Μιχαήλ Καλάσνικοφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Xaris333 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ →‎Παραπομπές: clean up, αντικατέστησε: {{reflist}} → {{παραπομπές}} με τη χρήση AWB
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 28:
 
Ο '''Μιχαήλ Τιμοφέγεβιτς Καλάσνικωφ''' (''Михаил Тимофеевич Калашников'', [[10 Νοεμβρίου]] [[1919]] – [[23 Δεκεμβρίου]] [[2013]]) ήταν Ρώσος ανώτατος αξιωματικός του Ρωσικού στρατού και σχεδιαστής όπλων, γνωστός για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του θρυλικού τυφεκίου εφόδου [[AK-47]].
 
 
Ο Καλάσνικωφ ήταν, σύμφωνα με τον ίδιο, ένας αυτοδίδακτος μαστροχαλαστής που συνδύασε τις έμφυτες μηχανικές δεξιότητές του με τη μελέτη όπλων, ώστε να σχεδιάσει το πιο πετυχημένο όπλο για όλες τις μάχες. Ακόμα, ο Καλάσνικωφ ένιωσε θλίψη για την ανεξέλεγκτη διανομή των όπλων του, λόγω τη φήμης του για την αξιοπιστία του, τονίζοντας ότι το όπλο του είναι «ένα όπλο άμυνας» και «δεν αποτελεί όπλο για αδίκημα».
 
==Βιογραφία==
 
Ο Καλάσνικοφ γεννήθηκε στην Κουριά του Άλταϊ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Μητέρα του ήταν η Αλεξάνδρα Φρολόβνα Καλάσνικοβα (Aleksandra Frolovna Kalashnikova το γένος Kaverina) και πατέρας του ο Τιμοφέι Αλεξάντροβιτς Καλάσνικωφ (Timofey Aleksandrovich Kalasnikov). Το 1930, ο πατέρας και τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του, είχαν στερηθεί το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και απελάθηκαν στο χωριό Νίζνιαγια Μοχοβάγια (Nizhnyaya Mokhovaya), Περιφέρεια του Τομσκ. Στα νιάτα του, ο Μιχαήλ έπασχε από διάφορες ασθένειες και ήταν στα πρόθυρα του θανάτου σε ηλικία έξι ετών. Τον προσελκύσανπροσέλκυσαν όλα τα είδη των μηχανημάτων, αλλά έγραφε επίσης ποίηση και ονειρεύοτανονειρευόταν να γίνει ποιητής. Έγραψε έξι βιβλία και συνέχισε να γράφει ποίηση όλη του τη ζωή. Οι γονείς του Καλάσνικοφ ήταν αγρότες, αλλά, μετά την απέλασή τους στο Τόμσκ, έπρεπε να συνδυάζουν τη γεωργία με το κυνήγι και συνεπώς ο Καλάσνικωφ χρησιμοποιούσε συχνά το τουφέκι του πατέρα του στην εφηβεία του. Ο Καλάσνικοφ συνέχισε το κυνήγι και στην δεκαετία του '90.
 
Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του, ο Μιχαήλ, με την άδεια του πατριού του, άφησε την οικογένειά του και επέστρεψε στην Κούρυα, με ωτοστόπ για σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα. Στην Κούρυα βρήκε δουλειά σε ένα μηχανουργείο που κατασκεύαζε τρακτέρ όπου φούντωσε το πάθος του για τα όπλα. Το 1938 κατετάγη στον [[Κόκκινος Στρατός|Κόκκινο Στρατό]]. Λόγω του μικρού μεγέθους του και της δεξιότητάς του στη μηχανουργία διορίστηκε ως μηχανικός τεθωρακισμένων, και αργότερα έγινε αρχηγός πληρώματος [[Άρμα μάχης|τεθωρακισμένου]]. Ενώ έκανε την εκπαίδευσή του, έκανε και τις πρώτες εφευρέσεις του, οι οποίες δεν αφορούσαν μόνο τα τεθωρακισμένα, αλλά και μικρά διάφορα όπλα, όπου του απονεμήθηκε ένα ρολόι χειρός από τον [[Γκεόργκι Ζούκοφ]] (Georgy Zhukov). Ο Καλάσνικωφ υπηρέτησε στα [[Τ-34/76|Τ-34d]] του 24ου συντάγματος τεθωρακισμένων, 108η μεραρχία ΤΘ που στρατοπέδευε στην πόλη Στρούι (Stryi), πριν αυτή υποχωρήσει μετά τη Μάχη του Μπρόντυ (Brody) τον Ιούνιο του 1941. Τραυματίστηκε στη μάχη του Μπριάνσκ τον Οκτώβριο του 1941 και νοσηλεύτηκε μέχρι τον Απρίλιο του 1942, ενώ στο νοσοκομείο άκουγε κάποιους συναδέλφους στρατιώτες διαμαρτύρονται για τα σοβιετικά όπλα της εποχής.
Γραμμή 43 ⟶ 41 :
Το 1944, σχεδίασε ένα νέο τυφέκιο με λειτουργία αερίων για την νέα σφαίρα 7.62x39 mm. Αυτό το όπλο, ήταν επηρεασμένο από το αμερικάνικο τουφέκι Μ1 Garand, όμως έχασε τον διαγωνισμό από τη νέα καραμπίνα Σιμόνοφ που εγκρίθηκε τελικά ως SKS, αλλά αποτέλεσε την βάση για νέα είσοδό του ως ένα τυφέκιο σε διαγωνισμό του 1946.
 
Κερδίζοντας την είσοδό του σε υπηρεσία μετά από διαγωνισμό, το "Mikhtim» (ονομάστηκε έτσι από τα πρώτα γράμματα του ονόματος και του πατρωνύμου, Μιχαήλ Τιμοφέγιεβιτς) έγινε το πρότυπο για την ανάπτυξη μιας οικογένειας νέου τύπου τυφεκίων. Η διαδικασία αυτή κορυφώθηκε το 1947, όταν σχεδίασε το AK-47 (Avtomat Kalashnikova μοντέλο 1947). Το 1949, το AK-47 έγινε το επίσημο τυφέκιο του σοβιετικού στρατού και η πιο διάσημη εφεύρεση του Καλάσνικωφ. Ενώ η ανέπτυσεανέπτυσσε τα πρώτα τουφέκια εφόδου του, ο Καλάσνικωφ διαγωνίστηκε με δύο πολύ πιο έμπειρους σχεδιαστές όπλων, τον Βασίλι Ντεκτιγιάριωφ (Degtyaryov) και Γκέοργκι Σπάγκιν (Georgy Shpagin), ο οποίος αποδέχθηκε την υπεροχή του AK-47. Ο Καλάσνικωφ είχε τους Αλεξάντρ Ζάιτσεφ (Alexandr Zaitsev) και Βλαντίμιρ Ντέικιν (Vladimir Deikin) ως κύριους συνεργάτες του κατά τη διάρκεια αυτών των ετών.
 
==Σταδιοδρομία==