ΤοΉταν 1480γιος απεβίωσετου [[Φραντζέσκο Β΄ Κρίσπο|Φραντζέσκο Β']] και της 2ης συζύγου του Περονίλα Μπέμπο. Τον πατέρα του διαδέχθηκε πρώτα ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Τζιάκομο Β΄ Κρίσπο|Τζιάκομο Β']], που όμως απεβίωσε το 1480 χωρίς γιο· θα μπορούσε να τον διαδεχθεί η κόρη τουαυτού Φιορέντζα, κυρία της Σαντορίνης με το σύζυγό της Ντομένικο Πιζάνο. Είχε καθιερωθεί όμως το δουκάτο να δίνεται σε άρρενες, έτσι τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός Τζιοβάνι Γ'. ΑποβιβάστηκεΟ νέος δούκας της Νάξου αποβιβάστηκε στη Σαντορίνη, στο Σκαρό (Ημεροβίγλι) και αντικατέστησε τη σημαία των Πιζάνι με τη δική του, των Κρίσπι. Ο πατέρας του Ντομένικο και δούκας της Κρήτης, διαμαρτυρήθηκε στη Βενετία που έστειλε στόλο, όμως από τον απόρθητο Σκαρό έριχναν λιθάρια και ο στόλος έφυγε. Η Βενετία με αυστηρή επιστολή διέταξε τον δούκα να επιστρέψει τη Σαντορίνη, αλλά ο Τζιοβάνι Γ' απάντησε στο Ντομένικο να κοιτάξει να σωθεί. Στο δικαστήριο εξετάσθηκε ο φεουδαλικός νόμος στις ''Συνήθειες (Assizes) της (Λατινικής) αυτοκρατορίας της Ρωμανίας'' και το γενεαλογικό δένδρο των δουκών της Νάξου. Η λύση ήταν συμβιβαστική: ο δούκας θα κρατούσε το νησί και θα αποζημίωνε τον Ντομένικο.
==Προβλήματα με τους Τούρκους==
Όταν ο [[Μωάμεθ Β']] έγινε για 2η φορά σουλτάνος (1451-81) επιτέθηκε στη Ρόδο και το Αιγαίο πλημμύρισε Τούρκους, που γέμιζαν τα πλοία τους με αιχμαλώτους, Κυκλαδίτες ή προσκυνητές των Αγίων Τόπων. Ο σουλτάνος διαμαρτυρήθηκε στη Βενετία πως πειρατές εφιλοξενούντο σε λιμάνια της Νάξου και της Πάρου· αν και είχε υποσχεθεί στη Βενετία πως δεν θα ζητούσε φόρο από το δουκάτο, ζήτησε καθυστερημένες πληρωμές από τη Νάξο και ετοίμαζε στόλο να διώξει τον Νικολό Σομμαρίπα από την Πάρο.
==Υπαγωγή στη Βενετία==
Ο Τζιοβάνι Γ' ήταν τόσο πιεστικός προς τους υπηκόους του, που εξεγέρθηκαν και τον πολιόρκησαν στο κάστρο του· σώθηκε με την επέμβαση των [[Ιωαννίτες ιππότεςιπποπότες|Ιωαννιτών ιπποτών]]. Η εκτέλεση του αρχηγού τουςτων εξεγερμένων τον έκανε μισητό στους κατοίκους του δουκάτου. Απεβίωσε το 1494 έχοντας ένα νόθο γιο, τον [[Φραντζέσκο Γ΄ Κρίσπο|Φραντζέσκο Γ']]. Τότε ο Τζιάκομο<ref>ήταν εξάδελφος του πατέρα του, Φραντζέσκο Β'</ref>, νόθος γιος του [[Γουλιέλμος Β΄ Κρίσπο|Γουλιέλμου Β']] ανέλαβε από μόνος του τη διακυβέρνηση της Νάξου· όμως οι κάτοικοι ζήτησαν να τεθούν υπό τη διοίκηση των Βενετών.<ref>Η Βενετία είδε κατάλληλη τη στιγμή να επέμβει για να προσαρτήσει το δουκάτο: ο ναύαρχός της ήταν με έξι πλοία στο λιμάνι όταν απεβίωσε ο δούκας και μάλλον παρακίνησε τους κατοίκους να ζητήσουν τη Βενετική προστασία</ref> Στάλθηκαν αντιπρόσωποι των κατοίκων στη Γαληνότατη και συμφωνήθηκε μέρος των εσόδων να πηγαίνουν στη σύζυγο και το γιο του δούκα<ref>οι πρόσοδοι της Νάξου</ref> και μέρος στον Βενετό διοικητή<ref>500 δουκάτα</ref>. Τέτοιος ορίστηκε ο το 1494 ο Πιέτρο Κονταρίνι, που καθάρισε -αν και προσωρινά- τις Κυκλάδες από τους πειρατές. Το 1500 ενηλικιώθηκε ο γιος του θανόντος δούκα, ο [[Φραντζέσκο Γ΄ Κρίσπο|Φραντζέσκο Γ']] και η Βενετία του απέδωσε το δουκάτο.
