|
== Βιογραφία ==
Ο Κίσινγκερ γεννήθηκε στη [[Γερμανία]] ως Χάιντς Άλφρεντ Κίσινγκερ (''Heinz Alfred Kissinger'') από [[Γερμανοεβραίοι|Γερμανοεβραίους]] γονείς. Ο πατέρας του Λούις Κίσσινγκερ ([[αγγλ.]] Louis Kissinger, 1887-1982) ήταν δάσκαλος και η μητέρα του Πάουλα (Στερν) Κίσσινγκερ (1901-1998) νοικοκυρά. Σε νεαρή ηλικία, αγαπημένη του ασχολία ήταν το ποδόσφαιρο και μάλιστα υπήρξε παίκτης του νεανικού τμήματος της ποδοσφαιρικής ομάδας “«[[Γκρόιτερ Φιρτ]]”», μίας απ' τις καλύτερες τότε ομάδες της Γερμανίας. Μαζί με τους γονείς του, το [[1938]] διέφυγαν [[ΗΠΑ]], στην Νέα Υόρκη υπό την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος. Εκεί φοίτησε στο Λύκειο Τζωρτζ Ουάσινγκτον, όπου μετά τον πρώτο χρόνο παρακολουθούσε νυκτερινά μαθήματα, ενώ την ημέρα εργαζόταν σε εργοστάσιο. Κατόπιν, σπούδασε λογιστικά στο Σίτυ Κόλλετζ Νέας Υόρκης, συνεχίζοντας παράλληλα να εργάζεται.
Το 1943 οι σπουδές του διακόπηκαν, όταν κλήθηκε να υπηρετήσει στον Αμερικανικό Στρατό. Κατά την ακόλουθη περίοδο συμμετείχε σε επιχειρήσεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων σε αποστολή στο [[Κρέφελντ]] και [[Ανόβερο]] της Γερμανίας. Μετά τον πόλεμο, αρχικάσυνέχισε ακολούθησετις ακαδημαϊκήσπουδές καριέρατου στοσε [[Πανεπιστήμιομεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Πολιτικών Επιστημών από το Χάρβαρντ|Χάρβαρντ]] το 1954: η διατριβή του είχε τίτλο «''A World Restored: Metternich, αλλάCastlereagh παράλληλαand συμμετείχεthe σεProblems διάφορεςof κυβερνητικέςPeace υπηρεσίες1812-1822''».<ref>http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1999/06/kissinger-metternich-and-realism/377625/</ref> Το θέμα της διατριβής του -οι διασκέψεις και επιτροπέςτα συνέδρια που αφορούσανοδήγησαν στην σχεδίαση και κατοχύρωση του νέου διεθνούς συστήματος μετά την εξωτερικήήττα πολιτικήτου καιΝαπολέοντα- προκάλεσε μεγάλη εντύπωση καθώς εκείνη την εποχή (απόγειο του Ψυχρού Πολέμου) όλοι σχεδόν οι Αμερικανοί πολιτικοί επιστήμονες ασχολούνταν με θέματα όπως ο κομμουνισμός, τα πυρηνικά όπλα, ασφάλειαοι τωντεχνικές Ηνωμένωνανταρτοπολέμου Πολιτειώνκτλ.
Το 1957, με την έκδοση του βιβλίου «''Nuclear Weapons and Foreign Policy''»<ref>http://www.hoover.org/research/nuclear-weapons-and-foreign-policy-henry-kissinger-council-foreign-relations-1957</ref> έγινε για πρώτη φορά γνωστός ως αξιόπιστος σχολιαστής σε θέματα διεθνών σχέσεων. Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα στο [[Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ|Χάρβαρντ]], αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ως υπουργός εξωτερικών των HΠΑ, επί κυβερνήσεως Νίξον, η τακτική του ήταν γενικά υπέρ της real politic και της διεθνούς συνεννόησης, προσπαθώντας ταυτόχρονα και να διασφαλίσει τα Αμερικανικά συμφέροντα ανά τον κόσμο και την υπεροχή των ΗΠΑ κατά της Σοβιετικής Ένωσης στα πλαίσια του παγκόσμιου ψυχροπολεμικού κλίματος.
Η μεγαλύτερη ίσως επιτυχία της θητείας του ήταν ο το «άνοιγμα» των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική [[Κίνα]] του [[Μάο Ζεντόνγκ|Μάο Τσε Τουνγκ]] που, σε συνδυασμό με την αντισοβιετική ρητορική και πολιτική του ίδιου του Μάο, θεωρήθηκε πως επέφερε τότε σημαντικό γεωπολιτικό πλήγμα στη Σοβιετικη΄Ένωση. Μάλιστα ως αποτέλεσμα από τις επαφές με τον Κινέζο πρωθυπουργό [[Τσου Ενλάι]], προέκυψε και μία κοινή σινο-αμεριακανική, αντισοβιετική στρατηγική. Αρκετά καλές ήταν επί θητείας του και οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Ταυτόχρονα πέτυχε και μια ''ύφεση'' (détente) της ψυχροπολεμικής ρητορικής και έντασης με τη [[Σοβιετική Ένωση]] του [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]].
Η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία ήταν το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]] που του απονεμήθηκε το 1973 για την απόσυρση των ΗΠΑ από τον αδιέξοδο πόλεμο του Βιετνάμ επί θητείας του την ίδια χρονιά. Ταυτόχρονα επικρίθηκε αρκετά για την υφεσιακή πολιτική ή και τη στήριξή των ΗΠΑ σε αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η χούντα του στρατηγού [[Αουγούστο Πινοσέτ]] στη [[Χιλή]] και άλλες λατινοαμερικάνικες φιλοαμερικανικές δικτατορίες ή και-μέχρι ενός σημείου- και στην Ελληνική [[Χούντα των Συνταγματαρχών]] .
Μετά το 1969, ο Κίσινγκερ ήταν υπεύθυνος για το «άνοιγμα» των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική [[Κίνα]] του [[Μάο Ζεντόνγκ|Μάο Τσε Τουνγκ]] και την ''ύφεση'' (détente) της ψυχροπολεμικής ρητορικής και έντασης με τη [[Σοβιετική Ένωση]] του [[Λεονίντ Μπρέζνιεφ]]. Ως αποτέλεσμα των επαφών του με τον Κινέζο πρωθυπουργό [[Τσου Ενλάι]], συμφωνήθηκε μία ενιαία αμερικανοκινεζική αντισοβιετική στρατηγική στα πλαίσια κοινών κρατικών συμφερόντων. Ο Κίσινγκερ υποστήριξε ότι αυτή η συμφωνία αποτελεί απόδειξη της υπεροχής των συμφερόντων έναντι της ιδεολογίας στην χάραξη διεθνούς πολιτικής Λόγω δε της συμβολής του στην κατάπαυση του πυρός και την απόσυρση των ΗΠΑ από το Βιετνάμ, του απονεμήθηκε το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]] 1973 –αν και η κατάπαυση πυρός δεν είχε τελικά διάρκεια. Ταυτόχρονα, όμως, υπό την καθοδήγησή του η αμερικανική κυβέρνηση στήριξε αποφασιστικά διάφορα αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η ελληνική [[Χούντα των Συνταγματαρχών]] και η χούντα του στρατηγού [[Αουγούστο Πινοσέτ]] στη [[Χιλή]].
Πολυγραφότατος, ο Κίσινγκερ είναι από τους πιο γνωστούς υποστηρικτές της σχολής του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις (real politic), αλλάη ταυτόχροναοποία καιυποστηρίζει της πεποίθησης πωςότι η εξωτερική πολιτική ενός κράτους πρέπει να χαράσσεται με αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, περνώνταςαγνοώντας σεπαράγοντες δεύτερη μοίρα ή και αγνοώνταςόπως οι ηθικο-φιλοσοφικές πεποιθήσεις καιτης διλήμματαεκάστοτε όπωςκυβέρνησης είναιή ειδικότερατα oανθρώπινα αυταρχισμός ορισμένων φιλικών προς τη χώρα του καθεστώτωνδικαιώματα. Έτσι, έχει γίνει στόχος έντονης κριτικής- κυρίως από αριστερούς- λόγω της υποστήριξης που θεωρήθηκε ότι παρείχευποστήριξής του προς δικτατορικά καθεστώτα ανά τον κόσμο, εφόσον αυτά εξυπηρετούσανεξυπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ., Το ίδιο κριτικές ήταναλλά και διάφορεςαπό τάσειςνεοσυντηρητικούς, ήτις "σχολές"προσπάθειες πουτων υποστήριζαν ότι πρέσβευαν ταοποίων για «ανθρώπινα δικαιώματα» και την «παγκόσμια εξάπλωση της δημοκρατίας» και τις οποίες ο Κίσινγκερ αντιμετώπιζεαντιμετωπίζει ως επικίνδυνες και αφελείς αφέλειες που φανερώνουν άγνοια για το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος.
Έτσι πχ.έντονεςΈντονες επικρίσεις κατά της πολιτικής του Κίσσινγκερ έχει εκφράσει, μεταξύ άλλων, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς στο βιβλίο του «Η Δίκη του Χένρυ Κίσσινγκερ <ref>[https://en.wikipedia.org/wiki/The_Trial_of_Henry_Kissinger ''The Trial of Kissinger'']</ref>, όπου διατείνεται ότι θα έπρεπε να δικαστεί για «εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και άλλα. Ο συγγραφέας τονδίνει κατηγορείστοιχεία για την εγκληματική, κατά τον ίδιο, ανάμειξή του σεστα πολεμικά και δικτατορικά δρώμενα όπως στην [[Ινδονησία]], το [[ΜπανγκλαντέςΜπαγκλαντές]], τη [[Αουγούστο Πινοσέτ|Χιλή]], την [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|Κύπρο]] και το [[Ανατολικό Τιμόρ]].
==Στάση στο Κυπριακό==
Επί υπουργίας του, μεταξύ άλλων έλαβε χώρα το πραξικόπημα της ελληνικής Χούντας και η πολύνεκρη [[τουρκική εισβολή στην Κύπρο]] τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974.
Επί υπουργίας Κίσινγκερ έλαβε χώρα το πραξικόπημα της ελληνικής Χούντας που ανέτρεψε τον Μακάριο και αμέσως μετά η [[τουρκική εισβολή στην Κύπρο]] τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Έτσι από τότε ορισμένοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι (κυρίως στην Ελλάδα) υποστηρίζουν πως ο Κίσινγκερ είτε γνώριζε για το επερχόμενο πραξικόπημα και την εισβολή και δεν αντέδρασε, είτε τα ενθάρρυνε κιόλας. Παρ'όλα αυτά δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα τέτοιου είδους αποδείξεις στα αρχεία της CIA, ενώ εκ των πραγμάτων οι συγκεκριμένες εξελίξεις δεν αποδείχθηκαν υπέρ των συμφερόντων των ΗΠΑ, καθώς δημιούργησαν ένα εσωτερικό ρήγμα (Ελλάδας και Τουρκίας) μέσα στο ΝΑΤΟ.
Από τους πρώτους που υποστήριξεαποκάλυψε ότι Κίσσινγκερ και Στέητ Ντηπάρτμεντ ήταν εκ των προτέρων ενήμεροι για το επικείμενο πραξικόπημα της χούντας ήταν ο πολιτικός ανταποκριτής των Νιου Γιορκ Τάιμς, σε φύλλο της εφημερίδας του Αυγούστου του 1974<ref>Αναδημοσίευση στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας το «Βήμα», φύλλο της Πα. 2. Αυγ. 1974, άρθρο «Οἱ Ἀμερικανοί ἐγνώριζον ὅτι ἑτοιμάζετο ἀνατροπή τοῦ Μακαρίου στήν Κύπρο» (φωτογραφική ανατύπωση από τη σειρά «Το Βήμα- 90 Χρόνια», εκδ. Οργανισμός Λαμπράκη, 2012, τόμος ΣΤ΄ «1972-181»)</ref>. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον Αμερικανό δημοσιογράφο, κατά την επίσημη εκδοχή του Στέητ Ντιπάρτμεντ, έκρινε ότι έπρεπε να προειδοποιήσει το στρατιωτικό καθεστώς να μη πραγματοποιήσει το πραξικόπημα, το οποίο και έγινε έως την 9η Ιουλίου, σύμφωνα με επαναλαμβανόμενες διαβεβαιώσεις από τις υπηρεσίες του στην Αθήνα, δηλαδή την Αμερικανική πρεσβεία και τον εκεί πρέσβη [[Χένρι Τάσκα|κ. Τάσκα]]. Προχωρώντας παραπέρα, ο τότε βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, [[Ιωάννης Ζίγδης]] δηλώνει σε αθηναϊκή εφημερίδα της εποχής<ref name= "Irakleion">Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας το «Βήμα», φύλλο του Σα.17. Αυγ. 1974, άρθρα «Τό Κυπριακό εἶναι το Γουώτεργκέητ τοῦ κ. Κίσσινγκερ» και «Ἀντιαμερικανική διαδήλωσις νέων εἰς τήν Θεσσαλονίκην και εἰς τό Ἡράκλειον» (φωτο-ανατύπωση από τη σειρά «Το Βήμα- 90 Χρόνια», όπως πάνω).</ref> ότι ο Κίσσινγκερ «όχι μόνο εγνώριζε το πραξικόπημα για την ανατροπή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου πριν από τις 15 Ιουλίου αλλά και το είχε ενθαρρύνει, αν όχι παρακινήσει». Αξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι, όπως δημοσίευσε τότε η ίδια εφημερίδα<ref>.Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας το «Βήμα», φύλλο της Κ. 21. Ιουλ. 1974, άρθρα «Ο Κ. Σίσκο πάλιν χθές εις Αθήνας και Άγκυραν» (φωτο-ανατύπωση από τη σειρά «Το Βήμα- 90 Χρόνια», όπως πάνω)</ref>, έως και ανήμερα της έναρξης της εισβολής (20 Ιουλίου 1974) ο υφυπουργός του Κίσσινγκερ, Τζόσεφ Σίσκο βρισκόταν στην Άγκυρα σε επαφές με τον Τούρκο πρωθυπουργό [[Ετζεβίτ]] και Υπ. Εξ. [[Γκιουνές]]. Την ίδια ημέρα ο Σίσκο μετέβη, καθ’ υπόδειξιν του Κίσσινγκερ, στην Αθήνα, για να αναχωρήσει και πάλι για την Άγκυρα, το μεσημέρι της επομένης ημέρας.
ΈτσιΑξιοσημείωτο είναι ακόμα ότι, όπως δημοσίευσε τότε η ίδια εφημερίδα<ref>.Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας το «Βήμα», φύλλο της Κ. 21. Ιουλ. 1974, άρθρα «Ο Κ. Σίσκο πάλιν χθές εις Αθήνας και Άγκυραν» (φωτο-ανατύπωση από τη σειρά «Το Βήμα- 90 Χρόνια», όπως πάνω)</ref>, έως και ανήμερα της έναρξης της εισβολής (20 Ιουλίου 1974) ο υφυπουργός του Κίσσινγκερ, Τζόσεφ Σίσκο βρισκόταν στην Άγκυρα σε επαφές με τον Τούρκο πρωθυπουργό [[Ετζεβίτ]] και Υπ. Εξ. [[Γκιουνές]]. Την ίδια ημέρα μετέβη, καθ’ υπόδειξιν του Κίσσινγκερ, στην Αθήνα, για να αναχωρήσει και πάλι για την Άγκυρα, το μεσημέρι της επομένης ημέρας. Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών δεν εξαιρούνταν από το αντι-αμερικανικό μένος που διακατείχε μεγάλο μέρος της τότε ελληνικής κοινής γνώμης, και ιδίως των νέων, το οποίο δεν αμφέβαλε για τον αρνητικό ρόλο των ΗΠΑ στα γεγονότα της εποχής. Σε αντιαμερικανική διαδήλωση φοιτητών στο Ηράκλειο<ref name= "Irakleion"/><ref>Αποσπάσματα από παραπάνω άρθρο ("Το Βήμα" της 17/08/1974): ''Θεσσαλονίκη 16 Αὐγούστου. Σιωπηρά ἀντιαμερικανική διαδήλωση ἐπραγματοποίησαν σήμερα Κύπριοι φοιτηταί τοῦ Πανεπιστημόυ Θεσσαλονίκης'' [...]''περίπου 150 διελήθησαν ἀργότερον ἡσύχως.''[...]'' Ἡράκλειον 16 Αὐγούστου. Οἱ διαδηλωταί φέροντες ἑληνικάς σημαίας καί εἰκόνας τοῦ Καραμανλῆ καί τοῦ Μακαρίου περιήρχοντο μέχρις ἀργά τό βράδυ ''[...]'' κραυγάζοντες συνθήματα ὅπως «Δολοφόνε Κίσσινγκερ», «Ἔξω οἱ Ἀμερικανοί», « Ὄχι διχοτόμηση», "Ζήτω ὁ Καρμανλῆς", "Ἑνωμένοι Ἕλληνες", "Συμπαράσταση Λαέ", "Ὄχι ἡ Κύπρος Βιετνάμ".'' [...] ''ὑπολογίζονται δε εἰς 5.000" ''</ref>, λίγο μετά τη β’ φάση της τουρκικής εισβολής , ακούγονταν συνθήματα όπως «Δολοφόνε Κίσσινγκερ», «Έξω οι Αμερικανοί» και «Όχι Διχοτόμηση».''
== Ύστερη πορεία ==
| accessdate = 2014-10-16
}}
</ref> Η διαβόητη υποτιθέμενη δήλωση ήταν:
''"Ο λαός των Ελλήνων είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθή. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας"''. ▼
▲'' "«Ο λαός των Ελλήνων είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθήτιθασευθεί. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, την θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας "»''.
Το απόσπασμα αυτό παρότι δημοσιεύτηκε και στον ''[[Οικονομικός Ταχυδρόμος|Οικονομικό Ταχυδρόμο]]'' και στην ''[[Αυριανή]]'', αμφισβητήθηκε. Ο [[Γιάννης Μαρίνος]] του ''Οικονομικού Ταχυδρόμου'' επικοινώνησε με τον Κίσσινγκερ, ο οποίος έστειλε επιστολή διάψευσης στο περιοδικό καθώς και στην Turkish Daily News. Η διάψευση δημοσιεύθηκε στα ''[[Πολιτικά Θέματα]]''<ref>''Πολιτικά Θέματα'', 13 Ιουνίου 1997</ref><ref name="sarantakos"> ▼
▲Το απόσπασμα αυτό παρότιαναδημοσιεύτηκε, δημοσιεύτηκεεκτός καιαπό το ''Νέμεσις'', στον ''[[Οικονομικός Ταχυδρόμος|Οικονομικό Ταχυδρόμο]]'' και στην ''[[Αυριανή]]'', αμφισβητήθηκευποτίθεται ως γνήσιο. Ο [[Γιάννης Μαρίνος]] του ''Οικονομικού Ταχυδρόμου'' επικοινώνησε με τον Κίσσινγκερ, ο οποίος έστειλε επιστολή διάψευσης στο περιοδικό καθώς και στην Turkish Daily News. Η διάψευση του Κίσινγκερ δημοσιεύθηκε στα ''[[Πολιτικά Θέματα]]''<ref>''Πολιτικά Θέματα'', 13 Ιουνίου 1997</ref><ref name="sarantakos">
{{cite web
| title = Η περιβόητη δήλωση Κίσινγκερ και ο Λάκης Λαζόπουλος
{{Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης 1951–1975}}
{{Βραβείο Καρλομάγνος}}
{{Authority control}}
[[Κατηγορία:Αμερικανοεβραίοι]]
[[Κατηγορία:Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης]]
[[Κατηγορία:Αμερικανοί νομπελίστες]]
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1923]]
[[Κατηγορία:Βραβευθέντες με το Βραβείο Καρλομάγνος]]
|
