Φερδινάνδος Μαγγελάνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 12:
Έτσι ξεκίνησε ο Μαγγελάνος στις [[20 Σεπτεμβρίου]] του [[1519]] για τον περίπλου της γης από το λιμάνι Σανλούκαρ ντε Μπαραμέδα επιβαίνοντας της [[καραβέλα|καραβέλας]] ''Σαντίσιμα Τρινιδάδ'' ("Παναγία Τριάς"), 140 μόλις τόννων με άλλα τέσσερα μικρότερα πλοία των οποίων τα πληρώματα αποτελούσαν 280 περίπου άνδρες, Πορτογάλοι, Γάλλοι και Φλαμανδοί. Στα πληρώματα αυτά συμμετείχαν και ο [[Ιστοριογραφία|ιστοριογράφος]] της αποστολής Πορτογάλος [[Ντουάρτε Μπαρμπόζα]] και ο βερονέζος Φραντσέσκο Πιγγαφέτε.
Ο Μαγγελάνος, αφού πέρασε τα [[Κανάριες Νήσοι|Κανάρια νησιά]], το [[Πράσινο Ακρωτήριο]] και τις Βραζιλιάνικες ακτές στις [[13 Δεκεμβρίου]] [[1519]], έπλευσε στον κόλπο του [[Ρίο ντε Τζανέιρο]]. Στις [[10 Ιανουαρίου]] [[1520]] ανακαλύπτει τη στομαλίμνη του [[Ρίο ντε Λα Πλάτα]] και στις [[31 Μαΐου]] [[1520]] τον λιμένα Σαν Γιουλιάνο. Όμως προχωρώντας προς Νότο και βρίσκοντας έρημες ακτές, τα πληρώματα άρχισαν να δυσφορούν. Από 1ης Απριλίου είχαν αρχίσει να στασιάζουν. Τότε ο Μαγγελάνος αποκεφάλισε τους στασιαστές ενώ σε 40 ναύτες απέδωσε χάρη. Την ίδια εποχή ήλθε σε επαφή με τους ιθαγενείς «[[Τεουέλτσες|Τεουέλτσους]]», τους γιγαντόσωμους [[Παταγονία|Παταγώνες]]. Τότε ένα από τα πλοία του, το
Στις [[24 Αυγούστου]] [[1520]] ο Μαγγελάνος «άνοιξε πανιά», πλην όμως έμεινε καθηλωμένος στη Σάντα Κρους μέχρι [[18 Οκτωβρίου]] [[1520]]. Τρεις ημέρες μετά τον απόπλου του, στις [[21 Οκτωβρίου]] [[1520]] διέκρινε την αναζητούμενη δυτική έξοδο του [[Πορθμός|πορθμού]] που ο ίδιος ανακάλυψε και [[Πορθμός του Μαγγελάνου|πήρε το όνομά του]]. Ένα μήνα αργότερα μπήκε στο μεγάλο ωκεανό, που τον ονόμασε [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικό]], γιατί τον βρήκε πολύ ήσυχο «mar pacifico».
| |||