχέσεις και αύξησαν τις επεμβάσεις στην πολιτική των χωρών μεταξύ τους.<ref>Κολιόπουλος, σ. 320.</ref>