Σεπτίμιος Σευήρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|τόπος_θανάτου = ΕμποράκουμΕβοράκο ([[Γιορκ]], [[Αγγλία]])

Ο '''Λεύκιος Σεπτίμιος Σεβήρος Αύγουστος''' (''Lucius Septimius Severus Augustus''<ref>Στην κλασική λατινική, το όνομα του Σεβήρου θα αναγραφόταν ως LVCIVS SEPTIMIVS SEVERVS AVGVSTVS</ref>, [[11 Απριλίου]] [[146]] - [[4 Φεβρουαρίου]] [[211]]), γνωστός και ως '''Σεβήρος''', ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το [[193]] έως το [[211]]. Ο Σεβήρος γεννήθηκε στη [[Λέπτις Μάγκνα]] στη ρωμαϊκή επαρχία της Αφρικής. Ως νέος άνδρας προωθήθηκε μέσω του [[cursus honorum]] -του συνηθισμένου τρόπου διαδοχής στα αξιώματα- υπό τη βασιλεία του [[Μάρκος Αυρήλιος|Μάρκου Αυρήλιου]] και του [[Κόμμοδος|Κόμμοδου]]. Ο Σεβήρος κατέλαβε την εξουσία μετά το θάνατο του αυτοκράτορα [[Πέρτιναξ]] το 193 κατά τη διάρκεια του Έτους των Πέντε Αυτοκρατόρων.

Το 208 αναχώρησε για τη [[Βρετανία]] μαζί με τους γιους του, Καρακάλλα και Γέτα, για να καταστείλει τις εξεγέρσεις των ορεσίβιων λαών της [[Σκωτία]]ς. Κατά τη διάρκεια όμως της εκστρατείας αυτής, πέθανε στο Εβόρακο (σημερινό [[Γιορκ]]), το 211 μ.Χ. Τάφηκε στη Ρώμη και θεοποιήθηκε. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν ότι υπήρξε ο ηγεμόνας που μετέτρεψε τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε στρατιωτική μοναρχία. Στερούμενος ουσιαστικής νομιμοποίησης, στήριξε την εξουσία στην πραιτοριανή φρουρά και στον στρατό παραχωρώντας τους μια σειρά από προνόμια, ενώ στην προσπάθειά του να ελέγξει τον δημόσιο βίο, προώθησε στα δημόσια αξιώματα άτομα από την τάξη των ιππέων, περιορίζοντας έτσι την επιρροή και το κύρος των συγκλητικών. Ωστόσο, παρά τον δεσποτισμό του υπήρξε ηγέτης που φρόντισε για την ανακούφιση των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, ενώ κατάφερε να αναδιοργανώσει τη δημόσια διοίκηση και να ανορθώσει τα δημόσια οικονομικά. Ενδεικτικό της χρηστής του διοίκησης είναι το γεγονός ότι, αν και δαπάνησε σημαντικά ποσά για την ανέγερση μνημείων, για τη διανομή τροφίμων και για τις ανάγκες του στρατού, κατά τον θάνατό του το κρατικό θησαυροφυλάκιο παρουσίαζε πλεόνασμα. Ο Σ. είχε επίσης λαμπρή ελληνική και λατινική παιδεία και προστάτευσε τα γράμματα και τις τέχνες. Το νομοθετικό του έργο υπήρξε επίσης σημαντικότατο· στις ημέρες του άκμασαν οι νομοδιδάσκαλοι [[Παπινιανός]], [[Ουλπιανός]] και Παύλος. Τα δημόσια έργα που κατασκεύασε μαρτυρούν τη λαμπρότητα στην οποία έφτασε η Ρώμη επί των ημερών του. Σημαντικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του έπαιξε η δεύτερη σύζυγός του, Δόμνα Ιουλία, μια γυναίκα εξαιρετικά έξυπνη, πνευματώδης και μορφωμένη, η οποία συχνά παρενέβαινε στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.