Ιωάννης Γ΄ Κρίσπος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τζιοβάνι Γ' Κρίσπο''', εξελληνισμένα Ιωάννης Γ' Κρίσπος (; - 1494), ήταν [[Δουκάτο της Νάξου|δούκας της Νάξου]] από το 1480 ως το 1494. Στην άμεση κυριότητά του ήταν η Μήλος, η Σύρος, η Σαντορίνη και η Ίος.<ref>η Άνδρος και η Πάρος ανήκαν στους Σομμαρίπα, η Αντίπαρος στους Λορεντάνι, η Σέριφος στους Μικέλι, η Σίφνος, η Κύθνος και το ήμισυ της Κέας στους Γκοζαντίνι, το άλλο ήμισυ της Κέας στους Πρεμαρίνι, η Ανάφη στη Φιορέντζα, κόρη του [[Γουλιέλμος Β΄ Κρίσπο|Γουλιέλμου Β']], η Αμοργός και η Αστυπάλαια στους Κουιρίνι, η Τήνος, η Μύκονος και η Κύπρος άμεσα στους Βενετούς</ref> Συμπεριφέρθηκε άσχημα στην ανιψιά του Φιορέντζα και στους υπηκόους του, πράγμα που προκάλεσε την επέμβαση των Βενετών.

==Η Σαντορίνη στην άμεση κυριότητά του==

Ήταν γιος του [[Φραντζέσκο Β΄ Κρίσπο|Φραντζέσκο Β']] και της 2ης συζύγου του Περονίλα Μπέμπο. Τον πατέρα του διαδέχθηκε πρώτα ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Τζιάκομο Β΄ Κρίσπο|Τζιάκομο Β']], που όμως απεβίωσε το 1480 χωρίς γιο· θα μπορούσε να τον διαδεχθεί η κόρη αυτού Φιορέντζα, κυρία της Σαντορίνης με το σύζυγό της Ντομένικο Πιζάνο. Είχε καθιερωθεί όμως το δουκάτο να δίνεται σε άρρενες, έτσι τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός Τζιοβάνι Γ'. Ο νέος δούκας της Νάξου αποβιβάστηκε στη Σαντορίνη, στο Σκαρό (Ημεροβίγλι) και αντικατέστησε τη σημαία των Πιζάνι με τη δική του, των Κρίσπι. Ο πατέρας του Ντομένικο και δούκας της Κρήτης, διαμαρτυρήθηκε στη Βενετία που έστειλε στόλο, όμως από τον απόρθητο Σκαρό έριχναν λιθάρια και ο στόλος έφυγε. Η Βενετία με αυστηρή επιστολή διέταξε τον δούκα να επιστρέψει τη Σαντορίνη, αλλά ο Τζιοβάνι Γ' απάντησε στο Ντομένικο να κοιτάξει να σωθεί. Στο δικαστήριο εξετάσθηκε ο φεουδαλικός νόμος στις ''Συνήθειες (Assizes) της (Λατινικής) αυτοκρατορίας της Ρωμανίας'' και το γενεαλογικό δένδρο των δουκών της Νάξου. Η λύση ήταν συμβιβαστική: ο δούκας θα κρατούσε το νησί και θα αποζημίωνε τον Ντομένικο.